Vikan - 11.01.1979, Side 2

Helgi fræðimaöur á HrafnkeLsstöðum: Hafsjór af sögum og só Dansinn f
Hruna fyrir rúmri hóKri öld.
Frumsýning á
Flumi wy\
Sigurður Sigmundsson
2. tbl. 41. árg. 11. jan.1979
Verö kr. 650
GREINAR OG VIÐTÖL:
4 Vikan prófar léttu vínin, 2. grein: Liebfraumilch.
10 íbúftahverfi i hættu.
14 11. grein Ævars R. Kvaran: Verndarvættir.
26 Hártískan gjörbreytist á 10 ára fresti. Viðtal við Erlu Haraidsdóttur, hárgreiðslu- meistara.
34 Börnin og við: Hvernig á að svara spurningum barna?
36 Vikan á ncytendamarkaöi: Soðið án vatns og steikt án feiti.
42 Það er betra að drepa sig á góðu citri en slæmu!
SÖGUR:
6 Of gömul til að gráta? Smásaga eftir Patriciu Crossmann.
18 Litla stúlkan við endann á trjá- göngunum eftir Laird Koenig, 12. hluti.
38 Mini-krimmi Willys Breinholst: Póstræninginn.
46 Glaumgosinn eftir Georgette Heyer, 2. hluti.
ÝMISLEGT:
2 Mest um fólk.
13 Poppkorn.
30 Stjörnuspá — Hvað er þetta?
31 Hljómsveitin Smokie er ekki að syngja sitt siðasta. Opnuplakat.
39 Heillaráð.
40 Blái fuglinn: Tilbúnar i samkvæmis- Ufið.
44 Eldhús Vikunnar og Klúhbur matreiðslumeistara: Fyllt hvalkjötsneið með skinku og osti.
52 Heilabrotin.
58 Draumar.
59 Vinningshafar i jólagctraun Vik- unnar1978.
61 í næstu Viku.
62 Pósturinn.

VIKAN. Útgefandi: Hilmir hf. Ritstjóri: Kristín
Halldórsdóttir. Blaðamenn: Borghildur Anna
Jónsdóttir. Eiríkur Jónsson. Hrafnhildur Sveinsdótt
ir, Jóhanna Þráinsdóttir. Útlitsteiknari: Þorberg-
ur Kristinsson. Ljósmyndari: Jim Smart.
Auglýsingastjóri: Ingvar Sveinsson. Ritstjórn i
Siöumúla 12, auglýsingar, afgreiðsla og dreifing i
Þverholti 11, simi 27022. Pósthólf 533. Verð i lausa
söiu 650 kr. Áskriftarverð kr. 2400 pr. mánuð, kr.
7200 fyrir 13 tölublöð ársfjórðungslega, eða kr.
11.300 fyrir 26 blöð hálfsárslega. Áskriftarverð greið-
ist fyrirfram, gjalddagar: Nóvember, febrúar, mai,
ágúst. Áskrift í Reykjavik og Kópavogi greiðist
mánaðarlega.
í tilefni af 70 ára afmæli sínu
stendur Ungmennafélag Hruna-
manna nú fyrir sýningum á
leikritinu Dansinn í Hruna eftir
Indriða Einarsson. Leikstjóri er
Jón Sigurbjörnsson, en þetta er í
5. skipti sem hann leikstýrir hjá
félaginu.
Leikstarfsemi er víða mikill
menningarhvati úti á lands-
byggðinni, en vekur sjaldan þá
athygli sem skyldi. Að minnsta
kosti eyða fjölmiðlar ekki miklu
plássi undir frásagnir af slíkum
sýningum, en einskorða sig að
mestu við höfuðborgina.
í Skjólborg á Flúðum er líka
einstaklega góð gistiaðstaða fyrir
borgarbúa sem bregða vilja
undir sig betri fætinum og sækja
leiksýningu utan Reykjavíkur.
Þetta eru smáhýsi í mótelstíl,
stór, björt herbergi og fylgja
hverju sturta og salerni, auk
aðgangs að eldhúsi. Og síðast en
ekki síst, heitur pottur við
hverjar húsdyr þar sem hægt er
að striplast um jafnvel á
hörðustu útmánuðum.
Gisting í tveggja manna
herbergi kostar 7000 krónur
fyrir tvær nætur, en vilji fólk
framlengja dvölina kostar
gisting í eina viku 13000 krónur,
miðað við gistingu í tveggja
manna herbergi. Að vetrinum er
ekki um neina matsölu að ræða,
svo fólki skal bent á að hafa með
sér vistir.
Dansinn í Hruna er einkar
viðeigandi verkefni fyrir
Ungmennafélagið á þessum
tímamótum, þar sem efnið er
sótt í hina römmu galdrasögu
um dansinn í Hruna á jólanótt
snemma á 16. öld. Hann endar
svo með því að kirkjan sekkur í
jörðu niður. Þetta leikrit Indriða
hefur örsjaldan sést á sviði og
sagði Helgi á Hrafnkelsstöðum
okkur að hann hefði síðast séð
þetta leikrit fyrir rúmlega hálfri
öld.
Hann sagði okkur líka að í
rauninni fyndist hvergi staf-
krókur sem sannaði söguna um
dansinn í Hruna, þó fólk teldi að
enn mætti sjá ummerki eftir
kirkjuna sokknu. Hins vegar
benti margt til þess að sagan
gerðist á þeim tíma er Símon
Knútur var prestur í Hruna,
sonur séra Jóns Héðinssonar
sem drap Diðrik von Munde,
hataðan útsendara fógetans á
Bessastöðum. Diðrik sendi
menn á undan sér að Stóra-
Núpi, en þeir slógu upp tjöldum
í Hruna. Annar þeirra var Pétur
nokkur Spons, risi að vexti og
rammur að afli. Menn söfnuðu
liði gegn þeim í hreppnum, en
ekki gekk þeim vel að vega
Pétur Spons. Eftir harða atlögu
var hann þó lagður að velli með
exi í sáluhliðinu og dysjaður í
Hruna.
Um aldamótin finnast svo
uppblásin bein, þar á meðal grið-
arstór lærleggur. Kaupamaður
nokkur í Hruna sem ekki lét sér
neitt fyrir brjósti brenna, fannst
leggurinn hið ágætasta hægindi
og hafði hann með sér á engjar.
Það var talið að leggur þessi
tilheyrði þeim mikla
kraftamanni Pétri Spons og ekki
var hann ánægður með þessa
hagkvæmu notkun á honum.
Það var sama hve oft
kaupamaður bar hann með sér á
engjar, hann var ævinlega
kominn aftur í dysina að
morgni. Bein þessi fengu loks
hvílu í vígðri mold 1905.
Dansinn í Hruna er erfitt
viðfangsefni hvað sviðsetningu
snertir, en sýning þeirra
Hrunamanna ber þess vitni að
leikhópurinn ásamt leikstjóra og
sviðsmönnum hafa lagt hart að
sér við æfingar og vandað mjög
til sýningar. Og haft erindi sem
Sigrún Pálsdóttir: Hótelstýra að
Skjólborg i vetur.