Vikan - 06.11.1980, Blaðsíða 16

Grensásvegi 11 - sími 83500.
MSBUmB
frfálst, úháð dagblað
J_______!______
Jennifer setti hljóðnemann upp að
munninum og byrjaði. ..
Ríkarður lagði mótorhjólinu fyrir
framan húsið og ýtti á hnapp dyra-
simans. Kristján bað hann um að koma
upp á aðra hæð.
Hann athugaði eyðilegginguna í stof-
unni gramur og gekk siðan upp í her-
bergi Kristjáns.
— Hvað hefur eiginlega gerst? spurði
hann. — Þaðer allt útatað i glerbrotum!
Kristján brosti breitt. — Er útlitið
slæmt á neðri hæðinni? Við erum ekki
búin að athuga ennþá hvernig okkur
tókst til.
— Ég hélt að löggur væru eldri, sagði
Jennifer hugsandi. Hún líktist álfamær
þar sem hún sat þarna með stór blá
augun og Ijóst hárið.
Rikarður brosti svo sást í hvítar
tennurnar. — Ég stefni hægt og rólega
að því að verða eldri. Varstu fermd?
Þegar hann sá undrunarsvip hennar
bætti hann við: Ég var viðstaddur. Jonni
Mohrer bróðir minn.
Það birti.yfir andliti Jennifer. — Svo
þú ert þá hetjan! Þá þekkjumst við
næstum því. Ég hélt að löggur væru . . .
væru. . .
— Éýld og gömul ofurmenni. Nei.
við erurn bæði venjulegir og dauðlegir.
Segið mér nú hvað hefur gerst. Var
brotist inn?
— Já. flýtti Jennifer sér að segja. —
Það voru þjófar hérna en við hræddum
þá I burtu.
— Héðan, bætti Kristján við. —
Jennifer var alveg frábær. Þú hefðir átt
að heyra I henni. Hún andaði I
hljóðnemann. þungt og drungalega eins
og sá sem hlustar og hefur þungar
áhyggjur. Það var eins og veggirnir
væru lifandi og biðu eins og kettir í
veiðihug. Siðan hló hún — langt niðri I
hálsinum, eins og húsið væri haldið
kvalalosta. Annar þjófanna var alveg frá
sér af hræðslu en þetta hafði engin áhrif
á hinn. Hann var of gáfaður. Hún fékk
aðra hugmynd. hún var lifshættuleg en
bráðsnjöll! Ég tók alla hátalarana í her-
berginu úr sambandi svo okkur sakaði
ekki, setti síðan rafeindatónlist á plötu-
spilarann og skrúfaði á fullan styrk.
— Ja. héma. muldraði Ríkarður.
— Það hlýtur að hafa verið óþolandi.
sagði Kristján og hló. — Það er líka
bannað. Húsið nötraði og ruðurnar
skulfu eins og lauf I vindi. Það voru
engin smáöskur sem þeir gáfu frá sér!
Þeir hentust út og héldu höndunum
fyrir eyrun þar til þeir voru komnir I bíl-
inn. Það er skrýtið að þú hafir ekki mætt
þeim. Leitaðu bara að heyrnarlausum
náungum og þá hefurðu fundið þorpar-
ana!
— Hvað ertu eiginlega gamall.
Ríkarður? spurði Jennifer.
— Tuttugu og fjögurra ára, en. . .
— Svona gamall? Hann fann hvernig
hún virti einkennisbúning hans fyrir sér.
16 Vikan 45* tbl.