Vikan - 10.08.1989, Blaðsíða 21

KARLMEMN
Eru þingkonurnar
brjóstagódar?
TEXTI:
GYÐA DRÖFN TRYGGVADÓTTIR
ala fullorðnir karl-
menn á þennan hátt um
konur sín á milli eða eru
slíkar umræður eingöngu
bundnar við unglingsárin?
Blaðamaður Vikunnar fór af
stað og ætlaði að fá úr þessu
skorið, en það var hægara sagt
en gert því varla nokkur mað-
ur sem var spurður vildi tjá sig
um málið — kannski vegna þess
að blaðamaðurinn er
kvenkyns?
En eftir að hafa náð því að
tala við nokkra fullorðna karl-
menn er ég viss um að þeir
tala um konur sín á milli en
hvernig þeir tala um þær er
aftur mismunandi.
Þá skiptir það að eigin sögn
líka máli við hvern þeir eru að
tala. Stundum taka þeir þátt í
umræðum vinnufélaganna og
láta ýmislegt út úr sér sem þeir
myndu ekki gera ef þeir væru
að tala við einhverja aðra.
Annars er þetta mjög
misjafht, „sumir virðast alltaf
vera með kjaftinn opinn og
eru oft mjög grófir í tali en
aðrir mun hægverskari, fyrir
utan þá sem ekki segja orð“.
Svona komst einn viðmælandi
minn að orði þegar hann var
spurður hvort karlmenn töl-
uðu um konur.
En um hvað tala karlmenn
þegar þeir tala um konur?
Tala þeir til dæmis um
óhamingju sína eða vandamál í
ástalífinu? En það var ansi erf-
itt að fá menn til að segja ná-
kvæmlega um hvað þeir tala,
sérstaklega ef umræðurnar
urðu alvarlegar.
Ekki talað um eigin-
konurnar við
vinnufélagana
Maður einn, sem vinnur nú
á gröfú en hefur unnið ýmis
störf m.a. unnið við útkeyrslu
á vörum og þá með mismun-
andi aðilum, sagði að núna tal-
aði hann um konur sem
huggulegar eða myndarlegar
„Vá! Sástu þessa - sú var aldeilis
flott!"
„Þessi œtti að sleppa því að fá
sér ís og fara heldur í Ifkamsrœkt."
„Heyrðu, ég sá að þú náðir í
Möggu í gœrkvöldi! Hvernig var
hún?"
en ekkert meira, allavega þeg-
ar vinnufélagarnir eiga í hlut,
en þá er ekki talað um eigin-
konurnar. Það gerir hann hins
vegar við sína bestu vini að
vísu væri einn þeirra vinnu-
félagi sinn. „Sumir af mínum
vinnufélögum eru mjög grófir
í tali þegar þeir tala um konur
og þurfa oft að vera að gorta
sig af hinu og þessu, en þar er
oft ýkt til að ná sem bestum
söguþræði," sagði hann enn-
fremur.
Annar viðmælandi minn
sem er lögreglumaður, sagðist
fúslega viðurkenna að hann
talaði um konur við sína
félaga. „Mér finnst ekkert at-
hugavert við að tala um konur
sem kynverur. Það er hins veg-
ar spurning hversu mikil al-
vara fylgir þessum umræðum
því þetta er oft meira í gamni
en alvöru.
Um samband mitt við konu
mína tala ég við mjög fáa. Ég á
nokkra trúnaðarvini og við þá
tala ég um vandærði mín, ef
einhver eru. Það er samt oft
svo að karlmenn eiga konur
sem trúnaðarvini en ekki aðra
karlmenn og það er oft gott að
leita ráða hjá þeim.“
Það virðist ekki fara eftir
stöðu manna hvort þeir tala
um konur sín á milli eða
hvernig. Þó virðist erfiðara að
fá menn sem eru í góðum
stöðum til að viðurkenna að
þeir geri það, þó á það að sjálf-
sögðu ekki við um alla og ekk-
ert hægt að alhæfa.
Einn viðmælandi minn, sem
er í góðri stöðu hjá virtu fýrir-
tæki, sagði að hann talaði ekki
oft um konur við sína vinnu-
félaga, hann tæki stundum
undir með þeim en hann
meinti ekkert með því og væri
feginn að konan hans heyrði
ekki til hans. „Þegar ég þarf á
því að halda að tala um sam-
band mitt við eiginkonu mína
þá kemur aðeins einn til
greina; ég á einn trúnaðarvin
og við hann get ég sagt allt og
hann við mig.“
Grófastir sem
komast sjaldnast í
tæri við kvenfólk
Það heyrðist á tal tveggja
mánna þar sem þeir voru að
tala um hvaða brjóst á hvaða
þingkonum þeir gætu hugsað
sér að sjá.
„Ekki á Sigríði Dúnu! Ég er
búinn að sjá Guðrúnu Helga í
sundi og það er nóg. Guðrún
Ágústsdóttir sýnist mér aftur á
móti mjög brjóstagóð kona.“
Það er nokkuð öruggt að
menn í hvaða stöðu sem er
tala um konur sín á milli. Sum-
ir vilja bara alls ekki viður-
kenna það — en þegar einhver
óæskilegur heyrir ekki til þá er
aldrei að vita hvað gerist.
Eins og áður sagði þá eru
margir mjög grófir og alltaf
með kjaftinn opinn. Sumir vilja
meina að það séu þeir sem
sjaldnast komast í tæri við
kvenfólk, eiga erfitt með að
sætta sig við það og búa því til
sögur sem virka mjög krass-
andi, en yfirleitt of krassandi
til að þær geti verið sannar.
Aðrir karlmenn hafa einfald-
lega gaman af að velta konum
fýrir sér; skoða útlitið og oftast
þegar menn tala saman þá er
það einmitt það sem þeir velta
fýrir sér. Spá í rassastærð,
brjóstastærð og allt þar fýrir
ofan og neðan.
Það er líklega sjaldgæfara að
menn séu að tala um persónu-
leika konunnar t.d. hversu góð
konan sé og skemmtileg. Það
er frekar að þeir geri það ef
þeir geta sagt hversu hún sé
frek og mikil grybba.
En með vissu má örugglega
segja að hvernig menn tala um
konur er eins misjafnt og þeir
eru margir — og það er ekki
hægt að skipa þeim í tvo hópa:
Þá sem tala um konur og hina
sem ekki tala um konur!
16. TBL.1989 VIKAN 19