Vikan - 24.12.1981, Blaðsíða 38

Höfundur: Margit Sandemo, myndskreytt af Verner Munch.
- v iltu vera i fallega kjólnum, sem
þú varst í á Majestic? bað hann. — Þú
varst eins og ... eins og egypsk prinsessa
í honum.
Katja Ijómaði upp. — Fannst þér
hann fallegur? Það er reyndar eins gott,
því það er eini kjóllinn, sem ég get kallað
reglulega fínan. Ó, Jonas, mig langar
líka til að bjóða þér að borða einhvern
tíma. Svona I þakklætisskyni fyrir allt.
— Ég tek þig á orðinu.
— Hvernig finnst þér buff tartar?
— Ég veit ekki, sagði hann hikandi.
— Síðast þegar ég fékk buff tartar, var
það svo illa steikt.
Hún hló innilega. — Veslingurinn!
Líklega hentar ekki að bjóða þér upp á
hrátt buff með hrárri eggjarauðu og hrá-
um lauk. Ekki svona i fyrsta sinn að
minnsta kosti. Venjuleg steik er líklega
heppilegri.
— Þú hefur áreiðanlega á réttu að
standa.
Hann sneri sér við I dyrunum og
horfði á hana. Hann hafði slökkt öll ljós,
nema á náttlampanum hennar, sem
varpaði mildu ljósi á andlit hennar og
hár.
— Ég elska þig, Katja litla, sagði
hann hljóðlega.
Svo lokaði hann dyrunum á eftir sér.
9. KAFLI
P RÓFDAGARNIR þrír liðu fljótt.
Katja teiknaði og las, þangað til hún var
orðin hundleið á hverri einustu persónu
listasögunnar. Á kvöldin sótti Jonas
hana og ók henni i skólann og sótti hana
að prófinu loknu og var ekkert nema
umhyggjan. Hann minntist ekki á ást.
En Katja vissi, að svona gæti það ekki
gengið til lengdar. Fyrr eða síðar yrði
sprenging.
Hún ákvað að bíða með áhyggjurnar,
þar til að prófunum loknum. Jonas virt-
ist hreykinn af hæfileikum hennar og af-
ar áhugasamur um, að henni gengi sem
best í prófunum. Einn daginn var komið
með vinnustól til hennar. „Herra
Callenberg bað okkur að fara með hann
hingað,” sagði sendillinn frá búðinni.
Hún var í vafa um, hvort hún gæti tekið
við stólnum, en óneitanlega var hann
betri en eldhúskollurinn.
Jonas flaug mikið þessa daga. Hugs-
anir hans snerust þó mest um Kötju,
hann hugsaði um allt, sem hann langaði
til að gera fyrir hana, og hjarta hans var
barmafullt af gleði.
Hultén lögregluforingi var hins vegar
ekki jafnánægður. Honum hafði ekkert
orðið ágengt með Svantesson forstjóra
og loks neyðst til að láta hann lausan.
Svantesson dvaldist nú í stórhýsi sínu,
en var bannað að yfirgefa landið fyrst
um sinn. Fullur af hefndarþorsta hafði
hann skrifað yfirmanni Hulténs harðort
bréf, og sá velti nú vöngum yfir því,
LYKILLI
hvort ekki væri réttast að leyfa Svantes-
son forstjóra að hverfa aftur til Brasilíu
og veita Hultén tiltal fyrir afglöp í starfi.
Gegn Berra voru nægilega mörg
ákæruatriði til að halda honum föngn-
um, en nú var allt útlit fyrir, að Hultén
yrði að láta Stickan og Birgit Karlsson
laus. Og lykillinn, sem Berra hafði sótt á
Stórtorgið forðum, var týndur og tröll-
um gefinn. Leitað hafði verið rækilega
bæði i hesthúsbyggingunni og i bíl
Kötju, en árangurslaust. Það voru því
heldur litlar horfur á þvi, að innihald
hólfsins kæmi nokkurn tima í ljós.
Það var því ekki að undra, þótt illa
lægi á Hultén lögregluforingja.
LoKS voru prófin búin. Katja var
þreytt, en sæmilega ánægð eftir langan
dag, sem hún hafði mátt eyða öllum í
skólanum, niðursokkin í verkefnin. Hún
hvíldi sig, áður en hún lagaði sig til fyrir
veisluna.
Henni var í mun að lita vel út þetta
kvöld. Hún horfði gagnrýnin á spegil-
mynd sina og kinkaði kolli viðurkenn-
andi. Hárið glóði sem gull, og förðunin
var óaðfinnanleg.
Hún settist við borðið og skrifaði
Jonasi bréf, meðan hún beið þess, að
hann sækti hana. Hún var alvarleg i
bragði.
Hún skrifaði um samband þeirra. Þau
yrðu að slíta því fyrr en síðar. Hún gæti
ekki haldið áfram að hitta hann, það
væri ekki sanngjarnt gagnvart honum.
Hún fyndi, að tengsl þeirra væru orðin
of náin. Hún treysti sér ekki til að bind-
ast sterkari böndum.
Eins og hún væri margbúin að segja
honum, gæti hún aldrei gefið honum
það, sem hann leitaði eftir, það, sem
hann verðskuldaði. Hún treysti sér til
þess að sigla framhjá meiriháttar vanda-
málum i tilfinningalífinu, ef hún aðeins
fengi að velja sína kunningja sjálf.
Kunningja á borð við Göran. Nú hygð-
ist hún snúa sér óskipt að framtíðarstarfi
sínu sem teiknari, og kunningjana ætl-
aði hún framvegis að velja með gát.
Samband þeirra tæki um of á taugarn-
ar, skrifaði hún. Hún væri sér þess fylli-
Iega meðvitandi, hversu sterk áhrif hann
hefði á hana. Það gæti aldrei endað
nema á einn veg. Bæði yrðu fyrir djúp-
tækum vonbrigðum. Þess vegna væri
betra að slíta sambandinu núna.
Þetta yrði að vera síðasta kvöldið
þeirra saman ...
Allt þetta skrifaði Katja, meðan hún
beið þess, að Jonas sækti hana. Það var
betra en að segja honum það. Hún fann,
hversu miklu auðveldara hún átti með
að tjá sig heldur en áður en hún hitti
Jonas. Þeim árangri hafði hann þó náð.
Nú heyrði hún fótatak hans fyrir utan
dyrnar. Hjarta hennar tók á sprett.
S VANTESSON forstjóridreyptiá glasi
sínu. Honum leið vel. Allt virtist ætla að
fara á hinn besta veg. Honum stóð
meira að segja á sama, þótt ferðafrelsi
hans hefði verið skert um skeið. Hann
gat haldið áfram að stjórna fyrirtækinu,
og innan tíðar yrði allt eins og áður, eins
og ekkert hefði í skorist. Málið mundi
fyrnast og gleymast. Lykillinn var
týndur og engin líkindi til þess, að inni-
hald hólfsins yrði uppvíst. Berra og Stick-
an sátu inni og höfðu nóg með sig, þeir
mundu aldrei ljóstra upp um hann.
Hultén lögregluforingi hefði ekki annað
en skít og skömm upp úr krafsinu.
Þannig fór fyrir þeim, sem reyndu að
troða Svantesson forstjóra um tær.
Enginn sá við honum.
Svantesson forstjóri hlakkaði til
kvöldsins. Honum var boðið til veislu.
Hann hafði kynnst ungri stúlku fyrir
nokkrum vikum, sem hann hafði gaman
af að sýna sig með. Að vísu var hann
ekkert of spenntur fyrir listamannsórun-
um í henni, en hún var ung og snotur og
virtist hrifin af honum. Því þá ekki?
Honum veitti ekki af upplyftingu eftir
alla spennuna, sem óneitanlega hafði
strekkt taugar hans síðustu daga.
V EISLAN tókst með ágætum. Allir
skemmtu sér vel, að minnsta kosti í
fyrstu. Miriam var ein af boðsgestunum,
og hún beinlínis át Jonas með augunum.
Hann sýndi henni hins vegar fullkomið
áhugaleysi, svo að jaðraði við ókurteisi.
Það var augljóst, hver átti hug Jonas-
ar. Hjarta Kötju var að því komið að
springa. Augu Jonasar sögðu henni allt,
sem hún þráði að vita, en þorði ekki að
taka á móti.
Katja hafði stungið bréfinu í vasa
Jonasar, og hann gat ekki stillt sig um að
lesa það. Hann var þungbúinn, þegar
hann nálgaðist hana á ný, og hún las
hugsanir hans. Hann dró hana með sér
út úr danssalnum, þar sem illmögulegt
38 Vikan SZ. tbl.