Vikan - 13.11.1969, Blaðsíða 40

NÝKOMIN SENDING AF HINUM VINSÆLU BÚSÁHÖLDUM
FRÁ „RUBBERMAID" í FJÖLBREITTU ÚRVALI.
J. Þfliiáksson X Mrtgw
í þá daga. Fimm slíkir dagar,
sem ég lifði þá, eru nóg til að
fleyta mér í gegnum áralangt
andstreymi, — til þess að færa
mér heim sanninn um það, að
lífið sé þess virði að lifa því.... “
Já, við vorum ólík, en ein-
mitt það átti stærstan þátt í
hamingju okkar.
Foreldrar mínir glöddust yfir
trúlofuninni. En Ibsen var ekki
jafn hrifinn. Margt misklíðar-
efnið hafði komið upp milli
hans og föður míns um dagana,
eins og ég hef áður drepið á, og
Ibsen var minnugur þess. Haiui
gat ekki eins og faðir minn strik-
að yfir það allt í einu vetfangi
Stærð Hæð Breidd Dýpt’
250 Lítra 84 cm 92 cm 70 cm
350 Lítra 84 cm 126 cm 70 cm
450 Lítra 84 cm 1 56 cm 70 cm
Otí&Sl
Laugav, 178. Simi 38000
og byrjað á nýjan leik. Hann
var langrækinn og átti með af-
brigðum erfitt með að gleyma.
Og svokallaðir „vinir“, sem
ekki óskuðu eftir trúlofun okk-
ar, reru að því öllum árum að
koma í veg fyrir hana. Það var
að minnsta kosti víst, að þegar
foreldrar mínir komu til Kristí-
aníu, tók Ibsen ekki á móti þeim
opnum örmum, ein3 og þau
höfðu vænzt. Ánægja föður míns
með ráðahaginn breyttist því í
ofsareiði í garð Ibsens. Nú þeg-
ar svo langt er umliðið, get ég
ekki annað en hlegið að öllu
saman.
Enginn hefur verið mér betri
en tengdaforeldrar mínir. En það
tók tíma að kynnast þeim. Ibsen
varð alltaf að yfirvinna eigin
tortryggni og feimni, áður en
hann gat vanizt nýju fólki og
nýjum aðstæðum. Hann hefur
ugglaust ekki getað sætt sig við
þá tilhugsun, að tvær svo ólíkar
ættir skyldu eiga að sameinast.
Áður hafði kastazt í kekki milli
þeirra, — hvað myndi ekki ger-
ast, ef tengslin yrðu enn nánari?
Allt bar að sama brunni og hér
fer á eftir bréf, sem faðir minn
skrifaði mér um þetta leyti. Eg
birti það, því að það lýsir bezt
því óveðursskýi, sem nú vofði
yfir okkur. Auðvitað ýkir faðir
minn. Hann er svo reiður, að
hann veit varla hvað hann skrif-
ar. Hann vitnar í ummæli Ib-
sens sjálfs, sem gefa greinilega
til kynna, að hann hafi skilið
það á Sigurði, að ef hann kvænt-
ist, þá mundi hann kvænast mér.
Og þetta leggur hann út á þann
veg, að Ibsen sé á móti trúlofun-
inni. Ibsen þurfti aðeins að átta
sig á þessu, venjast tilhugsun-
inni. En faðir minn var bráður
og gat ekki beðið. Og hér kem-
ur svo reiðilesturinn:
„Aulestad, 21. marz 1892.
Kæra Bergljót:
Þú ert alltof ung til að skilja
allt hið illa, sem Ibsen hefur
gert mér. Það gæti raunar allt
verið gleymt og grafið. En hann
kom hingað án þess að senda
mér kveðju sína. Sigurður er
trúlofaður þér, en hann hafði
ekki samband við neinn úr fjöl-
skyldunni, nema Björn og talaði
við hann í niðrandi tón.
Hann vill ekkert kannast við
trúlofunina. Eg hef orðið þess
var æ ofan í æ. Við mig sagði
hann þurrlega hjá Ole Olesen,
að Sigurður hefði sagt móður
sinni, að ef hann mundi nokk-
urn tíma kvænast, þá mundi
hann kvænast þér.
Ég heilsaði honum, og hann
heilsaði á móti. Síðan sá ég hon-
um rétt bregða fyrir í veizlum.
Framkoma hans verður ekki
skilin öðruvísi en svona: Hann
vill ekkert hafa saman við okk-
ur að sælda. Látum hann sigla
sinn sjó. En þá vil ég líka vera
frjáls maður og mega segja um
hann og þessi nýjustu verk hans
nákvæmlega það sem mér sýn-
40 VIKAN 46-tbl-