Vikan - 19.10.1972, Blaðsíða 25

Stofurnar í heimili ráöherrahjónanna eru fremur litlar, en þar fer saman glæsileiki og sannur heimilisandi. Viö getum aðcins sýnt þaö
fyrrnefnda á mynd.
sarnan i sima á hverjum degi.
Hún sér mér m.a.s. fyrir
varabarnabörnum, eins og ég
kalla þau, þvi að ég á engin
barnabörn ennþá sjálf.
— Hvað um skólagöngu?
— Ég gekk i Gagnfræðaskóla
Reykvikinga, sem var i gamla
Iðnskólahúsinu. Sá skóli var
stofnaður, þegar Jónas Jónsson
setti takmörk á fjölda nýrra
nemenda við Menntaskólann, en
þaðan komst maður i fjórða bekk.
Stúdentspróf tók ég 1935, en við
vorum þá 6 stúlkur af um 40
stúdentum. Svo fór ég i heim-
spekina i Háskólanum og sótti
einnig tima i efnafræði með
læknanemum til þess að búa mig
undir starf við Atvinnudeild
Háskólans, sem þá var að taka til
starfa.
— Þessu starfi gegndi ég svo,
þar til ég giftist og raunar nokkru
lengur. M.a.aðstoðaði ég við
undirbúning verklegrar kennslu i
efnafræði, sem þá fór fram á
efstu hæð hússins', en þangað
komu bæði læknanemar og
nemendur Húsmæðra-
kennaraskólans, sem þá höfðu
aðsetur i kjallara Háskólans og
hlutu kennslu hinna ýmsu kenn-
ara skólans.
— Hvernig kynntust þið Ölafur?
— Við kynntumst á 1. des. balli
1935. Hann varð stúdent sama ár
og ég, en fyrir norðan. Svo gift-
umst við 1941, og það hefur varla
verið neitt glapræði, þvi að okkur
hefur ekki orðið sundurorða i
þessi rúmlega 30 ár, sem við
höfum búið saman.
Ölafur og Dóra hafa búið á
Aragötu 13 siðan 1952. Húsið er
ekki stórt og lætur litið yfir sér, en
innan dyra er sannur heimilis-
andi, stofurnar fremur litlar og

42.TBL. VIKAN 25