Vikan - 21.11.1968, Side 41

Þessi hendi
heldur á pakka sérstaklega gerðum til þess að vernda
og halda hinum sérstæða keim gæða tóbaksins sem notað er
í Philip Morris Multifilter sígaretturnar ✓
’4iUto #

PHILIP MORRIS MULTIFILTER

til mín. Þannig komum við því
upp.
Hann anzaði henni ekki, held-
ur lagðist á fjóra fætur. Augun
ætluðu út úr honum, þegar hann
opnaði koffortið og sá seðlana
liggja þar í hrúgum. Hann hafði
aldrei á ævi sinni séð svo mikla
peninga fyrir og gat ekki stillt
sig um að handfjatla þá stundar-
korn.
Að því búnu lokaði hann koff-
ortinu aftur, leysti kaðalinn af
syllunni og batt hann utan um
það.
— Ertu tilbúin, hrópaði hann.
— Já, svaraði hún.
Hún stóð og beið á meðan kof-
fortið seig niður til hennar. Þau
brostu hvort til annars. Þegar
koffortið var komið í seilingar-
hæð greip hún það og setti það
á jörðina. Hann fylgdist með
hverri hreyfingu hennar — með
kaðalinn lausann í höndunum.
Hann hló.
Hún leit brosandi upp til hans,
en allt í einu kippti hún í kað-
alinn af öllum kröftum. Hann
rann samstundis úr höndum hans.
Hann heyrði, að hún hló og greip
riffilinn. Hann stóð eins og glóp-
ur og starði á hana og riffilinn
á víxl.
— Ég á að hitta Brent á eftir,
hrópaði hún. — Hann er um það
bil að strjúka úr fangelsinu, og
ég veit að honum tekst það. Hann
hefur skipulagt þetta allt. Hann
bað mig um að finna loftfim-
leikamann, og ég fann þig.
A1 hafði grunað innst inni all-
an tímann, að brögð væru í tafli.
— Við urðum að losa okkur
við annan, af því að hann vissi,
hvar peningarnir voru. Vertu
sæll, Al! Og þakka þér fyrir
hjálpina!
Hann sá, að hún tók í gikkinn,
en ekkert skot heyrðist. Hún varð
undrandi og skelfingu lostin, ýtti
á gikkinn aftur og aftur, en ekk-
ert gerðist.
— Þér er óhætt að hætta þessu,
Lili, hrópaði hann. — Ég tók
skotin úr, á meðan þú skrappst
inn á salernið við bensíntankinn.
Ég vildi ekki taka of mikla
áhættu.
Hún bölvaði, fleygði rifflinum
frá sér og fálmaði eftir koffort-
inu.
— Það má einu gilda, kallaði
hún til hans. — Þú deyrð hvort
sem er þarna uppi. Og þú ert
ekki einn þarna. Þú skalt gægj-
ast á bak við stóra steininn.
A1 gekk eitt skref til hliðar og
gægðist á bak við stóra stein-
inn. Þar sá hann glottandi haus-
kúpu og beingrind í fötum.
Kringlótt gat mitt í enni kúp-
unnar gaf til kynna dánarorsök
mannsins.
En þá færðist bros yfir andlit
Als. Hann sá svolílið annað. Kað-
alshönk lá undir beinagrindinni.
Hann þreif hana og gekk út á
yztu brún syllunnar.
— Vertu blessaður, hrópaði
Lili aftur og tók að burðast með
koffortið.
A1 kastaði reipinu. Það heyrð-
ist hvinur í loftinu og síðan
hringaðist reipið í hendingskasti
utan um líkama Lili. A1 togaði í
reipið. Lili missti koffortið. Smátt
og smátt dró hann hana upp á
sylluna til sín.
— Ég sagði þér, að ég hefði
líka leikið kúreka í sirkusnum
og sérgrein mín hefði verið að
snara.
Hróp hennar bergmáluðu um
allan hellinn.
Hann leysti reipið af henni og
hrinti henni að beinagrindinni.
Hún gerði ítrekaðar tilraunir
til að koma í veg fyrir, að honum
tækist að komast aftur niður.
Hún réðist á hann, beit hann og
klóraði, en ekkert dugði. Fyrr
en varði var hann kominn niður
og lagður af stað burt með kof-
fortið góða.
En Lili var strandaglópur uppi
á syllunni. Hennar biðu þau ör-
lög, sem hún hafði ætlað honum.
☆
Onassis...
Framhald af bls. 17.
ar Tina (Athina) og Genie
(Eugenie), sonurinn Georg er
lang yngstur.
Onassis man vel eftir spila-
kvöldi í íbúð Livanos, og frú
Livanos er dæturnar tvær gengu
gegnum stofuna. Genie var sex-
tán og Tina fjórtán ára.
Stúlkurnar sögðu aðeins
„halló“, og voru feimnar, frekar
klaufalegar og flýttu sér burt
aftur. Þetta var klukkan sjö
laugardaginn 17. apríl 1943.
Stúlkurnar voru ljómandi lag-
legar og þær voru töluvert á ferli,
án þess að Ari tæki nokkuð sér-
staklega eftir þeim. Eldri félag-
ar Onassis stríddu honum, eftir-
sóttum piparsveini, með því að
stúlkurnar sveimuðu kringum
hann, og það varð til þess að
Ari fór að taka betur eftir þeim.
Vinirnir sögðu: — Hversvegna
færð þú ekki aðra hvora þeirra
fyrir konu?
Stavros Livanos beið í ofvæni
eftir svari Onassis, sem brosti og
sagði: — Já, þær eru ljómandi
laglegar, en ég myndi frekar
stökkva hérna út um gluggann
en að velja þennan vin okkar
hérna fyrir tengdaföður.
En það varð stutt í þessu
spaugi. Það fór fljótt að bera á
því að Ari var mjög hrifinn af
Tinu, sem var mjög lagleg og
fíngerð, með glóbjart hár og stór,
spyrjandi, hláturmild augu.
Ari varð fljótlega að viður-
kenna fyrir sjálfum sér að hann
væri ástfanginn í Tinu, og dag
nokkurn, árið 1946, tók hann
46. tbi. VIKAN 41