Vikan - 08.10.1970, Blaðsíða 11

Ianí»t í frá að ég sé sammála því alriði
sem Rauðsokkumar hafa liamrað á, að
móðurástin' liafi verið notuð sem vopn
til að kúga konur og lialda þeim undir
í þjóðfélaginu.
Ég lauk sjálf stúdentsprófi, en hætti
eftir það. Nú, þegar börnin eru orðin
þegar þær fara að nálgast fertugsaldur-
inn eiga þær að geta farið að taka þátt
í athafnalífinu á nýjan leik. Þetta finnst
mér eðlilegt og lieppilegt, því eftir að
þær liafa alið upp börn sin á sínum
beztu árum, koma þær aftur til leiks,
reynslunni rikari. Og livaða reynsla er
dýrmætari en sú að liafa alið upp börn-
in sín?
Það er í rauninni óþarfi að taka það
fram, en Sólveig er komin út í athafna-
lífið hún er sjónvarpsþula. Hvernig
skyldi standa á því að hún fór út í það?
Ja, segir liún, hálfhikandi, — ég
var að liugsa um að fá mér einhverja
aukavinnu og þá sá ég þetta auglýst.
Að vendilega hugsuðu máli komst ég
að þeirri niðurstöðu að ég fengi þó al-
drei nema neitun, svo ég sótti um, með
þeim árangri að ég er í þessu. Nú (þeg-
ar viðtalið var tekið) á að fara að ráða
einar tvær eða þrjár í viðbót, og við
sem verðum áfram erum lieldur óliress-
ar yfir því, þar sem þetta hefur verið
iieldur lítil vinna hjá okkur og þegar
maður er alltaf að venjast við vélarn-
ar, miðar manni hægt áfram.
Þetta hefur að visu verið ágætt, því
Ása (Finnsdóttir) hefur ekki unnið
nema hálfan tíma á móti okkur, og því
liöfum við komið oftar fram en undir
eðlilegum kringumstæðum.
Já, Sturla situr yfir börnunum á með-
an - að visu er ég alltaf í stofunni
lijá honum, við og við, innilokuð
í kassa! Ég hef sömu sögu að segja og
hinar, þegar þær byrjuðu, að fólk heils-
ar mér úti á götu; það hugsar með sér
um leið og það sér mann: — Ja. svei
Framhald á bls. 45.
Sólveig ásamt börnum sínum fjórum, en maður hennar var því miður við vinnu um þetta leyti dags.
Frá vinstri: Ingunn Ósk, Steinunn Rósa, Óskar, Sólveig og Snjólaug, sem venjulega er kölluð Lóla.
IHa^mömun
píemó
TEXTI:
OMAR VALDIMARSSON.
MYNDIR:
EGILL SIGURÐSSON.
þetta uppkomin, hef ég látið mér detta
í hug að halda áfram og þá er ég mest
að gæla við hugmyndina um að fara
annaðhvort í hagfræði eða lögfræði. Ég
hef unnið.á skrifstofum alltaf af og lil
siðan ég lauk við menntaskóla, og nú
hefur það einhvem veginn síazt inn í
mig að þessar fræðigreinar hljóti að
vera skemmtilegar.
Staðreyndin er sú, að þjóðfélagið
missir af konum á vissum aldri, en
4i. tbi. viKiAN 11