Vikan - 05.04.1979, Qupperneq 17

Hann heimsótti hana í íbúðina og þegar
hún fór með honum út að borða eftir
sýningar gætti hún þess að Emilía og
Ethan vissu af því. Hún var líka alltaf
mjög passasöm með að vera komin heim
aftur á undan Emilíu.
Tilfinningar Emilíu snerust eingöngu
um þær eigingjörnu ástríður sem við
köllum ást. Hún tók ekki eftir neinu eða
lét sig skipta neitt nema Yuri og dans-
inn. Dansinn vegna þess að hann var
dansari og hana langaði til að dansa,
ekki eins vel og hann, því það gat engin
mannleg vera komist jafnfætis honum,
heldur aðeins nógu vel til að geta verið
mótdansari hans. Hún var ánægð í
tímum, ennþá ánægðari þegar hún var
að sýna en þó var hún allra ánægðust á
kvöldin þegar þau voru í litlu íbúðinni
hans þar sem þau gerðu fátt annað en að
elskast. Það var það sem hann vildi gera
og þá vildi hún það auðvitað líka. Auk
þess gekk honum ekki vel að halda uppi
samræðum á ensku.
Samt kom alltaf að því að hún stökk
út úr rúminu til þess að klæða sig og fara
heim. Hún skildi ekki einu sinni sjálf af
hverju hún þurfti að fara heim, af
hverju hún var að fara núna.
„Svei mér þá, þú ert alveg galin,”
sagði Yuri. „Vertu áfram!”
„Mamma yrði alveg óð.”
„Þáerhúnlika galin.”
„Hún er bara mjög siðavönd kona.”
Hún horfði á hann þar sem hann lá á
rúminu og breiddi úr sér. Teppið sem hann.
var með ofan á sér huldi ekki nema lít-
inn hluta likamans. Hann glotti til henn-
ar og þreif af sér teppið; honum stóð
aftur. Hún sneri bakinu í hann en hann
þreif í hana og henti henni niður á rúmið
og renndi niður rennilásnum á kjólnum
hennar.
„Yuri, ég get þetta ekki!”
„Jú.”
„Nei!”
„Hérna!" Hendur hans gerðu það sem
hann vissi að henni þótti best.
„Bara hálftíma,” sagði hún og það
fór um hana skjálfti.
„Nei I alla nótt.” Hann strauk hana
ekki lengur og lagðist á bakið. Hann
talaði svo lágt að hún heyrði varla hvað
hann sagði. „Gerðu það fyrir mig.”
„Af hverju?”
Hann sneri höfðinu undan. Honum
fannst erfitt að þurfa að biðja um eitt-
hvað og ennþá erfiðara var fyrir hann að
finna réttu orðin á ensku. „Ég er með
heimþrá,” sagði hann loks.
-OPTO.ÍU 11
Það góða við að vera gift sjónvarpsfréttamanni,
er að maður veit alltaf hvar maður hefur hann.
FÉLAG fSLENZKRA HLJÖMLISTARMANNA
útvegar yður hljóðfœraleikara
og hljómsveitir við hverskonar tœkifœri

Vinsamlegast hringið í 0255 milli kl.14-17
Við skulum ekki láta þennan fara. Hann fær
lægri laun hérna en eftirlaunum nemur, svo
það er betra að hafa hann...
• Maður, sem vinnur með höndunum, er
erfiðismaður. Maður, sem beitir hug og hönd
er iðnaðarmaður, en maður, sem beitir hug,
hönd og hjarta er listamaður.
• Reynslu kalla menn gjarnan mistök sín.
• Ég drekk til að finnast aðrir skemmtilegir.
• l dag erum við hrædd við einföld, falleg
orð eins og miskunnsemi, góðvild og vingjarn-
leiki. Við trúum ekki lengur á góð og göm-
ul orð vegna þess að við trúum ekki lengur á
fornar dyggðir. Þess vegna er mannfólkið
svona sjúkt.
• Ef óvinur þinn beitir þig rangindum, þá
skaltu gefa börnum hans trommusett.
(Kín verskt spakmæli.)
• Það fellst enginn á skoðanir annarra, menn
fallast eingöngu á eigin skoðanir túlkaðar af
öðrum.
Forvitnin í henni Jónu alltaf — hvað sagði hún svo?
Haldið áfram að tala við hann á meðan ég hleyp
niður og flyt bilinn minn.
14. tbl. Vikan 17