Vikan - 06.11.1980, Blaðsíða 5

Frumbyggjar Norður-Ameriku hafa
nú tekið ofan fjaðurskrautið en sett
upp marglitar derhúfur. Hér dæla
þeir bensini á hálfkassabil framan
við eitt kaupfélagið i Nýju-Mexikó.
dagskrám sínum yl'ir í þjónustu-
útvarp fyrir fórnarlömb hamfar-
anna. Allt að einu var hálfkalt í
veðri.
Gestgjafi Vikunnar í Denver-
borg heitir Þórir Helgason
matreiðsluniaður sem dvalið
hefur nokkur ár vestan hafs og
getið sér góðan orðstír í ríki
Gastrónómíu. Þórir starfar þegar
hér er komið sögu sem veislu-
stjóri í sveitaklúbbi borgarinnar
og hefur oft verið fenginn til að
opna nýja matsölustaði með
pomp og pragt og löngum
matseðli. Því má með sanni
segja að þangað liggi langur
vegur frá námsstaðnum i
Hafnarbúðum í Reykjavík.
Meistari Þórir hafði frá mörgu
að segja og það var eiginlega
eins og að koma úr tíma þöglu
kvikmyndanna yfir í talmyndir
að hitta Þóri Helgason þarna í
léttu snjókófinu.
Frá Denver lá leið Vikunnar
um skíðaheima í ómældri
fegurð Klettafjallanna. Þar
verður betur ljóst hvers vegna
íslenskur ferðaiðnaður mun
aldrei lifa á fjallalofti einu
saman á meðan aðrar þjóðir
geyma slíka dýrð í túnfætinum.
Hvítfexta tinda ber hátt við
himinblámann og grænar hlíðar
grenitrjánna steypast ofan í snar-
brattar klettagjár. Áfram sytra
lækjarsprænur og glampar á
sporðaköst. í brekkunum hafa
skiðamenn fundið sér griðland
og þar tímgast bakterían með
hraða Ijóssins.
Rauðklæddur blaiknefji frá norður-
slóðum framan við eina indiénabúð
sem býður ferðamönnum fjölbreytt
glingur og annað drasl til minja um
frumbyggja landsins.
Kaktusar eru merkilegar jurtir í flóru
eyðimerkurinnar. Hér vaxa nokkrir
litlir framan við sýningardeild i dýra-
garðinum i Fönixborg i Arisónaríki.
Náttúrufegurð Klettafjallanna er
víða hrikaleg en myndin sýnir
Draumavatnið i þjóðgarði i
KólóradófyMci.
Fylkisbúar í Kólóradó lifa
einkum á akuryrkju og garðrækt
ásamt námugrefti í fjöllum en
búpeningur og ferðafólk konia
einnig þar viðsögu.
Indíánaglingur við vegarkant-
inn
Þegar litadýrð Klettafjalla
sleppir taka við auðnir i
rauðskinnasveitum Nýju
Mexikó því Vikan heldur nú
suður á bóginn í leit að sólinni.
Þar sitja indíánar á friðarstóli í
sérstökum verndarsvæðum víða
um fylkið. Tala kynblendra og
minnihlutahópa er há og fyrir
bragðið er ólæsi mikið í sveit-
inni. Fjöldi milljónera er hlut-
fallslega nokkuð góður eins og
sér á meðfylgjandi töflu fyrir
áhugamenn um annarra hagi.
Jarðskorpan er hlaðin málmum
og mikið skepnuhald þrífst vel á
hrjóstrugu landinu.
Vikan áði í bænum Sante Fé en
sá staður kemur ferðafólki
nokkuð spánskur fyrir sjónir.
Áður fékk Vikan þá ráðgjöf í
veganesti að hafa sig hæga þar
um slóðir því heimamenn væru
blóðheitir og fljótir að draga um
barkann á komufólki. Þessu til
45. tbl. Vikan 5