Vikan - 24.12.1981, Blaðsíða 30

Texti: Þórey
O.M.D.
Orchestral Manoevres in the Dark
(hræðilega langt nafn, enda oftast stytt í
O.M.D. eða Orcs.) Kjaminn í O.M.D. er
tveir 22 ára gamlir menn frá Liverpool,
Andy McCluskey og Paul Humphreys.
Þeir semja öll lögin, leika á ýmis hljóð-
færi og syngja. Þeim til aðstoðar eru
trommuleikarinn Malcolm Holmes,
Michael Douglas, sem leikur á hljóð-
gervi (synthesizer), og Martin Cooper
saxófónleikari.
Það var lagið Enola Gay af síðustu
plötu O.M.D. ,Organisation, sem skapaði •
hljómsveitinni vinsældir og virðingarsess.
Nýverið sendi hún frá sér þriðju
plötuna, Arictecture and Morality. Á
þeirri plötu eru lögin Souvenir og Joan
of Arc sem notið hafa velgengni í Bret-
landi undanfarið.
Andy og Paul eru vandvirkir tón-
listarmenn. Þeir vinna vel og lengi að
lögum sínum og segjast einungis flytja
tónlist sem þeir hafi áhuga á og gaman
af sjálfir i þeirri von að aðrir geti notið
hennar með þeim. Tónlistin er tækni-
vædd og fáguð en jafnframt hugljúf og
Ijóðræn.
Þeir eru ófeimnir við hvers kyns til-
raunastarfsemi í tónlistinni og óttast
ekkert fremur en að staðna eins og svo
oft vill henda. Miskunnarlaus sjálfs-
gagnrýni og sektarkenndin sem henni
fylgir sér um að tryggja gæðin.
Andy og Paul segjast ekki reyna með
tónlist sinni að þóknast plötuút-
gefendum og kaupendum. Það er að
þeirra áliti andstyggilegt að þurfa að
halda áfram að leika tónlist sem flytj-
endurnir hafa löngu misst áhuga á
einungis til að gera öðrum til geðs eða
L
Ultravox lauk fyrir nokkru hljómleika-
ferð um Bretland. Uppselt var á alla tón-
leikana og þótti ferðin mjög vel heppnuð
I alla staði.
Ultravox er meðal virtustu hljóm-
sveita í Bretlandi og Bandaríkjunum um
þessar mundir. Fyrr á árinu kom út
platan Vienna og samnefnt lag af þeirri
plötu naut mikilla vinsælda bæði hér og
erlendis. í haust sendi Ultravox síðan frá
sér aðra plötu, Rage in Eden, og þykir sú
plata ekki gefa Vienna neitt eftir. Það er
léttara yfir I Rage in Eden. Hún er ekki
eins grafalvarleg og nöturleg og Vienna
og þar er meira að segja að finna nokkur
fjörug lög.
Það hefur ekki alltaf blásið jafn-
byrlega fyrir Ultravox. i sex ár hefur
hljómsveitin starfað en það var ekki fyrr
brigðunum á lögin, því heima er best
þrátt fyrir heimsfrægðina.
Líkleg skýring á hve lengi Ultravox
var að vinna sig í áliti heima fyrir liggur í
því hve mjög þeim félögum er umhugað
um að vanda vinnubrögð sín. Þeir
segjast aldrei hafa rokið til og leikið lag
inn á plötu vegna þess eins að það væri
líklegt til vinsælda.
Komst þó að seint færi.
en söngvarinn John Fox fór leiðar
sinnar að málin tóku að þróast sveitinni
I hag. Hljómborðsleikarinn, gítar-
leikarinn og söngvarinn úr Thin Lizzy,
Midge Ure, tók sæti hans. Þetta var
nokkurt hættuspil fyrir hann en hann
tók áhættuna og þarf ekki að sjá eftir
því.
Ultravox þykir einstaklega skemmti-
leg áheyrnar á tónleikum. Skrautleg Ijós
og margs konar sviðsbúnaður er jafnan
notaður en er aldrei yfirgnæfandi.
„Tónlistin er aðalatriðið, við viljum ekki
að hún drukkni í ljósabaði og leik-
brellum,” segir Midge Ure. „Á sviði
notum við Ijós og útbúnað til þess að
auka áhrif tónlistarinnar, til að skapa
stemmningu í takt við inntak hennar
sem hjálpar áhorfendum að skilja og
skynja tónlistina betur en beinir ekki
athyglinni frá henni.
Vienna náði því aldrei að komast í
efsta sæti vinsældalistans í Bretlandi
þótt svo færi víða annars staðar. En
lagið er aðalsmerki hljómsveitarinnar. Á
tónleikum vilja allir heyra Vienna en
þótt það sé þrælgott lag er það ekki eina
lagið okkar og við ætlum ekki að eyða
ævinni í að leika sí og æ gömlu
lummurnar okkar eins og sumar hljóm-
sveitir virðast gera sér að góðu. Við
viljum vanda plöturnar okkar, lögin eru
löng og við viljum hafa alla vinnu við
upptökurnar pottþétta.” Hljómsveitin
var þrjá mánuði i Þýskalandi við upp-
tökur á Rage in Eden en varð síðan að
koma heim til Englands og vinna
plötuna að hluta þar til að ná réttu blæ-