Vikan - 22.08.1991, Blaðsíða 29

í REYKJAVÍK f SEPTEMBER
okkar í Tokyo eltu okkur á
götu en þeir gættu sín á því að
halda sig í hæfilegri fjarlægð til
þess að vera ekki uppáþrengj-
andi. Þegar við svo snerum
okkur við og gerðum okkur lík-
lega til þess að gefa þeim eig-
inhandaráritun þá flykktust
þeir í kringum okkur - en ekki
fyrr en við gáfum grænt ljós.“
- Og hvernig var svo í Sov-
étríkjunum?
RB: „Þar leið okkur eins og
við værum á öðrum hnetti. Þar
er allt í niðurníöslu og þetta lít-
ur út eins og versta fátækra-
hverfi. Hótelin voru léleg og
sóðaleg, maturinn vondur og
illa útlítandi en sem betur fer
fengum við allan mat sem við
þurftum á aö halda sendan
sérstaklega frá Englandi. Það
var eins og að hafa farið í
gegnum tímavél að koma til
Moskvu, mörg herrans ár aftur
í tímann. Allt var grátt og fólkið
guggið og engan sá maður
brosa.“
- Geturðu nefnt það sem
ykkur þótti skemmtilegast úr
þessu mikla tónleikaferðalagi?
RB: „Einn atburður stendur
upp úr i mínum huga. Það var
þegar við komum fram á loka-
tónleikunum í New York
ásamt Bon Jovi og Billy Squ-
ire. Við áttum að byrja að spila
klukkan hálffimm og við vorum
sannfærðir um að enginn
myndi hlusta á okkur nema
kannski vinir og vandamenn.
Þegar við gengum svo fram á
sviðið kom í Ijós að allt var
fullt, sjötíu og tvö þúsund
áhorfendur. Þetta var æöisleg
tilfinning."
- Segðu okkur aðeins frá
því fyrir hvaða reynslu þið
verðið frá aðdáendum utan
sviðsins.
RB: „Fólk biður okkur um
að skrifa nöfnin okkar á ótrú-
legustu hluti - skóna sína,
skyrturnar, hendurnar og aftan
á bakið svo fátt eitt sé nefnt.
Einu sinni, þegar ég var að
bíða eftir strætó, kom til mín
státinn strákur sem var með
stóran og þykkan tússpenna í
hendi. „Dude,“ sagði hann og
rétti mér pennann, „viltu skrifa
nafnið þitt á ennið á mér.“ Mér
varð litið á þennan volduga
penna og þá bætti hann við til
skýringar: „Þetta næst ekki
af.“ Strákurinn virtist gera sér
fulla grein fyrir hvað hann var
að biðja um svo ég skrifaði
nafnið mitt á ennið á honum
► Söngvari Skid Row,
Sebastian Bach.
og hann varð alsæll og gekk
heldur betur hnarreistur á
braut.“
- Kemur fólk öðruvísi fram
við þig eftir að þú varðst þekkt-
ur og frægur?
RB: „Stundum ávarpar fólk
á mínum aldri mig sem herra
Bolan og þérar mig jafnvel. Ég
bið viðkomandi þá ævinlega
um að hætta þessu því svona
lagað hefur einfaldlega ekkert
að segja fyrir mig. Mér finnst
þetta bara kjánalegt. Já, óneit-
anlega kemur fólk, sem ekki
þekkir mig vel, öðruvísi fram
við mig en ella. Og áberandi
er, þegar maður verður
frægur, að allir vilja allt í einu
verða vinir manns.“
- Hvað þykir þér best við
velgengnina?
RB: „Að vita af því að
gömlu vinirnir hafa ekki snúið
við mér baki. Þetta kann að
hljóma ankannalega - en
svona er það nú sarnt."
■ Skid Row lagði þungarokks-
heiminn að fótum sér á mettíma
meðal annars í New York,
London, Tokyo, Moskvu
og Munchen.
■ í Bandaríkjunum
eru konur um 50%
áheyrenda á tón-
leikum Skid Row,
í Evrópu eru karl-
menn 85-90%.
■ Þeir seldu 3
milljónir ein-
taka af fyrstu
breiðskífunni,
sem þeir
kynntu á yfir
þrjú hundruð
tónleikum.