Vikan - 22.08.1991, Blaðsíða 41
KROSSGÁTUGERÐ: GUÐJÓN BALDVINSSON
21. KAFLI
* 1 *
„Nei,“ svaraði lögreglustjórinn í Trimbull spurn-
ingu Johnnys, „þér er ekki gefið neitt að sök. Þú
ert ekki í varðhaldi. Og þú þarft ekki að svara
neinum spurningum. Við yrðum þér bara þakklátir
ef þú gerðir það.“
„Mjög þakklátir," bergmálaði maðurinn í hefð-
bundnu jakkafötunum. Hann hét Edgar Lancte.
Hann starfaði hjá Alríkislögreglunni í Boston.
Honum fannst Johnny Smith líta afar veiklulega
út. Fyrir ofan vinstri augabrún hans var kúla sem
þegar var orðin dökkfjólubiá. Þegar leið yfir hann
hafði Johnny lent illa - hugsanlega á þvera stíg-
vélatá. Og hugsanlega hafði táin verið á hreyfingu
þegar hún rakst í höfuð hans, hugsaði Lancte.
Smith var of fölur og hendur hans titruðu þegar
hann drakk vatnið sem Bass lögreglustjóri hafði
rétt honum.
„Hvað get ég sagt ykkur?" spurði Johnny. Hann
hafði vaknað á bedda í ólæstum klefa. Hann var
með blindandi höfuðverk. Honum fannst hann
holur að innan og það suðaði fyrir eyrum hans.
Klukkan var níu að kvöldi. Stillson og föruneyti
voru löngu farin. Búið var að borða allar pylsurnar.
„Þú getur sagt okkur hvað gerðist þarna,“ sagði
Bass.
„Það var heitt. Ég hef líklega orðið yfirspenntur
og liðið yfir mig.“
„Ertu öryrki eöa eitthvað svoleiðis?" spurði
Lancte kæruleysislega.
Johnny horfði staðfastlega á hann. „Vertu ekki
að leika þér að mér, Lancte. Vitir þú deili á mér
skaltu bara segja það.“
„Ég veit,“ sagði Lancte. „Kannski ertuskyggn."
„Það þarf ekki skyggnigáfu til að giska á að al-
ríkislögreglumaður gæti verið að sprella," sagði
Johnny.
„Þú ert fæddur og uppalinn í Maine, Johnny.
Hvað ertu að gera í New Hampshire?"
„Kenna."
„Chatsworth-piltinum?"
„í annað sinn: til hvers að vera að spyrja ef þú
veist svarið. Nema þú hafir mig grunaðan um eitt-
hvað.“
„Ertu aðdáandi Stilisons, Johnny?" spurði
Bass. Johnny kunni ekki við menn sem ávörpuðu
hann með fornafni við fyrstu kynni og báðir þessir
menn gerðu það. Það gerði hann óstyrkan.
„Ert þú það?“ spurði hann.
Bass myndaði frethljóð.
„Hefurðu horn í síðu Stillsons, Johnny?" spurði
Lancte. „Er eitthvað persónulegt milli ykkar?“
Hann brosti föðurlegu þú-getur-sagt-mér-það
brosi.
„Ég vissi ekki einu sinni hver hann var þar til
fyrir sex vikurn."
„Já, en það svarar ekki spurningu minni, er
það?“
Johnny sat þögull um hríð. „Hann truflar mig,“
sagði hann að lokum.
„Það svarar heldur ekki spurningu minni."
„Jú, ég held að það geri það.“
„Þú ert ekki eins hjálplegur og við kysum,“
sagði Lancte hryggur.
Johnny leit yfir á Bass. „Fá allir sem falla í yfirliö
í þessum bæ yfirhalingu hjá Alríkislögreglunni?"
Bass virtist líða illa. „Nei... auðvitað ekki.“
„Þú hélst í hönd Stillsons þegar þú hneigst
niður,“ sagði Lancte. „Þér virtist líða illa. Stillson
sjálfur leit út fyrir að vera dauðskelkaður. Þú ert
heppinn ungur maður, Johnny. Heppinn að þessir
vinir hans stútuðu þér ekki. Þeir héldu að þú hefðir
dregið upp byssu.“
Johnny horfði undrandi á Lancte. Hann ieit á
Bass, síðan aftur á leynilögreglumanninn. „Þú
varst þar,“ sagði hann. „Bass hringdi ekki í þig.
Þú varst á staðnum. Á fundinum."
„Já,“ sagði Lancte.
„Hvers vegna hefur Alríkislögreglan áhuga á
Stillson?" Það lá við að Johnny urraði. „Og mega
þessir vinir hans vera með afsagaða billjarð-
kjuða?“
„Já,“ sagði Bass. Lancte sendi honum aðvör-
unaraugnaráð en Bass annaðhvort sá það ekki
eða lést ekki sjá það. „Kjuða, hafnaboltakylfur,
golfkylfur. Engin lög gegn neinum þeirra. En þeir
eru rotin epli. Nokkrir þeirra voru í mótorhjóla-
klúbbi sem hét Dúsín djöfulsins. Sonny Elliman,
aðalmaður Stillsons, var leiðtogi þeirra. Hann hef-
ur verið handtekinn mörgum sinnum en aldrei
dæmdur fyrir neitt.“
Johnny stóð upp og gekk hægt yfir herbergið að
vatnskælinum þar sem hann náði sér í meira
vatn. Lancte fylgdist með honum af áhuga.
„Svo það leið bara yfir þig?“ sagði Lancte.
Johnny svaraði ekki.
„Þú mátt fara héðan þegar þér sýnist,“ sagði
Bass, „en í framtíðinni myndi ég halda mig frá
Stillson-fundum. Það er algengt að eitthvað hendi
fólk sem Greg Stillson er illa við ..
„Er það svo?“ sagði Johnny. Hann drakk vatnið
sitt.
17. TBL. 1991 VIKAN 41