Vikan - 15.12.1988, Qupperneq 30

í eldhússkróknum. „Mínir nánustu héldu sumir hverjir að ég væri að sigla í
strand í undirheimum íslenskrar pönkmenningar þegar spurðist um samband
okkar Ragnhildar," segir Jakob.
þokkalega unnin plata með þessu
formi...“
Ragnhildur flissar: „Snyrtileg!"
,Já, það má segja svo. Þarna var allt pent
og fínt. Enginn subbugangur. En,“ og nú
leggur Jakob áherslu á orð sín, „þú vinnur
við þetta form upp að einhverju vissu
marki og þá ferðu að sakna, eins og maður
segir stundum, táfýlunnar og svitalyktar-
innar í tónlistinni.
Mér hefur oft verið legið það á hálsi að
kúvenda í tónlistinni, gera einhverja hluti
sem eru alveg á skjön við það sem ég gerði
áður. Þetta heldur manni þó dálítið gang-
andi. Ég tek mér hiklaust það leyfl að gera
allt það sem fólki dettur ekki í hug að ég
geri og snúa stefnunni alveg í 180 gráður.
Auðvitað er hægt að gagnrýna það og segja
að ég sé ekki samkvæmur sjálfúnt mér að
þessu leyti. En ég kýs að hafa þetta þannig
og við bæði. Að gera það sem okkur sýnist
hverju sinni án þess að þurfa að fylgja ein-
hverju mynstri."
- Valgeir samstarfsmaður ykkar Guð-
jónsson sagði í blaðviðtali á dögunum að
sér fyndist hreint ekkert að því að vera
gamaldags í tónlistinni. Pið eruð þá ekki
sammála?
„Nei, okkur þykir það ekkert sniðugt að
gera okkur far um að vera gamaldags,
nema um stílbragð sé að ræða," svarar
Jakob, „og síst af öllu á meðan allt mögu-
legt er að gerast í kringum mann. Nú mús-
ík er sífellt að koma út og maður uppgötv-
ar gamla músík upp á nýtt. Meðan maður
er opinn og móttækilegur á maður að taka
slíku með opnum huga. Ekki hætta að
verða fýrir áhrifum.
Til þess að plata verði áheyrileg fyrir
minn smekk þarf að vera á henni... ja,
virkilegur spilaeldmóður og gleði. Það
þykir mér vanta á þorrann af þeim plötum
sem verið er að gera. Sko, þó svo að maður
hafi tekið þátt í þessu ...“
„Gieðistandi," skýtur Ragnhildur inn í.
,Já, gleði- og nostalklígjustandi," heldur
Jakob áfram, „þá dreymir mig ekki um að
festast í slíku fari. Það eru allir að horfa um
öxl, ýmist reiðir eða glaðir, hamingjusamir
eða beiskir. Jú, jú, ég skil vel þetta fólk.
Margir selja fullt af plötum út á nostalklígj-
30 VIKAN 27. TBL. 1988
una. Slíka tilflnningu hef ég upplifað og
hana frekar innantóma. Hún gefúr lítið
nema kannski í aðra hönd.“
Góð samvinna
- Hvernig gengur ykkur tveimur að
vinna saman að tónlistinni ykkar?
„í tónlist ættu menn aldrei að fara bil
beggja heldur standa með sinni sannfær-
ingu og koma henni í gegn,“ svarar Ragn-
hildur. „f einstaka tilfellum þurfum við að
fara milliveginn. Annars erum við fúrðan-
lega sammála. Okkur kemur mjög vel sam-
an og virkum hvetjandi hvort á annað."
„Við erum raunar einkennilega samhent
miðað við ólíkan uppruna og áhrif,“ bætir
Jakob við.
— Samdráttur ykkar vakti beld ég enn
meiri athygli en ella vegna þess hversu
ólíka hluti þið voruð að fást við í tónlist.
„Enda erum við í góðum hópi kölluð
fúsion og pönka,“ segir Jakob og brosir.
„Við vorum að fást við gjörólíka hluti þeg-
ar við kynntumst og það var ekkert uppi á
teningnum að við ynnum saman, að
minnsta kosti til að byrja með.“ Hann hik-
ar og hugsar málið. „Kannski var það óum-
flýjanlegt en það var hreint ekki músíklegt
samband sem við stofnuðum til upphaf-
lega.“
- Við sáutn í sjónvarpi kvikmyndina
Með allt á hreinu nú á dögunum. Unnuð
þið þar satnan í fyrsta skiþti?
,Já, en við kynntumst reyndar ekki fyrr
en ári eftir að kvikmyndin var gerð,“ svar-
ar Ragnhildur. „Ég fór þá með Grýlunum
til að spila í New York. Þaðan héldum við
til Los Angeles því að Sigurjón Sighvatsson
ætlaði að gera mústkmyndband með
hljómsveitinni."
„Þá var Scandinavia Today sýningin í
gangi og það vantaði tónlist við heljar
mikla ullarvörusýningu sem þá var í
gangi," heldur Jakob áfram. „Og Grýlurnar
voru fengnar til að leika undir ullinni. Sem
nokkurs konar tröll íslands. Upp úr þess-
um ævintýrum hófúst kynni okkar Ragn-
hildar."
„Það eru allir að kenna Jakobi um að
Grýlurnar hafi hætt og hann hafi lokkað
mig yfir í Stuðmenn. Að ég sé komin inn í
skel og hann stjórni öllu sem ég geri,“ seg-
ir Ragnhildur hlæjandi. „Málilð er ekki al-
veg svo einfalt. Herdís bassaleikari hætti,
Linda trommuleikari varð að fara i upp-
skurð á hné svo að hljómsveitin leystist
einfaldlega upp.“
í millitíðinni, írá því að Grýlurnar hættu
þar til Ragnhildur gekk til liðs við
Stuðmenn, léku hún og Jakob um skeið
með hljómsveitinni Bone Symphony.
„Ragnhildur spilaði þar á slagverk og
söng með,“ segir Jakob. „Síðan gerðist það
að Stuðmannaapparatið fór í gang og eins
og ævinlega nær það yfirhöndinni eða
undirtökunum þannig að önnur verkefni
núllerast meðan það er í gangi. Málin þró-
uðust þannig smám saman að Ragga var
komin þar inn á gafl."
- Hvemig er það fyrir ykkur að búa
satnan, vera í hljómsvéit satnan og hafa
rneira að segja vinnustaðinn, hljóðverið, í
kjallara íbúðarhússins? Eruð þið ekki allt
of mikið saman?
Þau hugsa sig um. Loks svarar Ragnhild-
ur:
,Ja, við eigum okkar stundir hvort í sínu
lagi. Við stundum sitt hvort sportið til
dæmis. Jakob syndir og ég hleyp. — Hlunk-
ast hér um nágrennið þvert og endilangt.
- Ég fer oft upp í sveit til föðurhúsanna að
hlaða batteríin og á meðan sinnir Jakob
sínum störfum og áhugamálum í bænum.
Jú, auðvitað erum við mikið saman og
kannski erum við með stúdíóið hér inni á
heimilinu vegna þess að við viljum vera
mikið saman. Auðvitað getur það verið
pirrandi á stundum að hafa einhvern óm
úr stúdíóinu í eyrunum. En það gengur
yfir og svo er gott hlé á milli. Maður tekur
því þess vegna með jafnaðargeði. Þetta
væri náttúrlega ekki hægt ef annað okkar
væri ekki í músík. Hún er bæði vinna og
áhugamál okkar beggja og því gengur
þetta allt saman ágætlega upp.“
„Við eyðum stórum hluta vinnutíma
okkar í stúdíói svo að það hlýtur að vera
hagkvæmt að vera bara með sinn eigin
vinnustað en að hendast út og suður á
ólíkurn tímum sólarhringsins til að taka
upp,“ bætir Jakob við. „Þó svo að allar for-