Vikan - 01.10.1992, Blaðsíða 7

ARFTAKAR
DEMOSÞENESAR
Vikan talar við „rauðhærðu frekjuna" í auglýsingabransanum
fihugleíhingum sínum um augíýsingar íenjirguðj-aðir
fjanclarisÁa augfýsinjamarjfafarins, DauicJ Qjifuy,
núima aucjlijsin(jamennsfu uiú íuo nafntoyaúa mæfsÁu-
menn Qforn-ÁfriÁÁja oj segir aúfegar CÁesÁines tafaúi
fiaji uerið sacji: ^JKJÁió er Áann joÚur rœúumaúur, “
en jejar Demosjenes Áójupp raust sina söjóu menn:
,jUíjfúumst jejn Jifipusi. u JKarÁmió aujfjsinja
sejir Áann aó sé jannij aó sefja uöruna
en eÁfii aó já Árós jjrir að Áaja teÁist uef upp.
Sum form er ekki hægt að betrumbæta.
Þau eru nógu flott, nógu blátt áfram,
nógu sláandi og eru vegna allra þess-
ara eiginleika sígild. Við sitjum f glæsilegri
íbúð Elísabetar Cochran í austurbænum. Litir
eru fengnir að láni hjá Caravaggio; formskyn-
ið hefur hún þróað með sér sjálf. Á hillu trónir
gullstytta, bandarísku Clio-verðlaunin sem
hún hreppti árið 1990 fyrir hönnun Camem-
bert-umbúða. Elísabet, sem jafnan er kölluð
Lissý, er nýtekin við af Kristínu Þorkelsdóttur
sem forstöðumaður hönnunardeildar AUK,
einnar stærstu auglýsingastofu landsins. Und-
anfarin fjögur ár hefur Lissý haft hönnun að
aðalstarfi, þar á meðal umbúðahönnun. Hvert
er hlutverk slíks hönnuðar?
„Með mínum umbúðum vil ég fyrst og
fremst stuðla að því að varan seljist. Ef varan
er góð og ég get bætt ímynd hennar með því
að gefa henni gott útlit er takmarki mínu náð.
Auðvitað er gaman að fá hrós fyrir skapandi
verk en fyrst og fremst þarf vinna okkar að
skila árangri. Það er alveg sama hverju unnið
er að, útgangspunkturinn er að vinna kúnnan-
um í hag en ekki að vera á einhverju persónu-
legu flippi. Þegar mér tekst best upp er um að
ræða samspil vöru og umbúða. Umbúðirnar
verða að vinna með vörunni og það er okkar
að sjá til þess að þær séu réttar fyrir viðkom-
andi vöru.“
HEIMUR HINNA HÆFUSTU
I haust hefur Lissý kennt í auglýsingadeild
Myndlista- og handíðaskólans. Þar tók hún
fyrir grunnhugsun í auglýsingagerð en fjallaði
ekki síst um auglýsingaheiminn. „Auglýsingar
geta verið harður heimur og þá sérstaklega í
kreppuástandi. Það eru aðeins hinir hæfustu
sem lifa af og ég ætla að freista þess að fá
nemana til að líta skólann alvarlegri augum
en tíðkast hefur undanfarin ár. Sumir komust
létt í gegnum skólann og hér áður var næg
vinna fyrir alla en nú er öldin önnur. Ætli fólk
að fá vinnu á stofu verður það að taka sig
duglega á og gefa sig að náminu; auglýsinga-
starfið er enginn leikur," segir hún.
- Hvernig leggst nýja starfið íþig?
„Ég ber ábyrgð á því að þau verkefni sem
koma inn á teiknistofu fái þjónustu og að út-
koman uppfylli þær kröfur sem stofan gerir til
sín. Þetta er starfið sem Kristín Þorkelsdóttir
hefur séð um sjálf í tuttugu og fimm ár, auk
þess að vera eigandi stofunnar. Nú er hún
L
Mynd sem Kristín Þorkeisdóttir teiknaói af
Lissýu „eftir minni".
20.TBL. 1992 VIKAN 7
TEXTI: ÞÓRDÍS BACHMANN / UÓSM.: MAGNUS HJÖRLEIFSSON