Vikan - 27.07.1989, Síða 41

QÆLUDYRin
Það er í lagi að vera bæði
með dýr og ungbörn á heimilinu
TEXTI: FRÍÐA BJÖRNSDÓTTIR
Hún Svava, sem
sendi okkur þessa
skemmtilegu katta-
sögu, lagði einnig
fyrir okkur spurningu. Spurn-
ingin er: Má hafa ketti eða
hunda þar sem eru ung börn,
til dæmis ekki nema átta mán-
aða gömul?
Sérfræðingarnir segja okkur
að ekkert sé því til fyrirstöðu
en hins vegar verði heimilis-
fólkið að gera sér grein fyrir
því að ungt barn getur áreitt
dýrið, miklu fremur en að dýr-
ið áreiti barnið, og þess vegna
verður að fylgjast vel með
öllu. Börnum hættir til að vilja
nota dýrið sem leikfang, þau
eru alltaf að reyna að taka það
upp, jafhvel setjast á bak þess
ef það er nógu stórt til þess og
barnið nógu lítið. Dýrið fær
þannig seint eða aldrei að vera
í friði. Fullorðna fólkið á heim-
ilinu verður þá að skakka leik-
inn. Ef um hvolp eða kettling
er að ræða verður að taka tillit
til þess að dýrið þarf mikið að
sofa og hvíla sig, ekki síður en
ungbarn, og verður að fá að
vera í friði. Eldri dýr þurfa líka
að fá að vera ein út af fýrir sig
þegar þau óska þess, þótt þau
þurfi ekki eins mikinn svefn og
ungviðið. Þau þola alls ekki að
alltaf sé verið að kássast utan í
þeim og áreita þau.
Það er þessi stöðuga áreitni
sem getur valdið vandræðum
og jafhvel orðið til þess að dýr-
ið snúist til varnar. Það er þá
ekki vegna þess að það sé
grimmt í eðli sínu heldur
vegna þess að það reynir að
verja sig og það getur vel skap-
ast ótti hjá dýrinu við þessar
aðstæður. Hrætt dýr er engum
til ánægju eða gleði og það
getur valdið vandamálum.
Af þessu leiðir að fólk verð-
ur að gera sér fulla grein fyrir
hvað það er að gera ef það tek-
ur dýr inn á heimili þar sem
eru ung börn, svo ung að þau
skilja ekki að dýrið er ekki
leikfang á borð við bangsa eða
dúkku. Fullorðna fólkið verður
að sjá til þess að dýrið fai ffið
en það verður líka að fá at-
hygli. Þetta gildir til dæmis
þegar nýtt barn bætist í fjöl-
skylduna. Margir bregða sér þá
til dýralæknisins og biðja hann
um að losa sig við hundinn eða
köttinn og segjast vera hrædd-
ir um að dýrið geti skaðað
ungbarnið. Fá dæmi munu
vera um að slíkt hafi gerst. Sér-
ffæðingar segja að fólk noti
komu bamsins sem átyllu
vegna þess að innst inni vilji
það losna við dýrið en hafi
ekki fram að þessu getað feng-
ið sig til að láta lóga því. En
dýrið verður að fá að kynnast
barninu og eigendurnir, sem
ffam til þessa hafa sýnt dýrinu
mikla umhyggju og veitt því
ómælda athygli, mega ekki
reka það út í horn og vanrækja
það algjörlega. Ef dýrið nýtur
sömu umhyggju og athygli og
áður er ekki ástæða til að ætla
annað en að fjölskyldan geti
lifað saman í sátt og samlyndi
ffamvegis sem hingað til.
Dýrin og sumarfríið
Önnur spurning sem okkur
hefur borist: Er hægt að fá
hunda og ketti geymda ein-
hvers staðar meðan fólk fer í
sumarleyfi og þarf að búa dýr-
in sérstaklega undir þessa vist?
Hjá Kattavinafélaginu feng-
um við þær upplýsingar að
hægt væri að koma köttum fýr-
ir á Dýraspítalanum í Víðidal
og auk þess á tveim stöðum
öðrum á Reykjavíkursvæðinu.
Á dýraspítalanum eru kettirnir
ekki látnir út undir bert loft á
meðan þeir eru þar í geymslu
en fá að leika sér utan við búr-
in hluta úr degi.
Hunda má vista á Arnarstöð-
um í Hraungerðishreppi. Þar
er rekið Hundagæsluheimili
Hundaræktarfélags íslands og
Hundavinafélagsins. Á Arnar-
stöðum eru hundarnir í básum
en geta komist út í girðingar
sem eru fyrir utan hvern bás.
Einnig er farið með þá í göngu-
ferðir svo þeir fá góða hreyf-
ingu. Á dýraspítalanum er
einnig hægt að fá hunda
geymda og þar eru þeir hafðir
úti allir saman í einni girðingu
á daginn.
Ekki er hægt að búa dýrin á
neinn sérstakan hátt undir
vistina fjarri heimili sínu en
yfirleitt er talið rétt að láta þau
hafa með sér bælið sitt eða að
minnsta kosti eitthvað sem
minnir þau á eigendurna.
Fékk aÓ setja
köttinn í dúkku-
föt og bleiu
Hæ, hæ, kæra Vika!
Ég er ritstjórunum mjög
þakklát fyrir gæludýraþáttinn
og ég ætla að segja ykkur sögu
af ketti sem ég átti. Hann hét
Þormóður Logi, skrítið nafn en
skýringin á því kemur íiram í
sögunni.
Hann Þormóður L. var mjög
vitur köttur. Ég fékk að klæða
hann í dúkkuföt og setja bleyju
á hann. Eitt sinn, þegar ég var
búin að klæða hann svo oft, þá
var hann farinn að sitja graf-
kyrr og rétti fram loppurnar
þegar hann fór í peysuna. Svo
var hann settur í kerru og
keyrður um alla íbúðina.
Hann var orðinn þekktur
fýrir það hvað hann var sér-
stakur og sumir buðu meira að
segja í kattarræfilinn, aðrir
sendu honum fisk á hverjum
degi. Nafnið fékk hann af því
að hann þefaði af logandi kerti
þannig að veiðihárin brunnu
og þar kom Loga nafiiið, en
Þormóður af því að þegar
hann lék sér þá lafði tungan út
úr honum eins og hundi.
Bless,
Svava Kristín,
Aratungu
15. TBL, 1989 VIKAN 39