Vikan


Vikan - 04.04.1985, Blaðsíða 54

Vikan - 04.04.1985, Blaðsíða 54
segja þér að þú ættir að fara á pósthúsið, Francesca. Það er pakki til þín þar.” Vað ískraði í Francescu af eftirvæntingu. Hún borgaði reikninginn sinn og hentist burtu. ,,Ég gat ekki þolað hana öllu lengur, ’ ’ sagði Heiðna hátt. ,, Ekki ég heldur,” sagði smávaxna þjónustustúlkan. Heiðna sneri sér við og áttaði sig allt í einu á því að stúlkan í svissneska þjóðbúningnum var sú sama og hún hafði bjargað á fjallinu. Stutta hárið var eins og það hefði verið klippt með eldhússkærum — sem var og raunin. Hún sagði alvarleg í bragði: ,,Þú bjargaðir lífl mínu. . .” . .fegin er ég að þú skulir hafa gert þér grein fyrir því!” gall í Kötu. ,,. . . og þú ert handleggs- brotin!” ,,Nei, ég tognaði bara í öxl- inni,” svaraði Heiðna. „Erallt í lagi með þig?” ,,Fékk varla skrámu en ég varð reglulega hrædd. Hnén á mér skulfu í marga klukkutíma á eftir. Ég veit ekki hvað ég á að segj.i nema þakka þér fyrir. Ég veit að ég hefði ekki átt að flýta méríburtu. . .” ,,Skiptir engu máli, Nick út- skýrði það fyrir okkur,” svaraði Heiðna. ,,Það er kannski allt í lagi með ÞIG,” sagði Kata stutt- aralega, ,,en ekki Heiðnu. Það leið yfir hana og höndin á henni var líka sundurrifin, ekki síður en öxlin. Hún varð að liggja í rúminu í tvo daga. ’ ’ „Þegiðu, Kata, til hvers að vera að láta hana fá sektar- kennd? Hún datt nú ekki vilj- andi niður klettana. ,,Ég datt ekki einu sinni niður. Jörðin hrundi undan mér. En ég var næstum þvi eins hrædd um að verða of sein í vinnuna og að enda þarna mína ævidaga.” ,,Já, já, gleymum þessu,” sagði Heiðna vandræðalega. ,,Nei,sjáið hverer kominn!” ún veifaði til Nicks sem var rétt í þessu að ýta upp þungu útskornu eikarhurðinni. Hann veifaði á móti, beygði höfuðið til þess að sleppa undir lágan bjálka sem var orðinn svartur af mörg hundruð ára reyk frá eldstæðinu. Chesa var eldra en hótelið sjálft og hafði áður verið sveitabær, byggður á 17. öld með veggi á þykkt við armslengd. ,,Ég get ekki talað meira við ykkur,” sagði Júdý, ,,en við Nick eigum frí á sunnudögum voru hnéháir prjónasokkar með leðursólum. Heiðna var stór- hrifin. ,,Þeir passa vel við rauða fetilinn,” sagði hún og heimtaði að Kata klæddi hana strax í þá. Maxín sneri sér að Júdý. ,,Af hverju sendu for- eldrar þínir þig 1 málaskóla en ekki einhvern framhaldsskól- anna?” ,,Þeir sendu mig ekki neitt. Ég sagði þeim ekki að ég ætlaði að sækja um skiptinema- styrkinn því ég bjóst aldrei við að fá hann. Þegar það gerðist varð mamma óð. Henni fannst fimmtán ára stúlka alltof ung til þess að fara að heiman og og það væri gaman að hitta ykkur almennilega — og þakka ykkur almennilega fyrir. Og ég er með svolítið handa ykkur. Hún hellti heitu súkkulaði í bollana í mesta hasti og hraðaði sér burtu með bakk- ann. Nick starði aulalega á eftir henni. w æsta sunnudag var hurðinni á Chesa flengt upp og kaldan gust lagði inn meðjúdý og Nick sem kom á hæla henni. Hún var í sunnudagaeinkennis- búningnum sínum, bláum gallabuxum sem brettar voru upp á miðja kálfa, lágum, reimuðum skóm, hvítum sokkum og amerískum, tvíhnepptum sjóliðajakka. Hún skimaði í kringum sig og Ijómaði þegar hún sá stúlkurnar. ,,Hæ, þið þarna!” kallaði hún. Hún rétti Heiðnu stóran pakka í gjafapappír með hvítum satínborða. í honum hún skilur ekki hvers vegna mig langar til þess að læra erlend tungumál. En presturinn okkar sannfærði hana um að mér bæri að nota þá hæfileika sem drottinn hefði gefíð mér,” svaraði hún glottandi. „Prestur lútersku kirkjunnar hér á að hafa auga með mér. Hann virðist halda að ég ætli að verða trúboði í Afríku svo ég þurfi að kunna frönsku og þýsku fyrir heiðingj- ana í Belgísku Kongó og Austur-Afríku. ” ,,Og ætlarðu það ekki?” Maxín sléttaði vandlega úr pilsinu á rauðgula sparikjóln- um sem hún var í vegna Nicks sem hún var í það minnsta að einum fjórða með úti. ,,Nei, ég ætla til Parísar,” sagðijúdý ákveðin. ,,Ein? Vilja foreldrar þínir leyfa þér að fara einni?” ,,Þeir fá ekkert að vita um það. Ég segi þeim það þegar ég er komin þangað og búin að fá vinnu. Annars gætu þeir bannað mér það,” svaraðijúdý til útskýringar. V f ■' að varð lotningarfull þögn meðal stúlknanna þriggja við borðið sem aldrei höfðu hugsað um framtíðina, aldrei lagt á ráðin um neitt fjarlægara en næsta leyfi. Eins og í litabók barna voru allar myndir af framtíðinni skýrar og einfaldar og einhver annar bar ábyrgðina. Eillf sæla beið þeirra allra hinum megin við altarið og það eina sem ekki hafði verið full- gert var andlit draumaprinsins. Fyrir stúlkurnar á l’Hirondelle virtist starf Júdýjar vera raun- verulegt, öfugt við að skera lauk fyrir matseljuna eða að vélrita með hálfum huga ,,Vin- samlegast efist ekki um einlægar tilfinningar mínar” neðst á verslunarbréf sem voru tekin upp úr kennslubók. Kata spurðijúdý af ákefð út í málaskólann. ,Já, námskeiðin eru svo sannarlega efnismikil,” svaraði Júdý, ,,og það er víst eins gott því ég hef aðeins eitt ár til þess að læra frönsku og þýsku reiprennandi. Ollum hinum nemendunum liggur alveg eins mikið á. Þeir eru allir eldri en ég, reglulega gamlir — sumir komnir yfir þrítugt! Ef þeir þurfa að kunna eitthvert tungu- mál í sambandi við viðskipti fljúga þeir til Gstaad alls staðar að úr heiminum og sitja allan liðlangan daginn í litlum básum með heyrnartól. Ég er ekki nógu góð í að tala þýsku. Ég ætti líklega alls ekki að vera að tala við Nick. í staðinn ætti ég að æfa mig í þýsku.’’ Nick horfði á hana með hrifningu. „Við höfum aldrei tíma til að tala saman eins og er. Við rétt skreiðumst upp í svefnherbergin okkar til þess að sofa. Klukkan sjö byrja ég að leggja á borðin fyrir morgun- mat, síðan vinnum við í mat- salnum hvíldarlaust til klukkan þrjú á daginn. Þá er hlé til klukkan hálfsjö og síðan förum við aftur í matsalinn til klukkan ellefu — nema ef það er veisla, þá vinnum við til klukkan tvö á nóttunni og förum samt á fætur klukkan sjö.” ,,Við erum heppin að hafa 54 Vikan 14. tbl.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.