Vikan - 26.02.1970, Blaðsíða 7

samur. Það þarf ekki að vera
annað en að ég dansi við aðra
stráka en hann á böllum eða tali
við þá, þá bregzt hann hinn
versti við. Mér finnst þetta al-
veg að verða óþolandi, en tími þó
ekki að segja honum upp. Hann
er núna við nám í Reykjavík, en
ég á heima úti á landi. Ég hitti
hann ekki næst fyrr en í maí, en
þá ætlar hann að koma og er
meiningin hans, að við opinber-
um trúlofun okkar. En nú er ég
í vafa um, hvort ég á að taka
honum eða láta hann sigla sinn
sjó. Ég er hrædd um, að það
verði ekki gott né hamingjuríkt
að búa með manni sem hefur
slíka skapgerð, því að stundum
gerir hann mér lífið bókstaflega
óþolandi.
Segðu mér nú, elsku Vika mín,
hvernig á ég að venja hann af
þessari andstyggilegu afbrýði-
semi. Svaraðu mér fljótt og án
allra útúrsnúninga, áður en
áhyggjurnar verða búnar að gera
út af við mig.
Með fyrirfram ástarþakklæti.
H.
P.S. Hvernig er skriftin og
stafsetningin?
Orsök afbrýðiseminnar er auð-
vitað blessuð ástin, svo að þú
þarft ekki að vera í neinum vafa
um hug hans til þín. Afbrýðisemi
er f.iarska algeng, sérstaklega
meðal ungs fólks, enda fljótt að
skipast veður í lofti í ástamálun-
um á þeim árum. Samkvæmt
bi-éfi þínu liafið þið verið að-
skilin nú um nokkurt skeið. Þess
vegna muntu áreiðanlega geta
funrlið það siálf, þegar þú hittir
hann aftur í maí, hvort þú ert
nógu hrifin af honum til þess að
þMa m*>ð honum súrt og sætt
upp á lífstíð. Sá galli hans að
vera afbrýðisamur getur varla
ráðið neinum úrslitum hvað það
snertir. Skriftin er ágæt, en staf-
setningin mætti vera betri, sér-
staklega ypsilonin.
Fávís svarar tölvísum
Kæra Vika-
í 5. tölublaði þessa árs getur
að líta bréf sem einhver er nefn-
ir sig „Tölvís“ hefur skrifað. Veit
ég ekki hvort yfirskriftin „Deilu-
efnið eilífa" er hans eða blaðs-
ins og kemur enda í sama stað
niður. Vonandi verður það ekki
eilíft deiluefni, hvort tugur sé
fullur þegar níu er náð eða tíu.
Ekki kann ég að meta tölvísi
þá sem bréfritarinn beitir. Ég
hef aldrei fyrr heyrt þess getið
að nokkurt ártal eða yfirleitt
nokkur tala byrji á 0, því að aft-
an við núllið verður einatt að
vera einhver tala. Við svonefnd-
ir kristnir menn miðum tímatal
okkar við fæðingu Krists. Áður
fyrr miðuðu menn tímatalið jafn-
vel við „sköpun veraldar". Og ég
man svo langt, að á Þjóðvinafé-
lags almanökum sem gefin voru
út hér á landi kringum aldamót-
in síðustu, stóð skírum stöfum á
2. síðu; „Frá sköpun veraldar
(svo og svo mörg ár). „Frá upp-
hafi Júlíönsku aldar“ og loks i
3. línu; „Frá fæðingu Krists“. —
Á þessu ætti að vera skiljanlegt,
að atburður sem skeði á síðasta
ári hins gamla tímatals, hann
getur ekki talizt ársgamall fyrr
en að ári liðnu þar frá. Annað
dæmi mætti nefna sem sýnir
ljóslega hvernig „tölvísir menn“
skráðu ártölin áður, og yfirleitt
allt sem með tölum var talið.
Flestum mun kunnugt að allar
tölur voru skráðar með bókstaf
I., II., III., IV., V. En hvergi hef
ég séð eða heyrt þess getið, fyrr
en við lestur áðurnefnds bréfs,
að nokkur tala hafi byrjað á 0.
Ég var orðinn 7 ára um alda-
mótin síðustu og man þau vel;
það sýnir nú kannske hvað ís-
lendingar voru fáfróðir þá. En
ég held að engum hafi þá dottið
í hug, að nýja öldin byrjaði fyrr
en klukkan sló 12 slög á miðnætti
31. des. Og fáfróðir hafa þeir
verið stórskáldin okkar þá,
Hannes Hafstein og fleiri. sem
ortu aldamótaljóðin sem fyrst
voru sungin á gamlárskvöld
1899. Og dæmalaus fífl hafa rit-
stjórarnir og Reykjavíkurfólkið
yfirleitt verið á þeirri tíð, að
vera að halda aldamótahátíðina
ári seinna en „tölvís“ segir okk-
ur nú að hún hefði átt að vera.
Ekki hef ég lesið erlendu blöð-
in sem tölvísi maðurinn vitnar i.
En mikið má það vera, ef það er
rétt með farið, að „alls staðar
annars staðar í heiminum“ en á
íslandi, „telji fólk sjöunda ára-
tuginn liðinn um síðustu ára-
mót“. En sé þetta satt, þá fer ég
að trúa því, að fslendingar séu
„gáfaðasta þjóð veraldar".
Að endingu þetta, kæra Vika.
Þar sem þú segist hafa sannfærzt
um tölvísina er að framan grein-
ir, hvenær varðst þú ársgömul?
Var það þegar 1. tbl. þitt kom út
(með öðrum orðum ,þegar þú
fæddist eða var það ári síðar?
Ég stend í þeirri meiningu að
það hafi verið árið eftir að fyrsta
blaðið kom út. Og ekki tel ég
mig áttræðan fyrr en ég hef lif-
að nákvæmlega 80 ár. É'g hlýt að
vera 79, þangað til ég hef fyllt
áttunda tuginn. Fávís.
Enn er deilt um þetta mál, og
þar sem enn hefur enginn end-
anlegur botn fengizt í það, þyk-
ir okkur rétt að birta ofangreint
bréf, sem er ágætlega skrifað,
enda frá kunnum bónda og
merkismanni, sem oft hefur áð-
ur skrifað í blöð, þótt hann vilji
ekki láta nafns síns getið að
þessu sinni.
Strákurinn, sem ég er með,
gaf mér minnsta kveikjara sem
ég hef séð — svo lítinn að ég fæ
varia nógu litla steina í hann.
Annar strákur gaf mér kveikjara,
sem hann keypti í siglingu
— honum er fleygt þegar
hann er tómur. Ekki man ég,
hvorn ég lét róa fyrr,
kveikjarann eða strákinn.
Ég er alltaf aS kaupa
eldspýtur, en þær misfarast
meS ýmsum hætti.
En eld þarf ég aS hafa.
Hver vill
gefa mér
RONSON?
TILVALINN TIL TÆKIFÆRISGJAFAR
Mig langar svo í einhvem af þessum
Milady gas kveikjari
Comet gas kveikjari

Adonis gas kveikjari
Empress gas kveikjari
Til gefenda RONSON kveikjara: Áfyllingin tekur
5 se:kúndur, og endist svo mánuSum skiptir. Og
kveikjarinn — hann getur enzt aS eilífu.
RQNSQN
Einkaumboð:
I. Guðmundsson i Co. bf.
9. tbi. vikan 7