Vikan - 15.01.1970, Side 28

Soraja elskaði börn. Þjóðin beið ríkiserf-
ingja. Drottningin missti fóstur tvívegis.
Við gerðum varla annað en ferðast miili
allra helztu sérfræðinga heimsins í kven-
sjúkdómum - en enginn gat hjálpað
okkur. Svo að við urðum að skilja.
SKILNADUR OKKAR
SORAJU GERDIMIG
GRAHÆRDAN
EFTIR HANS KEISARALEGU
HÁTIGN MÚHAMEÐ RESA
PAHLAVI, SJAANSJA AF ÍRAN
ÞRIÐJA GREIN
I nœstu grein á undan skýrði keisarinn jrá
því er hann tók við völdum af föður sínum
í heimsófriðnum miðjum, ennfremur frá end-
urreisninni eftir stríðið og dauða gamla
keisarans. Árið 1949 skildi Múhameð Resa
við Fosíu drottningu, sem sneri aftur til
heimalands síns Egyptalands. Enn hafði sja-
inum ekki orðið ríkiserfingja auðið. Sama
ár lá við að hann missti lífið við banatilrœði,
en þá var hann hœfður fimm skammbyssu-
skotum. Hann þjáðist stöðugt af ótta við að
deyja án þess að láta eftir sig rikiserfingja.
En suo hitti hann hina ungu Soraju Esfandí-
ary, og nýr kafli hófst í lífi hans.
Héldur hér áfram frásögn íranskeisara:
Við Soraja ákváðum að ganga í hjónaband
í desember, en því miður veiktist hún þá.
Hún fékk taugaveiki og var um tíma nær
dauða en lífi. í meira en mánuð var hún
með hita yfir þrjátíu og níu stig, og það var
ekki fyrr en í janúar að hún var aftur kom-
in með eðlilegan hita. Eins og nærri má geta,
var hún lengi veikburða eftir þetta og mátti
ekkert á sig reyna. Hún mátti ekki fara út
4 Soraja var mjög veikburða í brúðkaupinu og leið
yfir hana þrívegis, meðan á vígsluathöfninni stóð.
fyrir húsdyr, sérstaklega ekki vegna þess að
vetur þessi var einhver hinn kaldasti í manna
minnum.
En stjórnin var óþolinmóð og vildi endilega
að við gengjum í hjónaband við fyrstu. mögu-
legu hentugleika. Brúðkaupið varð erfitt.
Vígsluathöfnin var alltof löng, með tilliti til
heilsu Soraju; það leið yfir hana þrívegis
meðan á þessu stóð, og þó höfðum við á
morgni brúðkaupsdagsins látið klippa af
brúðarslæðunni, af því að hún var Soraju of
þung. Á eftir flýðum við norður að Kaspía-
hafi til að hvílast þar í viku. En hveitibrauðs-
dagar gátu það ekki heitið, því að ég varð að
hraða mér fyrirvaralaust aftur til Teheran
er forsætisráðherra minn, Ali Rasmara, var
myrtur.
Sá sem þá átti leik var svarinn óvinur
minn, Múhameð Mossadek.
LANDFLÓTTA
Árin 1951—53 voru heldur óskemmtileg,
bæði fyrir mig og þegna mína. Englending-
arnir voru reknir á dyr, og um skeið var
ekki svo mikið sem dropa af olíu dælt upp
úr lindunum við Abadan. En tekjurnar af
olíunni eru níu tíundu þjóðartekna frans.
Þjóðin svalt og óánægjan óx.
Mossadek andæfði mér á alla lund og gerði
sitt ýtrasta til að einangra mig. Sjálfur var
ég aðeins viss um eitt: ef íran yrði kommún-
ískt, þá yrði það bani ríkisins.
Mossadek tók það til ráðs að senda fjöl-
28 VIKAN 3- tbl-