Vikan


Vikan - 10.01.1974, Blaðsíða 11

Vikan - 10.01.1974, Blaðsíða 11
 5n hún er ekki á þvi aö gefast ipp. — Þú hlýtur þó að vera hlynntur ivi, að konur menntist, læri eitt- vaö. — Læri hvað? — Að lesa.... — Vissulega. — .... og um stjórnmál? — Alls ekki! Stjónmál skipta ngu máli, ekki minar konur, ekki íúhammeðskar konur. 1 þvi kemur kona Muhammeds Vlis inn i stofuna. Belinda er önn- ír kona hans, móðir fjögurra >arna hans. Það er kominn há- legisverðartimi, og hún kemur neö rjúkandi disk handa bónda inum. — Ertu svöng? Viltu svolitla >aunasúpu? spyr Muhammed Vli, en blaöakonan afþakkar og er egin að fá stundarnæði til að átta ,ig og litast um. Hún lýsir stof- inni sem ópersónulegu herbergi og heldur óvistlégu, þó það beri með sér, aö ekkert hafi verið til sparað við búnað þess. Engin málverk, engir vasar, skraut- munireða minjagripir setja á það persónulegan svip. En þetta er heimili Muhammeds Ali. Hann hefur nú lokið baunasúpunni sinni og dregur nokkur blöð upp úr skjalatösku og les upphátt kvæði eftir sjálfan sig, þenkingar um mataræöi mannsins og þá fyrst og fremst, hvers vegna maðurinn láti sig hafa þaö að borða svin, þvi maðurinn sé ekkert annað en það, sem hann étur, og honum væri nær aö hlýöa guðs boði og neyta eingöngu jarðarávaxta.. Hann klykkir svo út með þvi aö segja, að ef menn geti virkilega með góöri samvizku étið svin og kæri sig kollótta um syndir og annan ó- þverra, þá skuli þeir bara halda áfram að borða svin frá rófu og fram á trýni! Og áheyrendur hylla skáldiö, sem brosir sigri hrósandi, en snýr sér á næsta andartaki að fyrra umræðuefni. — Aður en ég kynntist Elija Muhammed, vissi ég ekkert um konuna, eðli hennar, stöðu hennar i lifinu. Nú, og ég hugsa svo sem ekki mikið um konur núna heldur. — Skipta konur engu máli i þinu lifi? —Nei. Jú, eiginkona min gerir það. — Hversu miklu máli? — Jafnmiklu og eiginkona sér- hvers manns. Hún er hluti af mér. Konan min elur upp börnin min, hún er félagi minn, allt. Belinda Ali er hávaxin og tign- arleg i fasi, hún klæðist eins og múhammeðstrúarkonum er ætlað að klæöast, blússan nær upp i háls og fram á úlnliði, pilsið niöur á ökkla, enginn ósiðsamlegur blett- ur óhulinn. Hárið er strokiö frá andlitinu, en hún er glaöleg á svipinn, og þetta fer henni vel. Hún er augljóslega ánægð með sitt hlutskipti og nýtur þess að vera húsmóðir og annast börnin. Og Muhammes Ali hristir ákveð- inn höfuðið, þegar blaðakonan spyr, hvort hann haldi ekki aö komi að þvi, að konur eins og Belinda verði leiðar á húsverkun- um og langi til að vikka sjón- deildarhringinn. — Nei, -'húsmæðrunum mun fjölga. Múhammeðstrúin verður ofan á i framtiðinni. Það verða engar krár, engir barir, ekkert alkóhól, engin eiturlyf. Það verð- ur engin ástæða til þess að fara út af heimilinu, þegar okkar trú hef- ur sigrað. t arabiskum löndum er það þannig núna, að sjáist fnaður meö annarri konu en sinni eigin, er hann dauðans matur. Með þessu svari virðist Mu- hammed Ali gefa i skyn, að eina ástæðan til þess, að konur sæki út fyrir heimilið, sé löngun þeirra i alkóhól, eiturlyf og aðra karl- menn en sina eiginmenn. Blaða- konan biður hann að skýra mál sitt. — Karlmaður, sem hefur eigin- konu á sinu framfæri, sér henni fyrir öllu og borgar alla reikn- inga, kærir sig ekki um aðra menn i kringum sina konu. Ef hún hins vegar sér um sig sjálf og á sjálf alla hluti, þá er hún auðvitað frjálsari og getur farið sinna ferða og valið sér kunningja. Ég er t.d. viss um, aö kvikmynda- stjörnur og konur i skemmtana- iðnaöinum gera þaö, sem þeim dettur i hug, af þvi að þær vinna fyrir sinum peningum. Blaðakonan á bágt með aö leyna sigurbrosinu, orðhákurinn mikli hefur einmitt staðfest skoð- un rauðsokkanna á mikilvægi efnahagslegs sjálfstæðis. Hann segir blátt áfram, aö valdið sé þeirra, sem peningana hafa, og þrælarnir verði aö hlýða hús- bændunum, af þvi að þeir hafi peningana og vald til þess að hindra þrælana i þvi að eignast þá. Vill hann ekki skilja, að slikar aðstæður hljóta að leiöa til upp- reisnar? Geta múhammeðstrúar- konur ekki lika orðiö stjörnur i kvikmynda- og skemmtanaiðnað- inum? — Nei, þær eiga ekki að birtast opinberlega, þegar þær sjást á götum úti i löndum múhammeðs- trúarmanna, þá hylja þær andlit sin blæju. Sjáðu til, guð hefur skapað alla hluti eftir ströngum reglum. Guð faldi gullið fyrir okkur, við verðum aö leita að þvi. Við vérðum að grafa eftir demöntum og vinna þá og slipa. Við verðum að kafa niður á hafs- botn eftir perlum. Konan min er mér meira virði en gull, demant- ar og perlur, og þess vegna vil ég, að hún sé hulin og vernduð, en ekki til sýnis hverjum sem er. Blaðakonan lýsir þvi, hvernig henni fer að liða betur i návist þessa fræga manns, hann verður vingjarnlegri, sýnir henni börnin sin með miklu stolti, og henni viröist andúð hans á hvitu hör- undi hennar ekki lengur fyrir hendi. En þegar þau kveöjast að lokum, réttir hann ekki fram höndina. 2. TBL. VIKAN 11

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.