Vikan - 22.08.1991, Blaðsíða 8

■ Faðir minn hafði
mjög einfalda aðferð
þegar einhver svona
„vitleysa“ gerði vart við
sig. Málið var ekki til
umræðu!
■ Hún móðir mín hafði
svolítið aðrar aðferðir
við okkur en alveg eins
áhrifaríkar.
■ Ég misskildi spurn-
inguna og fékk 0, ekki
neitt fyrir hana. Það
fyndna var hins vegar
að Ijóðið var eftir sjálfan
mig!“
■ „Viltu aðeins færa
þig, taka olnbogann út
úr eyranu á mér,“ og
annað i þeim dúr! Og þá
var nú lítið eftir af elsk-
hugasnilldinni og róm-
antíkinni sem maður var
búinn að sjá í hillingum!
„Við þvottavélin elgum aldrei eftir að vingast né
ná saman," segir Bjarni Hafþór. Af svip hans má
ráða að þar fari hann svo sannarlega með rétt
mál...
svo ýkja mikinn tíma til aö láta okkur fara í
taugarnar á sér og ég man ekki eftir neinu
sérstöku sem skarst í odda út af. Og þó, þaö
var tvennt sem ég man sérstaklega eftir aö
faðir minn leit óhýru auga; þegar ég lét háriö á
mér vaxa og reyndi aö gefa skít í þau gildi sem
hann hélt í heiðri og hafði reynt að ala okkur
upp viö aö viröa. Hitt voru hugmyndir mínar
um aö langskólanám væri ekki á dagskrá.
Hann hafði mjög einfalda aðferð þegar einhver
svona „vitleysa" gerði vart viö sig. Málið var
ekki til umræðu! Hann „slökkti" hreinlega á
sliku tali meö athugasemdum eins og „vert’
ekki meö þessa dellu og komdu þér fram aö
boröa!” En hann fór meö sigur af hólmi, sem
betur fer. Ég lét klippa mig, náöi áttum hvað
varöaði virðingu fyrir því sem skipti máli og fór
loks í háskóla. Svo ég held nú aö við séum
aldeilis bærilega sáttir hvor við annan. Já og
ég má ekki gleyma þvi að hann nánast ákvað
að ég þyrfti aö komast upp á bragðið með
stangveiðar. Hann er formaður stangveiði-
félagsins á staðnum og sá að það þýddi ekkert
fyrir mig að fara út í stressandi störf án þess að
hafa aðgang að þeirri slökun sem stangveiðin
er. Hann nánast „lét“ mig fá áhuga á laxveið-
inni! En alla vega þá kann ég vel að meta alla
leiðsögn sem ég fékk í veganesti frá foreldrum
mínum.
Hún móðir mín hafði svolítið aðrar aðferðir
við okkur en alveg eins áhrifaríkar. Þau áttu
það sameiginlegt að koma auga á það sem
gott var í fari okkar og hún hefur alltaf verið
sérlega lagin við að sjá kosti, hæfileika og
sérgáfur hjá börnunum sínum, barnabörn-
um ... já og mörgum fleirum og ósínk á hrós
ef því er að skipta."
- Ertu þá kannski beinlínis gáfaður?
Bjarni Hafþór glennir upp augun og virðist
varla trúa eigin eyrum. Gáfaður! Það var þá
spurning! Hann ekur sér órólega í sófanum.
Svo eru brúnirnar hnyklaðar, tugginn meiri
lakkrís, pípan tottuð og reynt að kaupa tíma
með ýmsum undanbrögðum.
„Ég býst við að ég hafi gripsvit á ýmsu.
Bíddu annars við, hvað finnst mér í raun og
veru? Mér finnst eins og sjálfsagt mörgum öðr-
um að eitt og annað hefði ég mátt gera af
meira viti. En gáfaður? Skilgreiningin á þessu
hugtaki er svo loöin í vitund flestra. Miðað við
hvað og í hvaða tilliti? Það eru til óskaplega
greindir menn á ýmsum sviðum, sem eru svo
ekkert greindir á öörum. Að spyrja hvort ein-
hver sé gáfaður er bara eins og að spyrja hvort
sé fallegra appelsína eða nýr Scania vörubíll."
Hann geislar af stráksskap. „Sko, hugsaðu þér
bara glænýjan Scania sem glammmpar á ...
með stórum palli.“ Svo hleypir hann aftur
brúnum. Hann kveikir og slekkur á strákslega
yfirbragðinu, rétt eins og hann hafi rofa til þess.
Sennilega ekki alfarið sá æringi sem fólk
heldur.
„Ef gáfur merkja eitthvað sem manni er gef-
ið þá... ég veit ekki! Móðir mín segði ugg-
laust að mér væri margt gefið. Annars get ég
sagt þér að þegar ég var sjö ára var ég sendur
í tónlistarskóla því nú varð að hlúa að þessum
„ótrúlegu hæfileikum" sem foreldrar mínir sáu
hjá mér á tónlistarsviðinu, rétt eins og foreldrum
er gjarnt að sjá makalausa hæfileika hjá af-
kvæmum sínum. Þar tolidi ég hálfan vetur og
þá gáfumst við kennarinn upp hvor á öðrum.
Það var alveg gagnkvæmt. Og þarfórnú það.“
- Var þá ekkert gaman?
„Jú, jú, en það var bara svo mikið að gera að
ólmast í snjósköflunum á Húsavík, renna sér
og gera skemmtilega hluti. Það var ógjörningur
að taka tíma í andlausar fingraæfingar á
píanóiö."
- Það urðu samt ekki endalok tónlistar-
innar í lífi þínu, eða hvað?
„Það getur vel verið að einhverjum finnist
það. Ég hef aldrei verið í hljómsveit en ég hef
samið svolítið af lögum síðan og Ijóð við mörg
þeirra og ekki orðið var við að fólki hafi stór-
lega mislíkað smíðarnar. Lög eins og Auka-
kílóin, Mikki refur, Tengja, Hryssan mín blá og
fleiri hafa runnið Ijúflega niður hjá einhverjum
hluta þjóðarinnar. Já og svo Inn í eilífðina sem
ég gerði fyrir Umferðarráð. Annars sem ég
ekki lög til að eiga á lager ef einhverjum dytti
það í hug. Þau koma ef þau koma og stundum
koma þá Ijóð við þau líka. Ég þarf nú samt að
hafa svolítið fyrir þessu.”
- Nú virðast textarnir og raunar sum lög-
in líka hafa runnið upp úr þér fyrirhafnar-
laust?
„Já, það er rétt. Það er vegna þess að ég
legg upp úr því að þetta sé þokkalega lipurt.
Ég vil að lögin og textarnir líði notalega áfram
og þá getur verið allur gangur á því hvort ég
yrki f hefðbundnum stuölum og höfuðstöfum
eða læt slag standa í þeim fræðum. En ég hef
gaman af þessu þegar vei tekst til og hef meira
að segja átt tvö lög í keppninni um Landslag-
ið og svo afmælislag Reykjavíkur 1986, Hún
Reykjavik. Það var nú raunar staðið einkenni-
lega að þeirri lagakeppni, eins og hún leystist
upp og gufaði út í himinhvolfið. Að minnsta
kosti muna sárafáir eftir henni eða þekkja
blessað lagið. En það er nú ekkert sem ég tek
nærri mér. Það er alltaf gaman að semja
lagstúf, hvaö svo sem verður um hann. Annars
hefur Ingimar Eydal verið að tala utan í mig á
annað ár um að ég semdi Akureyrarlag. Ég
passa mig á að lofa engu. Ég lofa aldrei neinu
í þessu sambandi því ég get ekki vitaö fyrir-
fram hvað gerist."
- Hvað um aðrar listgreinar, til dæmis
bókmenntir? Lestu mikið?
„Því er fljótsvarað. Ég les þrjá höfunda: Hall-
dór Laxness, Don Martin (MAD) og Pétur
Gunnarsson. Þessa þrjá les ég aftur og aftur
og þarf ekkert meira. Uþpáhaldsbókin mín er
Heimsljós sem ég hef lesið oftar en ég fæ tölu
á komið. Núna er ég að lesa Vefarann mikla
frá Kasmír. Ég er rétt að Ijúka við hina löngu
ræðu Steins Elliða upp á einhverja tugi blað-
síðna; ræðu sem er nú í það lengsta fyrir minn
smekk. Þegar ég les Laxness heillast ég alltaf
á nýjan og nýjan hátt af skáldskapnum, heim-
spekinni sem þar birtist og litbrigöum stíl-
bragðanna. Pétur Gunnarsson... ja, ætli
megi ekki helst segjá að ég lesi Andrabækurn-
ar í síbylju þegar sá gállinn er á mér. Hjá Don
Martin vekur kapteinn Klutz mesta gleði í
hjarta mínu og ég styð hann heilshugar í viður-
eign hans við glæpahyskið! Kapteinninn er
nefnilega leynilögga, sem eru að vísu dálítið
mislagðar hendur. Annars segir hún Silla kon-
an mín að ég sé tæpast viðræðuhæfur á
þessu sviði því sjóndeildarhringurinn sé svo
þröngur. Það er hennar vandamál. Hún las
heimspeki og frönsku og er vissulega sýnu
betur að sér en ég þegar að bókmenntum
kemur."
- Hverjar voru fyrstu bækurnar sem þú
last þér til ánægju?
8 VIKAN 17. TBL1991