Vikan


Vikan - 29.06.1978, Síða 52

Vikan - 29.06.1978, Síða 52
Smásaga eftir Herluf Th. Flensborg. Arfurinn Sá arfur, sem hann hafði hlotið, varð ekki metinn til fjár, hann var meira virði en svo. CeCILIA Back lá grafkyrr og hlust- aði á fjarlægar raddirnar. Hún sá ekki þá, sem töluðu. Fyrir augunum var þétt, grá þoka, henni virtist líkaminn svífa i lausu lofti, og hún heyrði lágværar radd- irnar, en hún þekkti þær ekki. Hún hafði legið og hlýtt á þær um stund, og hún hafði reynt að skilja, hvað sagt var, en hún náði ekki að heyra orð- in. Raddirnar náðu aðeins til hennar gegnum þessa þéttu, gráu þoku eins og hvísl. Hún reyndi að berjast gegnum þok- una. Hún varðaðsjá þau. — Mamma . . . éger hér. Þessa rödd þekkti hún. Þetta var rödd Henriks. Henrik var þá kominn heim. Hann var handan við gráa teppið og talaði til hennar. Vissan um það vakti henni ósegjanlega hamingju. og hún reyndi af fremsta megni að berj- astgegnum þokuna. Og allt i einu var hún horfin. En sá, sem hún hafði búist við handan hennar, var ekki þar. Nanna var þarna. Tómas og Pála, en ekki Henrik. Von- brigðin ollu þvi, að hún óskaði þess helst, að þokan umlyki hana á ný, en þegar hún ætlaði að leggjast yfir hana, reyndi hún að berjast gegn henni. og hún vék á ný. Umhverfis hana var einkennileg birta. Það var eins og hún sæi alla hluti i skýrara Ijósi en áður. Herbergið, sem hún lá í. var baðað einkennilegri birtu. sem virtist afhjúpa allt. Hún þekkti allt, sem hún sá, en nú var það í allt öðru Ijósi en áður. Einnig andlitin. Andlit Nönnu var næst henni. Það brosti við henni. en brosið náði ekki til augnanna, það var eins og frosin gretta. Bros án hlýju. Ogsvofórhúnað tala. — Heyrirðu til min, mamma, sagði hún. Frá KPS, stærstu heimilistækjaverksmiðju Noregs bjóðum við stórglæsiiegt úrval eldavéla, gufugleypa, kæliskápa og uppþvottavéla á mjög hagstæðu verði. Góðir greiðsluskilmálar. Tískulitir: Karrygulur, Avocado grænn, Inka rauður, hvítur og það allra nviasta: svartur! EINAR FARESTVEIT & CO. HF. Bergstaðastræti 10 A. Sími 16995. Sendið úrktippuna tii okkar og við póst/eggium bækiing strax. Nafn________ Heimilisfang Já, Cecilia heyrði til hennar, en hún átti bágt með að þekkja röddina. Svona hljómaði ekki rödd Nönnu. Hún hafði aldrei heyrt hana hljóma svona áður. Hvað hafði gerst? Þetta var hrjúf og hörkuleg rödd. Augu hennar horfðu á andlitin þrjú, sem lutu yfir hana. Hvers vegna lita börnin min svona út, hugsaði hún, og hvar er Henrik? Ég heyrði rödd hans. Hann hlýtur að vera hér. — Kalliðá Henrik.sagði hún. Hún heyrði sina rödd greinilega. en hvorki Nanna eða hin tvö virtust heyra. hvað hún sagði. Andlitin voru svip- brigðalaus. Það var eins og þau væru ekki þessa heims. Þau voru stif og liktust líkneskjum. Liflaus. En þau höfðu þó talað. Og Nanna brosti. Nei. það var ekki hægt að kalla það bros. Það var ekkert hlýlegt eða lifandi i andliti hennar. augu hennar voru kulda- leg, og það vottaði ekki fyrir ástúð i tilliti hennar. — Hún er meðvitundarlaus. heyrði hún Nönnu segja. — nú liður ekki á löngu. þar til hún er öll. Púlsinn er mjög hægur. Rödd svaraði henni. Það var djúp rödd, en Cecilia þekkti hana ekki. Ekki fyrr en hún sá. að andlit Tómasar hreyfðist. Það var hann, sem talaði. — Þaðer best svona, sagði hann. Þau biöa þess. adég deyi. Nanna og Tómas. Að baki þeim stóð Pála. Hún grét. Cecilia vildi gjarnan tala til hennar, eitthvað, sem gæti hughreyst hana og stillt grátinn. Pála var ólik Nönnu og Tómasi. Pála og Henrik. En Henrik var ekki hér. Augu hennar leituðu hans. en fundu ekki. En ég heyrði greinilega rödd hans, hugsaði hún, hann sagði: Mamma ... ég er hér. Og Henrik laug aldrei. Hann var afskaplega sannorður og heiðarlegur. Hann skóf aldrei utan af hlutunum. sagði hreint út það sem hon- um bjó i brjósti. Nanna og Tómas not- uðu aðra aðferð. Jafnvel meinlegustu at- hugasemdir voru sagðar með vel völdum kurteisisorðum. Og Pála. Nei, Pála reyndi ekki að dylja skoðan- ir sinar. Þess þurfti hún ekki. Hún hafði einfaldlega ekki neinar skoðanir. Pála gerði bara eins og Nanna og Tómas buðu. Kannski gerði hún það til að losna við að taka á sig ábyrgð. Pála hafði ekki kjark til að breyta gegn vilja eldri syst- kina sinna. Hún var kjarklitil. Hún hafði alltaf verið óframfærin og undirgefin. Hún hafði alltaf gengið undir öðrum, látið nota sig. Þannig hafði það verið siðan faðir hennar dó. Meðan hann lifði, verndaði hann hana. Nú var enginn. sem vernd- aði hana. 52 VIKAN 26. TBL.

x

Vikan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.