Vikan - 15.12.1988, Síða 14

„Fúll á mótí
er væminn"
— segir Bjartmar Guðlaugsson í Vikuviðtali
TEXTI: ÁRNI MAGNÚSSON
LJÓSM.: PÁLL KJARTANSSON
Bjartmar Guðlaugsson er einn
þeirra tónlistarmanna sem hefur
ekki hvað síst vakið athylgi fyrir
skondna texta sem oft á tíðum
fjalla um hárbeittan hátt um hluti sem
flestir velta fyrir sér. Það var því með
nokkuri eftirvæntingu sem blaðamaður
Vikunnar gerði sér ferð út í Skerjafjörð,
heim til Bjartmars.
Hann býður hressilega gott kvöld og
vísar mér til stofú. Kaffinu er rennt í boll-
ana og svo er rabbað um heima og geima.
Hann hefúr svo sannarlega ýmislegt að
segja þegar að er gáð. En fýrst spurningin
um það hvernig maður er Bjartmar?
„Hvernig maður er ég. Ég er oft á tíðum
hrikalega utan við mig. Konan mín vill
helst ekki sitja með mér í bíl. Ég er fæddur
í tvíburamerkinu og það segir kannski sína
sögu, vil eitt í dag og annað á morgun.
Sumir segja að ég viti aldrei hvað ég vil, en
ég veit alltaf hvað ég vil ekki. Sem dæmi
um það hversu ég get verið utan við mig
má nefna að fyrir nokkrum árum var ég að
vinna í minni iðngrein sem er málningar-
vinna og vann þá í Kópavoginum. Á þess-
um tíma var oft svo gaman hjá mér um
helgar að ég átti ekki fyrir strætó í miðri
viku. Því var ekki annað að gera en rölta
heim. Þá gekk ég sem leið lá með sjónum,
eftir Fossvoginum, fram hjá Nauthólsvík-
inni og fyrir flugbrautarendann sem þá
náði ekki alveg út að sjó. Svo gerðist það
að ég eignaðist bíldruslu sem hefúr sjálf-
sagt gengið í einhverja mánuði en gaf svo
upp öndina fýrir rest. Þá var ekki annað að
gera en labba á ný. Þennan umrædda dag
var ég í þungum þönkum að semja ljóð. í
sama mund og síðasta hendingin kom upp
í hausinn á mér munaði minnstu að Fokk-
er vél frá Flugleiðum kæmi niður á mig.
Mér brá svo að þarna gleymdi ég mínu
besta ljóði en Fokkerinn lenti beint við
nefið á mér. Flugbrautin hafði þá verið
lengd út að sjó og ég stóð á henni miðri.
Flugvallarlögreglan kom brunandi og vildi
fá mig í yflrheyrslu. Ég var hinsvegar svo
aumur að ég fór fram á að sjokkið yrði lát-
ið duga sem refsing. Þeir samþykktu það
greyin."
— Það er trúlegt að allar tilraunir til að
lýsa Bjartmari í fáum orðum myndu mis-
takast svo að best er að hver myndi sér
sínar skoðanir um hann. Eitt er þó víst;
hann ræðst ekki á garðinn þar sem hann er
lægstur.
„Nei, það hefúr víst nóg verið níðst á al-
þýðu þessa lands og tími kominn til að
hrófla við toppunum.
Sjáðu bara forseta Hæstaréttar. Þessi
náungi dæmir 16 ára Prins Póló þjófa í
fangelsi. Krakka sem villast af réttri braut
og er svo tryggð vera á henni um ókomna
framtíð með því að vista þau með forhert-
um glæpamönnum í fangelsum landsins.
Annars á forseti Hæstaréttar það ekki skil-
ið að um hann sé talað á alvarlegum
nótum. Hann verðskuldar ekkert annað en
hæðni blessaður. Mér finnst samt best að
hann skuli hafa sagt Steingrími þetta þegar
þeir voru að sækja Vigdísi. Steingrímur
sagði náttúrlega bara já. Hvernig átti
14 VIKAN 27. TBL.1988