Vikan - 06.02.1992, Side 28

BJÖRNSDÓTTIR / LJÓSM.: MAGNÚS HJÖRLEIFSSON
Sólveig Guðmundsdóttir
er hér klædd glæsilegum
upphlut og möttli sem
hún saumaði. Hún á
einnig heiðurinn af
peysufötunum sem stalla
hennar klæðist og skott-
húfunni. Kjólarnir og
hattarnir á síðunni á móti
eru einnig verk Sólveigar.
listsköpun. Sólveig Guð-
mundsdóttir er ein þeirra sem
hafa komið fram með fram-
leiðslu sína, frumlega,
skemmtilega og fallega að
mati fjölmargra. Um helgar er
Sólveigu að finna í Kolaport-
inu, þar sem hún selur meðal
annars eigin hönnun og eru
hattarnir hennar mest áber-
andi ásamt yfirhöfnum og nátt-
sloppum.
Einn snjóbjartan janúardag
fékk blaðamaður Vikunnar að
heimsækja Sólveigu og
skyggnast ofurlítið inn í líf
hennar og störf.
„Fyrstu minningar mínar
eru frá Háteigsveginum þar
sem ég ólst upp hjá foreldr-
um mínum og þremur
bræðrum. Þar byrjaði ég að
sauma sjö ára gömul.
Mamma eignaðist þá fyrstu
rafmagnssaumavélina og
gaf mér sterku, gömlu,
handsnúnu saumavélina
sem hún hafði notað árum
saman. Vélin var síðan
flutt út í ágætan garðskúr
sem bræður mínir höfðu
smíðað og þar athafnaði
ég mig við að sauma
dúkkuföt. Mamma sneið í
fyrstu fyrir mig og ég
man hvað ég varð hissa
þegar ég sá buxur
sniðnar í fyrsta sinn. Á
Háteigsveginum átti ég
góða daga og man
ennþá eftir tíu ára af-
mælisveislunni minni
með stærðar rjóma-
tertu sem keypt var hjá
Petersen bakara á
horninu. Um það
leyti fluttum við á
Miklubrautina.
Ég var I Barna-
skóla austurbæjar og
síðan Gagnfræðaskóla
austurbæjar en flutti mig
)í Gagnfræðaskóla verk-
|ms og lauk þaðan gagn-
'ræðaprófi. Næsta vetur á eftir
var ég í Húsmæðraskóla
Reykjavíkur og eignaðist óg á
þessum árum góða vini sem
eru mér ómetanlegir enn þann
dag í dag.
Margar konur hér á
landi hafa fengist við
handlistir og handa-
vinnu án þess að mikið hafi
borið á verkum þeirra. Þau
hafa sést á heimilum þeirra og
fatnaði fjölskyldunnar en ekki
eru þær jafnmargar sem vinna
eingöngu við saumaskap
28 VIKAN 3. TBL. 1992