Vikan - 22.08.1991, Blaðsíða 37

Hann reikaði yfir að garðinum og bjóst við að
vera þar einn svona snemma en fólk var þegar
farið að breiða úr teppum eða sest að hádegis-
verði.
Fyrir framan hann voru menn að vinna á hljóm-
sveitarpallinum. Þeir gengu að vinnu sinni af ná-
kvæmni en það sem þeir minntu hann á voru rót-
arar að setja upp fyrir Eagles eða Geils- hljóm-
leika. Hann fékk á tilfinninguna að allt hefði verið
skipulagt í smáatriðum. Johnny píndi ofan í sig
eina samlokuna sem hann hafði komið með, hún
bragðaðist eins og þerripappír.
Þétt óþægindatiifinnig hríslaðist um allan lík-
ama hans.
* 3 *
Klukkan hálfþrjú var garðurinn troðfullur; fólk stóð
öxl við öxl. Lögreglan hafði lokað götunum sem
lágu að bæjargarði Trimbull. Aðstæðurnar minntu
æ meira á rokkhljómleika.
Nú heyrði Johnny stöðugt malið í mótorhjóla-
vélum sem nálguðust og fylltu upp í sumarsíð-
degið. Stuttu síðar sveigðu tíu hjól inn á bílastæð-
ið við garðinn. Það var enginn bíll með þeim.
Johnny reiknaði með því að þeir væru lífverðir.
Órói hans jókst enn. Knaparnir voru snyrtilegir,
íklæddir hreinum gallabuxum og hvítum skyrtum
en hjólin sjálf, aðallega af Harley-Davidson gerð,
höfðu verið gerð upp svo þau voru vart þekkjan-
leg. Útlagarnir minntu hann á aukaleikara í mótor-
hjólamynd. Undan skálmum gallabuxnanna sást í
þung stígvél með þvertám og Johnny sá glitta í
keðjur yfir margar ristar. Þeir voru allir eins á
svipinn: einhvers konar innantómu glaðlyndi virtist
beint að hópnum í garðinum. En undir því gæti
hafa leynst fyrirlitning á verksmiðjufólkinu og
nemunum sem fylltu garðinn.
Og upp úr hverjum einasta vasa stóð afsagaður
billjarðkjuði.
Johnny var sama hve snyrtilega þeir litu út;
væru þeir að vinna fyrir mann í framboði til full-
trúadeildarinnar gat Stillson ekki átt langt í að
ganga of langt. Ef þetta væri ekki svona furðulegt
væri það hlægilegt.
Þrátt fyrir það óskaði hann þess að hann hefði
ekki komið.
* 4 *
Rétt fyrir klukkan þrjú hófst sláttur á stóra trumbu
og smátt og smátt bættust fleiri hljóðfæri í hópinn.
Hópurinn stóð upp, allir teygðu sig í áttina að
tónlistinni. Fljótlega kom skólahljómsveit Trimbull
í Ijós og á eftir henni kom hvítur Ford. Standandi
á þaki hans, með sólbrennt andlit og gleiðbros-
▲ Johnny (í kvikmyndinni leikinn af
Christofer Walken) rétti fram höndina
og Stillson (Martin Sheen) tók hana í
báðar sínar.
„Vona að þú ætlir að styðja okkur
í...“ Svo þagnaði Stillson. Augu
hans stækkuðu og síðan fylltust þau
af ótta - ótta? Nei. í augum Stillsons
var skelfing. Andartakið var óendan-
legt.
í stað tímans kom eitthvað annað er
þeir störðu hvor í annars augu. Hve
lengi stóðum við svona saman?
spurði hann sjálfan sig síðar. Hann
giskaði á að það hefðu verið fimm
sekúndur. Svo var Stillson að draga
höndina til sín, þrífa hana burtu,
starandi á Johnny með opinn
munninn, allur litur að hverfa undan
djúpri brúnku sumarframbjóðandans.
Svipur hans lýsti viðbjóðshryllingi.
17. TBL. 1991 VIKAN 37