Vikan - 29.06.1978, Síða 42

STJÖRMSR4
llrtilurinn 2l.mars 20.ag>riI
Þú þarft á skopskyni
þinu að halda í þessari
viku, þegar einhver þér
nákominn og kasr gerir
þér gramt í geði. Vikan
verður rólegri en þú
hafðir reiknað með, og
þú nýtur hennar.
Naulirt 21.april 2l.mai
Nú sannast það, að þér
tekst að ráða fram úr
öllum vanda með mikilli
prýði, og áttu heiður
skilið fyrir. Ákveðið
mannamót ætti að tak-
ast vel, ef það er skipu-
lagt rækilega fyrirfram.
Ttihurarnir 22.mai 2l.júni
Vikan getur orðið þér
býsna erfið, og þú hefur
mörgu að sinna, jafnt á
vinnustað sem heima
fyrir. Þú verður hvíld-
inni feginn og nýtur
helgarinnar i ríkum
mæli.
kr.-'hhinn 22.júni 2J.júli
Það mundi létta af þér
áhyggjum, ef þú skoð-
aðir fjármál þín í réttu
Ijósi og af skynsemi.
Varastu að eyða pening-
unum um of í að gleðja
aðra; þú ert alltof
örláturástundum.
I.jóni*) 24. júli 24. .íiíú'i
Þótt þú hafir mikið að
gera þessa dagana, ætt-
irðu að reyna að halda
skapinu í góðu lagi og
angra ekki þá, sem næst
þér standa. Einhver leið-
indi koma upp innan
fjölskyldunnar.
Góðir tímar fara i hönd,
og þú varpar af þér því
þunglyndi, sem hvílt
hefur yfir þér að undan-
förnu. Reyndu að fara
meira út og hitta fólk,
einveran hefur áhrif á
skapferlið.
Vertu óhræddur að
biðja um aðstoð, ef þú
telur þig þurfa hennar
með. Einhver þér yngri
mun biðja um ráðlegg-
ingar hjá þér, þegar
verst gegnir. Heillatala
er 3.
Slcingcilin 22. dcs. 20. ian.
Einhver vinnufélagi
þinn mun verða áfjáður
i að gera þér til hæfis,
og veldur það þér mikilli
undrun. Þiggðu þá
hjálp, sem þér býðst,
jafnvel þó þú haldir, að
þú ráðir við allt einn.
Sporrttlrckinn 24.okl. 2.4.nó«.
Peningar, sem þú hefur
eytt til heimilisins,
munu bera rikulegan
ávöxt. Fyrri hluta vik-
unnar verðurðu fyrir
smátöfum, sem seinka
framkvæmdum á mikil-
vægu verkefni.
Valnshcrinn 2l.jan. Il.fchi.
Félagslifið býður upp á
mörg tækifæri, og þú
skemmtir þér vel í góðra
vina hópi um helgina.
Útlit er fyrir, að þú farir
i ferðalag, til staðar,
sem þú hefur ekki séð
fyrr.
Ho{<maóurinn 24.nút. 21.dcs.
Ákveðnu baráttumáli
þinu mun ljúka á far-
sælan hátt.efþúað-
eins sýnir þolinmæði.
Þú færð tækifæri til að
sýna, hvað í þér býr,
gagnvart persónu, sem
skiptir þig miklu máli.
Fiskarnir 20.íchr. 20.marv
Þú ert vel fyrirkallaður,
og ættir að geta lokið
með prýði þeim verk-
efnum, sem bíða. Þú
verður fyrir smávægi-
legum vonbrigðum, en
ættir ekki að láta það á
þig fá.
Hún horfði þögul á hann.
„Ég held, að það sé aldur minn, sem
þú hefur mest á móti," sagði hann og
andvarpaði. „Ég veit, að ég er of gamall
fyrir Donnu, en hún þrætir fyrir það, og
hvað á ég þá að gera? Ég elska hana,
skilurðu.”
„En þú vilt ekki giftast henni?”
„Nei — en það er ekki af þeirri
ástæðu, sem þig grunar líklega einna
helst. Ég vil ekki binda Donnu við mig,
þannig að henni finnist hún þurfa að
standa i heilmiklu lagavafstri til að öðl-
ast frelsiá ný.”
„Þú talar eins og þú vitir, að hún vilji
aftur öðlast frelsi sitt.”
„Eftir fáein ár — kannski eitt.
kannski tíu," sagði Jules, „finnur hún
sér ungan mann. Fertugur maður hefur
ef til vill aðdráttarafl fyrir unga stúlku,
en fimmtugur maður eða eldri? Sjaldan,
mjögsjaldan.”
Hugur hennar var i uppnámi, og
Maggie skildi, að Jules var ekki maður-
inn, sem hún hafði alltaf haldið, að hann
væri. Hún leitaði að blekkingu í mögru
andliti hans, en sá enga. Það eina, sem
henni kom til hugar að segja, var: „Fyr-
irgefðu.”
Hann reis á fætur til að fara, og
skakkt bros hans var ekki sneytt samúð
með henni og honum sjálfum. Það virt-
ist vera mjög ekta, og enn fann Maggie
til vafa um fólk. sem hún hélt, að hún
þekkti vel.
GAR Jules var farinn, fór hún
yfir götuna til að greiða Steve fyrir stól-
inn, sem hún ætlaði að kaupa og spyrja
hann svolítið um næluna.
„Þú virtist hafa áhuga á henni, þegar
ég var með hana, er við fórum út að
borða,” sagði hún til að koma honum á
skrið.
„Nú-ú,” sagði Steve hægt. „Donna
var búin að nefna það við mig, að hún
hefði tapað nælu með bláum steinum.
Ég bauðst til að hjálpa henni að leita, en
hún vildi ekki heyra á það minnst. Þá
fannst mér hún vera að gera lítið úr ein-
hverju, sem hún hefði áhyggjur af.”
„Hvers . vegna sagðirðu mér það
ekki?”
Hann yppti öxlum. „Settu sjálfa þig i
mín spor. Það var hálfkjánalegt, þvi
þetta þurfti ekki að vera sama nælan,
ekki síst vegna þess að Donna sagði mér,
að hún væri ekki verðmæt.”
Maggie starði á Steve. „Haltu áfram.”
„Þessi, sem þú varst með, var talsvert
verðmæt, held ég.”
„Ég sagði þér, að ég hefði fengið hana
að láni hjá Donnu. Hélstu, að þetta
væri sama nælan og að ég hefði stolið
henni?”
Steve hristi ákveðinn höfuðið og svar-
aði: „Satt að segja ruglaði nælan mig í
ríminu. Mér virtust flestir steinarnir
ekta, en sumir ekki..En ég er auðvitað
ekki gullsmiður.”
Maggie hreyfði sig óþolinmóð.
„Ég vildi óska, að þú hefðir spurt mig
út úr þá um kvöldið. Við hefðum getað
Bláa nœlan
skoðað hana betur, og þá myndum við
vita það... Steve, mig langar til að sýna
þér nokkuð. Hefurðu tíu mínútur af-
lögu?”
„Eins langan tíma og þú kærir þig
um.”
„Ég þarf að sækja hana.”
Þegar Maggie gekk yfir götuna, opn-
uðust dyrnar á númer 12, og Dick Evans
birtist í hjólastólnum sínum. Hann hélt
á disk með sardínum í annarri hendi.
Hann hikaði, þegar hann kom auga á
Maggie, og virtist ætla að draga sig í hlé,
en svo kom hann út á gangstéttina og
spurði: „Hefurðu séð köttinn, sem er
venjulega að þvælast hérna, frú Banner-
man?”
„Ekki nýlega.” Hún hnyklaði brýrnar
og reyndi að muna, hvenær hún hafði
síðast séð dýrið. Það hlaut að hafa verið
á sunnudagskvöldið, þegar hún rak
hann út úr íbúðinni. En nú var hvorki
stund né staður til að minnast á ósvífni
Dicks að senda Rosie inn í ibúðina, svo
hún ákvað að minnast ekkert á það. „Ég
sá köttinn á sunnudaginn,” sagði hún.
Evans virtist iðrast þess að hafa sýnt á
sér veika hlið og tautaði: „Kattarkvik-
indið hefur sjálfsagt lokast einhvers
staðar inni." Hann reyndi að sýnast
skeytingarlaus, en var engu að siður
kviðinn, er hann skimaði upp og niður
eftir götunni. Svo fór hann aftur inn í
húsið og lokaði að baki sér.
Hann virtist komast ágætlega af án al-
mennrar kurteisi, en honum stóð greini-
lega ekki á sama um flækingsköttinn.
Maggie, sem geðjaðist hreint ekki vel að
Dick Evans, þó hún vorkenndi honum,
kom þetta talsvert á óvart, og henni varð
aðeins hlýrra i hans garð.
Maggie hljóp upp í íbúðina til að
sækja næluna, og síðan fór hún aftur til
Steve. „Hana,” sagði hún móð, „líttu á
þetta.”
Hann skoðaði næluna vandlega og
sagði svo: „Hún er mjög snotur, en þetta
er ekki nælan, sem þú varst með þarna
uk! kvöldið. Þessi næla hefur enga ekta
safira, heldur bara gervisteina. Hins veg-
ar er þetta sama gerð.”
„Það fannst mér lika.”
Steve starði út um gluggann, og loks
þoldi Maggie ekki lengur þögn hans.
„Hvers vegna skyldi Donna eiga tvær
nælur eins? Nema hún hafi fengið aðra i
stað þeirrar, sem hún týndi — áður en
ég fann hana, á ég við.”
Hann rétti henni næluna aftur og
sagði: „Hefurðu aldrei heyrt getið um
fólk, sem fær eftirlikingar trygginganna
vegna?”
„En Donna á ekki það dýrmæta skart-
gripi, að hún geymi þá í banka og gangi
meðeftirlikingar.”
„Þú ert búin að vera gift i átján mán-
uði, og þið Donna hafið ekki búið saman
i hálft annað ár," benti Steve henni á.
42 VIKAN 26. TBU.