Vikan


Vikan - 15.01.1970, Blaðsíða 11

Vikan - 15.01.1970, Blaðsíða 11
En þrátt fyrir það, þó við ræktum dálítið sjálfir, kaupum við mikið af framleiðendum, sér- staklega afskorin blóm. Ég er alveg hættur að vinna í skrúðgörðum utan við minn heimareit, og kemur oft að mér að renna, á vorin, öfundaraugum til þeirra, er þar vinna. — Það er talsvert annað og má ef til vill kallast frjórra starf, að hand- vinna. Þegar mest er að gera á sumrin og einnig um og fyrir jólin, kemst starfsliðið upp í þrjátíu manns. — Jólin eru orðin blómahátíð á íslandi? — Já, það eru miklar blóma- skreytingar um jólin. Reyndar er hægt að segja, að blóm séu notuð til skreytinga og gjafa við öll tækifæri á hátíðum og í meiri fjölda af skrautgörðum hér í borginni, og hagað þeim í sam- ræmi við óskir þeirra, sem þar hafa átt hlut að. — Einfalda 'fyr- ir þá, er ekki telja sér fært að leggja fram mikla vinnu við um- hirðu þeirra, en fjölbreyttari að formi fyrir hina, sem yndi hafa af að byggja upp garðinn sinn, og geta leyft sér að fórna til þess nokkrum tíma og dálitlu fé. Ég var sendisveinn á unglings- árum. Það sem laðaði mig að þessu starfi fremur öðrum, sem kostur var á, var útiveran og það að geta starfað í tengslum við náttúruna. Það hefur mér alla tíð verið hugleikið. í fyrstu menntaði ég mig sem garðyrkjukennari og hugðist starfa á þeim vettvangi. Á því sviði varð þó minna úr en til var stofnað. Mátti segja að ég liti aðeins inn fyrir dyrnar á garðyrkjuskóla ríkisins. Fjögur ár kenndi ég við fram- haldsdeild Vogaskóla hér í Reykjavík. Þau ár hafði starfs- fólk mitt Alaska á leigu. Virðist þér nokkuð sam- band milli þess að fást við upp- eldi barna og blóma. — Já, víst finn ég skyldleika þar á milli. Blóm jafnt sem börn þurfa skilning og umönnun, ná- kvæmni í allri meðferð og um- gengnisháttum, ef vel á til að takast. Enginn hugulsamur garð- yrkjumaður, sem sjá vill ávöxt iðju sinnar, umgengst blóm eins og þau væru kaldur, lífvana hlut- ur. Það er mjög áþekkt, að koma í gróðurreitinn í skini morgunsól- ar, sjá blómin brosa á móti birt- unni og breiða út krónuna og að sjá æskuglaðan hóp ungmenna lauga sig í ljóma rísandi sólar. — Þetta er all umfangsmikill rekstur hjá þér? — Já, kannske hægt að segja það. Þó hefur nokkur breyting á orðið. Áður var hér fyrst og fremst gróðrarstöð, sem sá fyrir Jón Björnsson og hlutl af starfsfólki hans. plöntum í skrautgarða borgar- innar. Nú er þessu á allt annan veg háttað, stór liður í starfsem- inni er sala pottaplantna og ým- iss konar afskorinna blóma. Miðstöð þessa reksturs höfum við hér skammt frá Miklatorgi, en auk þess útsölustaði á öðrum stað í borginni. Einnig trjárækt og grænmetisræktun í Bræðholti. Þar var gamalt bændasetur. fjatla nýgræðinginn á vorin, í skjóli trjánna, sem bera brum og barr, heldur en fást við þras- kenndan rekstur fyrirtækis. Helztu ókostir garðyrkju sem alvinnu er hve hún er árstíða- bundin. — Þó er talsverð breyt- ing á þessu síðan vermihúsarækt- un hófst í stórum stíl. Núna er fjöldi starfsfólksins í lágmarki, aðeins ellefu, sem hér háttar mannfagnaði, t.d. við fermingar, í stúdentaveizlum, merkisafmælum, við brúðkaup o.fl. Þá er einnig talsvert að því gert, að láta blóm og kransa fylgja látnum vini að hinzta beði. — Eru blómin ekki misjafn- lega vinsæl, rétt eins og mann- fólkið? — Öll blóm eru vinsæl, en lík- Jón Björnsson, skrúðgarðaarkitekt. lega njóta rósir og nellikur mestrar hylli, þegar þeirra er völ. Sérstaklega fyrst þegar þær koma á markaðinn og svo um það leyti ,sem þær eru að fara. Á þeim árstíma, sem nú líður, eru Chryseanthinum mest á ferð- inni. Eftir áramótin koma svo laukarnir. Hvert er viðhorf almenn- ings til garðyrkjumannsins? — Starfi mínu hefur verið vel tekið og samband mitt við fólk- ið alla tíð gott. Þau samskipti eru orðin talsvert fjölþætt og nokkuð á öðru sviði en áður, síð- an gróðrarstöðin breyttist þann- ig að geta samhliða annarri fyr- irgreiðslu látið fólkið fá þau blóm sem það óskar eftir. Mér finnst jafn auðvelt að fá fólk til að koma inn í gróðrar- stöð og veita því þar fyrir- greiðslu, eins og það er stundum erfitt að laða það til viðskipta við blómabúð. Blómabúðum fjölgaði nokkuð meðan góðærið var mest, en nú er svo komið, vegna minnkandi kaupgetu, að sumum veitist erf- itt að halda þar í horfinu. Hér er þó ekki um að kenna að al- menning skorti áhuga fyrir blómum og garðagróðri heldur skortur á fjármunum. Sennilegt er þó, að samdráttur í blóma- verzlunum sé tiltölulega minni Framhald á bls. 39. s.tbi. vnCAN 11

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.