Vikan - 13.09.1979, Page 43

„Þetta var guðs vttji"
Flugvólin nauðlenti í snæ viþöktum fjöllum
Norður-Ameríku. Eftir þríggja daga árangurs-
lausa bið varð 18 ára stúlka að taka
örvæntingarfulla ákvörðun: Hún lagði sér lík
föður síns til munns.
Kanadamaðurinn Donald Johnson
ætíaði bara rétt að bregða sér yfir landa-
mærin til að heimsækja vini sina í Idaho.
Hann leigði sér litla flugvél af gerðinni
Chessna 172 og bauð 18 ára dóttur sinni,
Donnu, og tengdasyni sinum, Brent Dyer,
með. Flugmaður var Norman Pischke.
Þegar þau lögðu af stað frá þorpinu
Estevan í Saskatchewan var veðrið eins
gott og á varð kosið.
Einhvers staðar yfir White Cloud
Mountains, snæviþakinni eyðimörk i
fylkinu Idaho í Bandaríkjunum, byrjaði
vélin að hósta. Flugmaðurinn nauðlenti
svo listilega að enginn farþega meiddist.
Flugvélin staðnæmdist við risastóran snjó-
skafl.
Flugmaðurinn lagði af stað til að sækja
hjálp. Farþegamir sáu hann aldrei framar.
Þremur dögum síðar fraus Donald
Johnson í hel í flakinu. Og það var ekki fyrr
en 18 dögum eftir það að björgunarleið-
angur fann þau Donnu og Brent Dyer.
Stúlkan var kalin á báðum fótum og komið
á hana rugl.
Lík flugmannsins fannst nokkra
kílómetra frá flakinu. Hann hafði lika
frosið i hel. Vinir ungu hjónanna héldu
þeim veislu þegar þau komu aftur til
Estevan í tilefni hinnar giftusamlegu björg-
unar. Þar kom Brent Dyer með hræðilega
tilkynningu sem skelfdi alla viðstadda:
— Við hefðum aldrei lifað slysið af ef við
hefðum ekki lagt okkur lík tengdaföður
míns til munns.
Mannát vekur mikla skelfingu og
viðbjóð hjá íbúum hins siðmenntaða
heims. Samt kemur aftur og aftur fyrir að
manneskjur leggja sér mannakjöt til munns
þegar engir aðrir möguleikar eru fyrir hendi
til að bjarga lífinu. I október 1972 hrapaði
flugvél í Andesfjöllunum. Eftir 69 daga var
þeim 16, sem þá voru enn á lífi, bjargað.
^ctta voru meðlimir fótboltaliðs frá
Uruguay og höfðu þeir dregið fram lífið
með því að snæða lík látinna félaga sinna.
Þeir reyndu að útskýra mannátið á eftir-
farandi hátt:
— Kristur fórnaði holdi sinu og blóði til
bjargar mannkyninu. Það má líta á gerðir
okkar á svipaðan hátt og síðustu kvöld-
máltíðina.
Brent Dyer reyndi líka að útskýra gerðir
sinar og konu sinnar á trúarlegan hátt:
— Við báðumst fyrir og töluðum við
Guð. Hann ráðlagði okkur að gera þetta.
Hann sagði að Johnson hefði látið dóttur
sína hafa leðurfrakkann sinn skömmu eftir
að flugvélin hrapaði. Dyer álítur að með
þvi hafi hann viljað sýna að dóttirin yrði að
lifa hvað sem það kostaði. Sjálfur fraus
hann skömmu síðar í hel.
— Við iðrumst ekki gerða okkar, segir
Brent Dyer. — Þetta var Guðs vilji og við
vitum líka að faðir Donnu hefði viljað
leggja allt í söluínar henni til bjargar.
Sýslumaðurinn í Estevan ákvað að ekki
yrði höfðað mál á hendur ungu hjónunum
vegna mannátsins.
— Engir mannlegir dómstólar eru þess
umkomnir að dæma það sem gerðist í
þessari hræðilegu eyðimörk snjós og ísa,
segir hann.
37. tbl. Vikan 43