Vikan - 22.08.1991, Blaðsíða 28

TÓNLEIKAR MEÐ SKID ROW
ÞAÐ BESTA
ENN ÓKOMIÐ
SAMTAL VIÐ RACHEL BOLAN BASSALEIKARA
Igfe.
'7 H
rm 1 : JSir 1 ^ ^ i
Velgengnin byrjaöi
skyndilega á hvössum
miðvikudagsmorgni
þann 25. janúar 1989, þegar
fyrsta platan þeirra kom út.
Þennan sama dag komu Skid
Row i fyrsta sinn fram á útitón-
leikum þegar strákarnir hófu
tónleikaferð um Bandaríkin
með Bon Jovi sem sérstakir
gestir.
Þrjú hundruö tónleikum
síðar, þegar þeir höfðu jafn-
framt selt þrjár milljónir eintaka
af plötunni sinni, 31. mars
1990, komu Skid Row fram í
síðasta sinn í þeim tilgangi að
kynna metsöluplötuna. í það
skipti komu þeir fram ásamt
hljómsveitinni Aerosmith.
Á fimmtán mánaða löngu
tónleikaferðalaginu voru strák-
arnir í félagsskap ekki ómerk-
ari hljómsveita en Bon Jovi,
Motley Crue og Aerosmith og
að sjálfsögðu lærðu þeir margt
af þeim. Þeir Sebastian Bach,
Snake Sabo, Rob Affuso,
Rachel Bolan og Scotti Hill
breyttust á þessu tímabili úr
óreyndum smástrákum í þræl-
öflug hörkutól sem ekkert fékk
lengur stöðvað. Jafnframt er
Ijóst aö meðlimum Skid Row
tókst í raun að leggja þunga-
rokksheiminn að fótum sér á
mettíma - ekki bara í Banda-
ríkjunum heldur einnig borg-
um eins og Tokyo, London,
Moskvu og Munchen. Alls
staðar hafði Skid Row komiö
fram.
Já, það hefur sannarlega
verið mikið á seyði hjá hljóm-
sveitinni á þessum tíma. Þeg-
ar önnur breiðskífa þeirra Skid
Row-manna var í burðarliðn-
um í sumar var haft viðtal við
bassaleikara hljómsveitarinn-
ar, Rachel Bolan, og var hann
fyrst spurður að því hvort
þessi mikla velgengni hefði
ekki breytt lífi hans svo um
munaði.
Rachel Bolan: „Platan okk-
ar hefur selst í milljóna eintök-
um á þessum stutta tíma og
við höfum farið hringinn í
kringum hnöttinn. Svo skamm-
ur er tíminn reyndar aö mér er
ekki enn farið að spretta grön.
Nei, frægöin hefur ekki breytt
neinu fyrir mig.“
- Líður þér ekkert ööruvísi
en áður?
RB: „Nú er ég reynslunni
ríkari. Eitt af því minnisstæð-
asta sem fyrir mig kom á tíma-
bilinu gerðist þegar ég var í
leigubíl í New York. Bíllinn
hafði numið staðar á rauðu
Ijósi. Ég heyrði aö náunginn í
bílnum við hliðina, vel klæddur
og virðulegur, var að hlusta á
lag af plötunni okkar... og ég
sá ekki betur en hann hrein-
lega lifði sig inn í tónlistina.
Hann hafði ekki hugmynd um
að við værum þarna við hliðina
á honum og þess vegna var
skemmtilegt að sjá hvernig
28 VIKAN 17. TBL. 1991
tónlistin virtist hafa náð algjör-
um tökum á honum."
- Þið vorum í slagtogi með
þremur bestu hljómsveitunum
vestanhafs á sviði þunga-
rokksins, Bon Jovi, Motley
Crue og Aerosmith. Gætir þú
lýst þessum hljómsveitum
aðeins og jafnvel borið þær
saman?
RB: „Bon Jovi voru með
lengsta og mesta prógrammið.
Aðdáendahópur þeirra var lík-
ast til sá fjölbreytilegasti, allt
frá smákrökkum upp í viröu-
legar mæður sem komu með
börnin sín til þess að geta
skemmt bæði sjálfum sér og
þeim. Þegar við vorum í Evr-
ópu með Motley Crue var
mannfjöldinn mjög æstur. Á
tónleikana þar kom ungt fólk af
öllu tagi, hjólreiðakappar,
pönkarar - og lið á borð við
okkur. Þetta var rosalegt stuð.
Aerosmith hafa spilað tölu-
vert lengi og þvf komu tvær
kynslóðir aðdáenda á tónleik-
ana með þeim, bæði þeir eldri
og hinir yngri."
- Er mikill munur á
tónleikagestum í Evrópu og
Bandaríkjunum?
RB: „í Bandarfkjunum eru
stelpur aö minnsta kosti jafn-
margar og strákarnir. í Evrópu
aftur á móti eru þeir í meiri-
hluta, aö minsta kosti 85-90
prósent tónleikagesta. Þess
vegna verður þar oft mjög heitt
í kolunum, vægast sagt. Þeir
eiga til aö kasta flugeldum og
flöskum upp á sviðið og við
megum hafa okkur alla við til
þess að fá ekki þetta drasl í
hausinn.“
- Hvernig líkaði ykkur í
Japan?
RB: „Þar er hraðinn ofboðs-
legur. Ég er vanur því að búa
við mikinn ys og þys í New
York en hraðinn er örugglega
helmingi meiri í Japan. And-
rúmsloftið á tónleikunum var
oft mjög furðulegt - enda ekk-
ert skrítið þar eð fæstir áheyr-
enda skildu hvað við sögðum.
Eiginlega er ekki um bein
fagnaðarlæti að ræða, eins og
við eigum að venjast, og
klappið er allt öðruvísi. Þetta
getur verið mjög skrítið. Jap-
anir eru vægast sagt afar hóg-
værir og kurteisir en engu að
síður getur myndast ágætis
stemmning og fólkið skemmtir
sér greinilega. Þeir halda sér
bara meira í skefjum. Stund-
um kom fyrir aö aðdáendur