Vikan - 26.02.1970, Blaðsíða 37

Hann atóð og sneri baki við
húsinu meðan Clyde gekk út úr
anddyrinu og gekk út á akurinn
til að ná í nýja melónu til að
kæla niðri í brunninum.
Þ F. þýddi.
Jack London
Framhald af bls. 17
höfðinu og las upphátt fyrir
liann. Jack steinsofnaði. Bát-
urinn strandaði rétt hjá
ströndinni, en Mabel vissi,
hve Jack svaf yfirleitt lítið
og tímdi elvki að veltja hann.
Þegar Jack vaknaði, varð
hann að bretta upp buxum-
ar og vaða með hana í land.
Jack hafði fengið aðra ein-
lcunn við fvrsta prófið í skól-
anum. Greinar eftir hann og
smásögur komu öðru hverju
í skólablaðinu, þar á meðal
pólitískar greinar, þar sem
hann kenndi auðvaldinu um
langan vinnutíma, erfið
vinnuskilyrði og lág laun.
Hann hrópaði;
„Ameríkumenn, föður-
landsvinir og bjartsýnis-
menn. Vaknið þið og takið
taumana af stjórninni!“
Jack var sannfærandi
ræðumaður og var því feng-
inn að tala við skólaslit.
Hann hafði ekki talað leng-
ur en í tvær mínútur þegar
liann réðist í ræðu sinni á
nemendurna, fjölskyldur
þeirra og vini. Einn áheyr-
endanna sagði síðar, að hann
hefði aldrei heyrt aðra eins
gagnrýni. Hann sagði, að
þjóðfélagið. eins og það væri
yrði að eyðileggja og sjálfur
kvaðst hann vera reiðubúinn
til að gera sitt til þess. Hann
talaði þannig, að áheyrend-
urnir héldu, að hann væri
ekki með öllum mjalla.
Sumir áheyrenda urðu
óttaslegnir. aðrir skemmtu
sér vel og enn aðrir kenndu
í brjósti um vesalings mann-
inn.
Það er \el líklegt, að Jack
hafi viljað nota þetta tæki-
færi því að hann fór aldrei
í menntaskólann aftur. Hann
átti eftir tvö ár enn og þar
sem hann var tvítugur,
fannst honum hann engan
tima hafa til að slæpast i
skólanum. t þess stað fór
hann á námskeið í Alameda,
þar sem fólk var búið undir
inntökupróf i háskóla. Eliza
gaf honum fyrir skólagjald-
inu. Honum gekk svo vel á
námskeiðinu, — segir hann
sjálfur, — að slcólastjórinn
greiddi honum peningana
aftur eftir fjóra mánuði og
sagði honum að fara, því að
það mæltist illa fyrir, ef upp
kæmist, að hann hefði lokið
tveggja ára námi á fjórum
mánuðum.
Á námskeiðinu lærði hann
aulc lexíanna að læra undir
timana. í næstu þrjá mánuði
lokaði hann sig inni á her-
berginu sínu heima hjá móð-
ur sinni og las hverja bókina
á fætur annarri af miklum
dugnaði. Nitján klukku-
stundir á sólarhring las hann
stærðfræði, efnafræði, sögu
og ensku. Á meðan skipti
hann sér ekki af neinu öðru,
ekki einu sinni Mabel.
Siðan gekk hann til prófs
— og prófið stóðst hann. Þá
fékk hann lánaðan bát og
sigldi um San Francisco-fló-
ann. í Benica hitti hann vini
sína frá sjómannsárunum og
settist að drykkju með þeim.
Jack, sem hafði ekki bragð-
að víndropa í hálft annað ár,
varð ölvaður á ný.
Um nóttina fékk hann lán-
aðan laxabát, og þó brim
væri mikið, sigldi hann út á
haf.
Að viku liðinni kom hann
hress og endurnærður heim
til að byrja háskólanámið.
James Hooper lýsir honum á
þessum tima sem einkenni-
legu samblandi af norrænum
sjómanni og grískum guði. í
áflogum liafði hann misst
tvær framtennur, og það
lýtti hann mjög. Hooper seg-
ir, að sér hafi strax dottið í
hug sólskin, þegar hann sá
Jack í fyrsta skiptí. Hár hans
var liðað, hálsinn, sem stóð
upp úr mjúkri fráflakandi
skyrtu, brúnn og augun eins
og sólgylltur sær. Fötin
hengu utan á honum, og
hann vaggaði öxlunum, þeg-
ar liann gckk. Hann var full-
ur áhuga á ensku, náttúru-
fræði, sögu og heimspeki.
I háskólanum var ágætt
bókasafn og rannsóknarstofa,
og þar var Jack á sinni grænu
grein. Hann skrifaði pólitísk-
ar greinar i ..Oakland Times“
og smásögur í ýmis timarit,
en ekkert virðist hann liafa
MIDA
PREIMTUIM
HILMIR HF
SKIPHOLTI 33 - SlMI 35320
» »'■ VIKAN 37