Vikan - 06.11.1980, Blaðsíða 42

Framhaldssaga
ÞJOÐEYÐING
Þeir stytta sér stundir við að berja
heilann úr gyðingabörnum. Þaðer akur
hérna fyrir utan, þrjú fet á dýpt —
gyðingaaska."
Ég kinkaði koili. ..Ég trúi þessu. Ég
trúi öllu upp á þá. Fáið mér bara byssu.
Ég skal berjast með ykkur."
Dagbók Eiríks Dorfs
Posen. Póllandi.
ioktóber 1943.
Reichsfúhrerinn kallaði u.þ.b.
hundrað foringja saman á fund i sam-
bandi viðendanlegu lausnina.
Við hittumst á hóteli hérna i Posen.
Fjölmargir minna gömlu félaga voru
viðstaddir — vinir jafnt sem óvinir.
Meðal annarra Blobel. Ohlendorf. Eich
mann. Floess.
I gamla daga var ég við hlið Fley
drichs með minnisbók í hendi mér. Því
miður kærir Kaltenbrunner sig ekki um
að liafa mig svo nærri sér. Tröllið sal við
hliðina á Ffimmler og hlustaði. Ég sat
lalsvert aftarlega í herberginu. Æ oftar
finn ég hjá mér þörf fyrir koniak til að
komast i gegnum daginn. Mér finnst líka
að hugur minn eigi erfiðara með að ein
b;ta sér að mikilsverðum málum. Ég
hef lengi hal't á mér orð fyrir'nákvaemni
cn er nú orðinn gleyminn og kærulaus.
Blobel var að stæra sig af starfi sínu
við Babi Yar. Öll líkin (sagði hannl
höfðu verið grafin upp og brennd. Það
höfðu veriðhlaðnir risastórirbálkestir úr
járnbrautarplönkum vættum i bensini
og þar höfðu. cins og einhver orðaði
það. „sönnunargögnin veriðbrennd".
En hvers vegna? spyr ég sjálfan mig.
Hvers vegna að vera að hala fyrir þessu?
Blobel tilkynnti að hann hefði losað
sig við rúmlega 100.000 skrokka. Svo
tók Eichmann að stæra sig af lestunum
sínum. Hoess ræddi starfið i Auschwitz
á hógværan og hljóðlátan hátt.
Himmler spurði i sifellu hvort þetta
væri unnið „með leynd". Honum virtist
vera meira i mun en nokkru sinni fyrr að
heimurinn vissi ekki um störf okkar
siðustu árin. Og samt. þegar einn foring-
inn stakk upp á þvi að útrýmingunni
yrði hætt um stund svo nýta mætti
vinnuafl gyðinga. var tafarlaust þaggað
niður í honum — af sjálfum Reichs
fUhrer Himmler.
Það var kæl'andi heitt i hótelsalnum
Við vorum flestir þreyttir. Við brutum
heilann um hvers vcgna Himmler heföi
kallaðokkursaman.
Einhver annar — hugsanlega
Globonik — fór fram á tylft járnkrossa
handa mönnum sínum fyrir hetjulega
framgöngu þeirra. í að hreinsa Austur
Evrópu af gyðingum. Himmler leist vel
á hugmyndina. Hann hefur þegar sæmt
ýmsa foringja heiðursmerkjum fyrir að
brjóta Varsjár uppreisnina á bak aftur.
Fleiri mál voru rædd. Blobel. sem sat
hjá Ohlendorf skammt l'rá mér, gaf þeim
siðarnefnda olnbogaskot og sagði
stundarhátt svo ég gæti greint það;
„Dorf hinn mikli þegir."
„Kannski er hann orðinn ragur."
sagði Ohlendorf. En hann kinkaði til
min kolli. Kurtcis og vel menntaður
náungi. Hann ræðir opinskátt hvernig
hann tók níutiu þúsund gyðinga af lífi á
Odcssasvæðinu.
Skyndilega og gersamlega óvænt
spurði Himmler: „Mætti ég fara þess á
leit við ykkur alla að þið gerið tillögur
um hvernig búðirnar verða lcystar upp i
framtíðinni?"
„Leystar upp?"spurði Blobel.
„Já." sagði ReichsfUhrerinn. „Okkar
starfi er næstum lokiö. Ég. . . ég er ekki
að gefa það i skyn að Þýskaland biði
ósigur eins og gefur aö skilja. En
sönnunargögnin, leifarnar. gætu valdiö
misskilningi."
„Ég hef ekki trú á þvi. herra." sagöi
ég. Rödd min var hljómsterkari fyrir
hálfflöskuna af koniaki sem ég var búinn
að innbyrða.
„Dorl? Ah. þýðingarfræðingurinn
okkar."sagði Himmler og brosti til mín.
„Ef til vill ættum viö að láta búðirnar
og ofnana standa,” sagði ég, „sem hæfi-
legan minnisvarða yfir göfugt starf
okkar." Afengið losaði um málbein mitt.
„Kannski ættum við að skýra heiminum
Irá þvi hvernig okkur tókst að —"
Blobel greip um handlegg minn.
„Haltu kjafti. Dorf."
Þeir litu allir undan. Það var
einkennilegt. Ég tók eftir litlu segul
bandstæki í gangi á borðinu.
Hintmler skeytti ekki unt innskot mitt
og tók aftur til máls. „Ég verð að ræða
hreinskilnislega við ykkur um alvarlegt
mál. I okkar hópi ætti að ræða það
undanbragðalaust og þó megum
við aldrei nefna það opinberlega. Ég á
við gyðingaflutningana, útrýmingu
gyöingakynþáttarins."
Þetta hafði greinilega hvílt lengi á
honum.
„Það er eitt fxtirra mála sem auðvelt
er að ræða." hélt Himmler áfram. Litil
augu hans virtust liverfa bak við nef
klcmmurnar. „Það er verið að útrýnia
gyðingakynþættinum og það leikur
enginn vafi á þvi að það er hlutverk
okkar aö þurrka gyðinga út. Og það
erum viðaðgera, útrýma þeim."
Á vissan hátt var þetta hressandi.
Eftir allan orðaleikinn, öll feluorðin. öll
dulnefnin (sem ég fann upp mörg hverl
var það allt að þvi æsandi. hreinsandi.
að heyra foringja okkar segja þetta
hreint út. Ogenn suðuðu upptökutækin.
Hann hélt áfram og gagnrýndi þá
Þjóðverja sem þekktu „góðan gyðing"
eöa báðu gyðingi griða. „Enginn þeirra
sem þannig tala hefur verið vitni að
þvi," sagði hann. „enginn Ixíirra liéfur
upplifað það. Flestir ykkar vita hvernig
það er þegar hundrað lik liggja hlið við
lilið, eða fimm hundruð. eða þúsund. Að
hafa gengið i gegnum það og |tó haldið
áfram að vera siðtagaðir menn. það
hefur hert okkur. Þetta er dýrleg siða i
sögu okkar sem aldrei hefur verið skráö
og mun aldrei vcrða skráð."
Ég er ekki viss hvað þessi ræða var
fyrir honum eða fyrir okkur. Ég er sann-
færður um að eyðingaraðgerðunum
verður hraðað enn frekar. En mér
stendur ekki á sama hvað hann er ákveð
inn að halda allri leynd og á möguleikan
um um að leysa upp búðirnar.
Ég staulaðist á fætur og bað um
orðið. Það var svo algjör þögn i her
berginu meðal þessara löringja sem
höfðu drepið — fjórar milljónir manna?
I'imm? — að ég fékk athygli þeirra alla.
„Éf ég mætti nefna það. Reichs
fUhrer." sagði ég. „þá ættum við að
auglýsa verk okkar fyrir heiminum cf
þaðer i raun og sannleika göfugt."
„Þegiðu. andskotans fíflið þitt."
urraði Blobel.
„Ég held að majórinn skilji ekki hvað
égeraðfara."sagði Himmler.
„Ef mér leyfist að halda áfram.
herra,” hélt ég áfram. „Foringinn hefur
iðulega bent á að við séum að vinna i
þágu vestrænnar menningar, í þágu
kristninnar. Við erum að verja hinn
vestræna heini fyrir bolsévisma. Að þvi
er gyðinga varðar þá sá jafnvel hinn
mikli trúarleiðtogi okkar. Lúter. að þeir
voru hættulegir."
„Ó. ég er fyllilega sammála þessu.
majór," sagði ReichsfUhrerinn. „En
aðrir munu ekki sjá markmið okkar jafn
glöggt. Og gyðingarnir eiga eftir að Ijúga
um okkur,"
„Leyfum þeint það." sagði cg.
„Leyfum þeini það. Þeim sent eftir eru.
En min skoðun er að við eigum að fylla
hciminn af kvikmyndum. Ijósmyndum.
yfirlýsingum. listum yfir látna, vitnis-
burði. Gerum líkan af Auschwitz.
Hoess, segjum heiminum Irá hitiunt
50 Vikan 45. tbl.