Vikan - 06.11.1980, Blaðsíða 43

Þýð.: Magnoa Matthíasdóttír ILjósm. ainkaróttur Vikan — Worldvision Enterprices Inc.l
Sextándi hluti
Á „kristalsnótt" óð þýskur múgur
um götur Berlinar, misþyrmdi
gyðingum og spillti eigum þeirra.
niinnstu smáatriðum afreksverka okkar.
Og slöndum fast á þvi að |iað sem við
gerðum gyðingum hafi verið siðferðileg
og kynþáttaleg nauðsyn? Hinir vest-
rænu bandamenn hljóta að kunna að
meta það."
F.g virtist hafa lamað þá. Ég sá svita
storkin og heit andlitin stara á mig i
ömurlegum hótelsalnum.
..Já." hélt ég áfram, „stöndum fast á
þvi að við höfum ekki framið neinn glæp
heldttr aðeins hlýtt ótvíræðum boðskap
evrópskrar sögu. Valinkunnir heimspek-
ingar og kirkjumenn geta borið um mál
stað okkar. Þið vitiö að ég er lögfræðing-
ur. Ég veit svona nokkuð.
Enga blygðun. herrar mínir, engin
undanbrögð. engar afsakanir l'yrir
dauðum gyðingunt eða fyrirsláttur um
njósnara eða sjúkdóma eða skemmdar-
verk. Við verðum að gera heiminum
glögga grein fyrir þvi að við erum
staddir á rnilli siðmenningar og samsæris
gyðinga til að cyðileggja heim okkar.
menga kynstofninn. drottna yfir okkur.
Við. \id einir. höfum verið nægilega
mikil karlmenni til að taka áskorun
þeirra. Þvi fela það? Því halda þvi
leyndu? Því vera að afsaka sig?"
Ég tók eftir kuldalegu augnaráði
þeirra. Hintmler gat sig hvcrgi hrært.
„Viðverðum aðsannfæra heiminn —
vini jafnt sem óvini — um að gyðingarnir
sjálfir kallað þetta yfir sig, þetta
stríð. . . . að við, aðeins við. .. við
stóðum. . . við stöndum á milli af-
komu... afkomu ...”
Rödd mín dó út. Þeir sátu allir og
störðu á mig eins og ég væri sjúkur
hundur.
Loks rauf Himmler þögnina. „Mig
grunar að Dorf majór hafi nokkuð til
sins máls. Þaö er hægt að ræða smá-
atriðin í sambandi við framtiðarafstöðu
okkar á öðrum fundi. Það sem mestu
máli skiptir er að við finnum i hjarta
okkar að við höfunt fullkonmað þetta
verkefni af ást á þjóð okkar og að við
höfum ekki beðið tjón á sálu okkar I
þeim framkvæmdum.
Ég reis aftur á fætur til að tala en
Blobel og Ohlendorf gripu nú sinn i
hvorn handlegg rninn og teymdu mig
fram á ganginn og siðan upp stigann i
þessu subbuhóteli. upp i herbergi mitt.
Okkur stóðu öllum til boða pólskar
hórur, sttmar mjög laglegar. en ntig
langaði bara í koniaksflöskuna mina.
„Djöfuls fávitinn þinn."sagði Blobel.
Ég heyrði lága og settlega rödd
Himmlers sem var enn að ávarpa ntenn
sina. „Við höfum haldið áfram að vera
sómakærir og ástrikir menn og af þvi
megum við vera stoltir...."
Frásögn Rúdís
Vanya. fanginn sem treysti mér ekki
fyrst I stað. varð brátt vinur minn.
Honum tókst að útvega mcr vinnu á
skósmíðaverkstæðinu þar sem sæst
hafði verið á að uppreisnin ætti að byrja.
Enn höfðum við ekki komist yfir eina
einustu byssu.
Áður en farið var með okkur i vinnu
þennan morgun man ég að Barski sagði
við okkur i dimmum skálanum: „Gerið
það þannig að það heyrist ekkert."
Sex okkar voru með litlar axir festar i
beltin.
Við opnuðum skósmiðaverkstæðið.
Vanya tók að skipta um hæla.
Ég kraup úti i horni og tók að fægja
svört sígvél SS-foringjanna.
Um klukkustund eftir að við
opnuðunt kom inn ungur SS-liðþjálfi.
Hann var með Luger I hulstri í beltinu.
„Eru stígvélin min tilbúin?” spurði
hann Vanya.
„Já. herra. Þú getur reynt þau ef þú
kærir þig um."
Foringinn seltisl á einn hnallinn eins
og cru i skóbúðum og beið þar. Hann sá
mig þar sem ég kraup og burstaði stígvcl
in. „Hver er þetta?"
„Nýr fangi. herra."
Það vottaði fyrir grunsemd i svip
lians. Svo ákvað hann að hann hefði
ekkert að óttast. Ég var tekinn og skrám
aður og klæddur í tötra fangans.
Vanya kippti i stigvél foringjans þar
sem hann sat á lágurn stólnum. Hann
fór i tiýja stígvélið. Ég reis á fætur með
skóparið sem ég hafði verið að pússa og
bar það að hillunni fyrir aftan stólinn.
Eg setti stigvélin á hilluna fyrir ofan
nafn eigandans. Eitthvað hlýtur að hafa
varað liðþjálfann við.
Hann sneri sér snöggt við og um leið
höfuðkúpubraut ég hann með öxinni.
Það var einkennilegt. Hann hafði hvorki
tima til að teygja sig I byssuna eða segja
neitt. Ég sló hann svo fast að heilaslett
urnar spýttust á Vanya sem var tals-
verðan spotta frá okkur.
Vanya kippti Lugernum úr belli hans.
Viðdrógum líkið inn i skáp. hreinsuðum
síðan upp blóðið og heilasletturnar.
Svona tíu mínútum síðar kont annar
foringi, SS-kafteinn. Hann var líka að.
45 tbl. Vikan 51