Vikan - 22.08.1991, Blaðsíða 18

TEXTI: PÓRDÍS BACHMANN / LJÓSM • BRAGI Þ. JÓSEFSSON TEXTI: ÞÓRDÍS BACHMANN
HINN ÓSÍNGJARNI
MEYJARMERKIÐ
Með umfjölluninni um Meyjar-
merkið í þessu tölublaði lokar
Vikan þeim hring sem hófst
með Vogarmerkinu fyrir tæpu
ári. Á þeim tveimur árum sem
liðin eru síðan greinarhöfundur tók við umsjón
þessara pistla hefur stjörnuspekin hafist til
vegs og virðingar á ný og svokallað „ólíkleg-
asta“ fólk ræðir spekingslega um þýðingu
þess að hafa Júpíter í fjórða húsi.
OFNOTKUN GAGNRÝNISHÆFILEIKA
Merkið, sem hér er til umfjöllunar, stjórnast af
Merkúr og á sem slíkt vissa eiginleika sameig-
inlega með Tvíburanum, hinu Merkúrsmerk-
inu. Svipur Meyjanna kemur oft upp um stöð-
uga notkun hugans og Meyjan á ávallt annríkt
við að dæma umhverfi sitt og sambönd. Við
fyrstu kynni getur ofnotkun Meyjarinnar á
gagnrýnishæfileikunum valdið því að hún er
álitin hörð og tilfinningalaus. Meyjan er sein-
tekin og er ekkert að flýta sér að stofna til yfir-
borðskynna. Þó má með tímanum komast í
gegnum hið svala yfirborð og læra að meta
hina djúpu viðkvæmni sem inni fyrir býr.
Meyjan er jarðarmerki og svipar til jarðarinn-
ar að því leyti að vera grafin í sjálfri sér. Hug-
takið „pollrólegur" var líklega fyrst viðhaft um
einhvern úr Meyjarmerkinu og oft virðast Meyj-
arnar hafa lausn á hverjum vanda á reiðum
höndum.
I merkinu næst á undan, Ljónsmerkinu, er
maðurinn að standa fast á sjálfstæði sínu.
Hann reynir að stjórna heiminum í kringum sig
og tjáir sig með því að gefa öörum skipanir.
Ljóniö er einnig skemmtanamerkið, þess að
lifa hátt.
Þar eð aðaláhugamál Ljónsins er að gefa
skipanir gerir það sér aðeins óljósa grein fyrir
fólkinu sem uppfylla á kröfurnar. Skilningur
Ljónsins á mannlegu eðli er því afar takmark-
aður og vitneskja hans um mannlega ábyrgð
og samskipti langt frá því að vera yfirgripsmik-
il. Ljónið veit ekki annað en að það er konung-
ur og að hinir taka við fyrirskipunum. „Hvers
vegna fær það sér ekki köku?" spurði Marie
Antoniette þegar henni var sagt aö almúginn
væri að gera uppreisn vegna þess að hann
ætti ekkert brauð!
Ólíkt Ljóninu, sem sendir geisla sína blygð-
unarlaust út í umhverfið, er Meyjan upptekin af
viðbrögðunum sem sjálfstjáning hennar vekur.
Hún hefur áhyggjur af þeirri þjóðfélagsgagn-
rýni sem gjörðir hennar gætu mætt og gætir
sín mjög vel á því að enginn, þar með talin og
sérstaklega hún sjálf, særist.
RISPAÐIR RAMMAR
Háþróaðar Meyjar hafa mikið innsæi, sóa aldr-
ei orku sinni og hafa hæfileikann til að sjá allar
hliðar málsins án þess að missa sjónar af aðal-
atriðinu. Minna þróaö Meyjarfólk sér ekkert
annað en gallana á því sem það horfir á. Það
18 VIKAN 17. TBL.1991