Vikan - 06.02.1992, Síða 43

anna til þess að gera plötuna."
Þau settust að í hljóðveri
sem heitir Bearsville og er í
noröurhluta New York-fylkis,
ekki langt frá bænum Wood-
stock. Það var einmitt lista- og
tónlistarnefnd þess bæjar sem
skipulagði hátíðina miklu hér í
„den“, hátíðina sem þó var
haldin í um hundrað kílómetra
fjarlægð frá bænum.
Hljóðver þetta er svokallað
„residential-stúdíó". Það þýðir
aö hljómsveitin býr í hljóðver-
inu meðan á upptökum
stendur. „Þetta gerðum við til
þess að losna við það ónæði
sem fylgir því að taka upp plöt-
ur hér heima en önnur ástæða
var líka sú að þar er herbergi
sem gefur af sér sérlega góð-
an trommuhljóm."
Upptökum stjórnaði maður
að nafni Paul Fox, tæplega
fertugur Bandaríkjamaður af
gyðingaættum. Hann er þekkt-
ur sem hljómborðsleikari og
tölvuforritari (tónlistartölvur að
sjálfsögðu) í Los Angeles og
víðar. Hann hefur spilað inn á
fjölda hljómplatna, aðallega
með tónlistarmönnum sem
spila sálartónlist. Einnig stjórn-
aði Paul upptökum á síðustu
plötu Pointer-systra og síð-
ustu plötu bresku sveitarinnar
XTC, Oranges and Lemons og
sú skífa ber honum frábært
vitni.
„Þetta er mjög fjölhæfur
náungi og hefur unnið með
alls konar tónlistarfólki. Hann
hjálpaði okkur að vinna úr til-
raunastarfsemi okkar, móta
leirinn ef svo má segja. Hann
skipti sér ekki mikið af útsetn-
ingunum, nema í tveimur
lögum. Sum laganna stóðu al-
veg eins og við höfðum æft
þau en öðrum breyttum við al-
gerlega þannig að það var all-
ur gangur á þessu. Svona höf-
um við aldrei unnið, þetta var
góð tilbreyting."
MESTA BREYTINGIN
Sykurmolarnir komast á for-
skólaaldur í sumar en þá verð-
ur hljómsveitin sex ára. Það
umhverfi sem lagði grunninn
að Sykurmolunum var síð-
pönk-tímabilið sem má segja
að hafi verið á árunum 1982-
84. Hljómsveitirnar Þeyr,
Tappi tíkarrass og Purrkur
Pilnikk áttu allar sitt blóma-
skeið fyrir þann tíma. Hljóm-
sveitin Kukl var meðal annars
mynduð af einstaklingum úr
þessum sveitum og er eins
konar millistig. Kukl leið hins
vegar undir lok í júl í 1986 og til
urðu Sykurmolarnir, þó án
Margrétar Örnólfsdóttur
hljómborðsleikara sem bættist
siðar í hóþinn.
„Við ákváðum að hljóm-
sveitin myndi einbeita sér að
poppmúsik, sem okkur þótti al-
veg ferlega fyndið og í byrjun
var þetta bara grín en öðlaðist
sjálfstætt líf þegarfrá leið. Svo
urðum við fyrir þessu „áfalli"
að gefa út Ammæli og verða
þekkt hljómsveit þannig að
tómstundagamanið varð eigin-
lega tómstundaalvara. Það er
mesta breytingin sem hefur
orðið á Sykurmolunum."
- Gjarnan er talað um hina
erfiðu þriðju plötu. Er Stick
Around for Joy slík plata?
„Já, hún er það. Við vorum
að vinna í lögum á hana allan
síðasta vetur og hentum miklu
af efni, völdum úr. Þetta er líka
alvarlegasta platan okkar, hún
er persónulegri, pínulítið inn-
hverf og á köflum dálítil nafla-
skoðun.
Við lentum sem sagt í því
að gera þennan rosalega
smell, Ammælið, og slíku er
mjög erfitt að fylgja eftir. Þess
vegna vorum við mjög kæru-
laus á annarri þlötunni okkar.
Sum laganna urðu svolítið
ruglingsleg vegna þess að við
unnum útsetningarnar ekki
nógu vel. Við köstuðum dálítið
til höndunum, unnum ekki nógu
skipulega heldur var þetta sex
manna dýragarður að gera
hljómplötu. Þess vegna fannst
okkur mjög gott að fá Paul Fox
til þess að finna jarðsamband-
ið fyrir okkur. Hann er alger
snillingur að vinna með fólk,
ýtir varlega á réttu staðina, án
þess að maður finni fyrir því.
Styrkur nýju plötunnar felst að
okkar mati í því hvað hún er
heilsteypt, öndvert við aðra
plötuna okkar. Við vorum í
mjög góðri æfingu þegar upp-
tökur hófust þann 17. júní í
fyrra og platan hreinlega fauk
inn á segulböndin."
ELTUM EKKI
TÍSKUSTEFNUR
- Ef hægt er að lýsa í stuttu
máli tónlistinni á plötunni,
hvernig myndi sú lýsing
hljóða?
„Það má segja að þetta sé
persónuleg popptónlist sem er
mjög danshæf á köflum og sú
tónlist okkar sem er undir hvað
mestum áhrifum frá bæði óraf-
magnaðri og rafmagnaðri
danstónlist. Það er minna um
rokkáhrif á þessari plötu en
fyrri plötum."
- Heldurðu að þessi þlata
getir virkað sem eitthvert nýtt
og ferskt framlag til þessa
fyrirbæris; popptónlistar?
„Já, ég held það, vegna
þess hve persónuleg hún er
og mér finnst hún fersk. Við
erum ekki að elta neinar tísku-
stefnur á plötunni heldur leyfð-
um við okkur ýmsa tilrauna-
starfsemi. Hún á það kannski
sameiginlegt með fyrstu plöt-
unni okkar. Á þessari plötu
erum við þó miklu agaðri og
náttúrlega tæpum sex árum
eldri. Á Life’s Too Good er
áveðinn ferskleiki sem næst
aldrei aftur en á Stick Around
for Joy er líka ákveðin dýpt
sem hefði aldrei náðst þegar
við vorum að taka fyrstu plöt-
una upp. Hún er líka á margan
hátt rómantísk og þar spila
textarnir stórt hlutverk. Til
dæmis er texti Bjarkar við lag-
ið Walkabout mjög rómantísk-
ur og lýsir líkamanum sem
landslagi, án þess að verða
klisjukenndur.
Björk og Einar semja text-
ana ýmist hvort í sínu lagi eða
saman og Einar kemur oft
með gerólík sjónarhorn á hlut-
ina. Hann er eiginlega kjötexin
í hljómsveitinni og gerir allt
svolítið hættulegt.” Hér þagn-
ar Sigtryggur um stund og
leggur við hlustir. Úr fjarska
heyrist Hit óma: „Það er alltaf
verið að spila þetta helvíti,"
segir hann og hlær en heldur
síðan áfram að tala um Einar
Örn. „Án hans væri allt svo
öruggt, hann er áhættu- og
spennuþáttur Sykurmolanna.
Enda bíður fólk spennt og
segir kannski: Fer helv...
beinið að æpa - eða: Hvað
gerir hann núna? og svo fram-
vegis. En mér finnst hann gera
mjög góða hluti á þessari plötu
og þó mér leiðist að segja það
þá finnst mér framlag hans
mjög smekklegt á köflum. Svo
syngur hann líka á henni og
það er í rauninni í fyrsta skipti
sem hann gerir það enda lagði
hann mjög hart að sér við gerð
plötunnar, sem og reyndar við
öll. Við reyndum að fara með
okkur yfir mörkin ef svo má að
orði komast.”
í HELSTU HÖFUÐ-
BORGUM EVRÓPU
Á NÆSTUNNI
Á næstu vikum og mánuðum
verða Molarnir á ferð og flugi,
aðallega í helstu höfuðborgum
Evrópu, þó ekki lengi í einu.
Þau hafa fundið það út að
langar tónleikaferðir henta
sveitinni ekki, best að vera tíu
til fjórtán daga á flakki senn. Á
samtalinu við Sigtrygg virðist
líka að orðasambandið
„minna er meira" eigi vel
við ýmsa þætti plötunnar. Til
dæmis verða ekki fleiri en tíu
lög á plötunni, miðað við sex-
tán á síðustu plötu. „En allir
sætta sig fyllilega við þessi tíu
lög sem eru á plötunni, nokkuð
sem ekki var til staðar á
Here Today, Tomorrow Next
Week,“ segir Sigtryggur Bald-
ursson, bumbuslagari Sykur-
molanna, að lokum. □
PLÖTUDÓMUR
STICK AROUND FOR JOY
Sykurmolarnir
í sínu besta formi
Á tímum skammdegis en þó hækkandi sólar kemur
hér gleðileg viðbót við það magn dagsbirtu sem við
Islendingar njótum dags daglega. Þriðja plata Sykur-
molanna og þeirra erfiðasta til þessa, poppplatan
Stick Around for Joy, sannar að Molarnir eru í sínu
besta formi þessa dagana. Hún byrjar á laginu Gold
sem er með nokkuð þungri undiröldu en gjarnan
byrja plötur Molanna á frekar þungum lögum. Eftir
það léttir yfir plötunni og mannskapurinn er kominn í
stuð eftir að hafa hlustað á Hit-ið. Þá eru átta lög eftir
af plötunni og erfitt að gera upp á milli þeirra. Þau eru
öll jöfn að gæðum og almennt má segja að mjög gott
jafnvægi hvíli yfir plötunni.
Molaranir sýna á sér nýja hlið í hinu „fríkaða" og
ekki dæmigerða Mola-lagi Lucky Night. Björk fer á
kostum og Einar læðir inn söng og trompetlínum í
þessa ballöðu. Björk syngur náttúrlega sem engill á
plötunni (þó ekki alltaf) og Einar Örn hefur ekki verið
betri að mínum mati. Samt eru þau sem svart og hvítt
almennt séð hvað hlutverk varðar.
Sigtryggur Baldursson trommari kemur sérlega vel
út á plötunni, leikur sér að einföldum en grípandi
rytmum (lagiö l'm Hungry til dæmis). Samspil hans
og Braga er enn sem fyrr traust þó „sándið" á Braga
hafi ekki verið eins fágað og nú; mjúkt, þó án þess að
vera loðið. Það er svo í verkahring Þórs Eldons gítar-
leikara að koma með broddinn en gítarleikur hans er
fjölbreyttur og það heyrist vel í laginu Walkabout,
sem er frábær poppsmellur og á líklega eftir að heyr-
ast mikið á næstunni. Margrét Örnólfs hljómborðs-
leikari sér um skreytingar og eykur mjög dýpt lag-
anna með skemmtilegum innkomum, svo sem í lag-
inu Vitamin sem er stuðlag mikið og iðar af fjöri.
Húmorinn er aldrei langt undan og í lokalagi plötunn-
ar, Chihuahua, skilja þau okkur eftir með eitt stórt
spurningarmerki því endirinn gefur enga vísbendingu
um hvert sveitin stefnir.
Eitt er víst, Sykurmolarnir eru á uppleið og Stick
Around for Joy er úthugsaðasta verk þeirra til þessa.
Þetta er ein besta ef ekki besta poppplata sem gerð
hefur verið af íslenskri hljómsveit, plata sem gefur
kreppublaðri langt nef en lífsgleði þumlana upp.
STJÖRNUGJÖF: *****