Vikan - 01.10.1992, Blaðsíða 36

SVAR TIL UNGLINGSSTRÁKSINS TUMA
Vinsamlegast hand-
skrifiö bréf til Jónu Rúnu
og látið fylgja fullt nafn
og kenni-tölu, ásamt
dulnefni. Svörin byggjast
á innsæi Jónu Rúnu og
rithandarlestri og því
miður er alls ekki hægt
að fá þau i einkabréfi.
Utnáskrift er:
Jóna Rúna Kvaran,
Kambsvegi 25,
104 Reykjavík
Kæra Jóna Rúna!
Ég vil byrja á að þakka þér fyrir ýmsan fróðleik. Ég
er strákur undir tvítugu og pæli mjög mikiö í lífinu
og tilverunni. Aðstæöur minar eru góðar og ég hef
ekki yfir neinu að kvarta. Það sem mig langar aftur
á móti að biðja þig um að gera er að fjalla um dálit-
iö sem ég hef sjálfur upplifað í nokkurn tíma. Ég er
sennilega svolitið dulrænn. Alla vega var ég mjög
skyggn á árunum fram að sex til sjö ára. Ég les allt
sem ég get um þessi efni og hef gaman af.
Fyrir einhverja tilviljun, verð ég að segja, upp-
götvaði ég fyrir um það bil tveim árum að ég virðist
hafa einn ákveðinn hæfileika sem ég þarf kannski
að fá ábendingar um. Þessl hæfileiki er tengdur
hlutum og áhrifum frá þeim. Ég veit ekki aimenni-
lega hvað á að kalla slíkt.
Það sem kom þessu af stað var að ég fékk í
lófann smáhlut þarna i upphafi, hlut sem vinur minn
hafði undir höndum. Frændi hans, sem var þá lát-
inn, hafði átt hann. Þetta var lítill gullkross. Nema
hvað, þar sem ég sit bara svona í rólegheitunum
og við vinirnir erum eitthvaö að tala saman og hann
að handfjatla krossinn segi ég bara svona: „Hvað
ertu með, maður? Ertu kominn i einhvern trúarflokk
eða eitthvað?" Hann segir ekkert en réttir mér grip-
inn. Það er eins og við manninn mælt. Ég verð
skyndilega mjög mátt/aus og fæ eins og hettu á
höfuðið eitt augnablik. Siðan er eins og ég sjái í
huganum ákveðnar kringumstæður, mér áður ó-
kunnar. Mér brá rosatega og vinur minn spurði
strax hvað væri i gangi. Ég sagði honum þá að ég
vissi aö hann ætti ekki krossinn heldur ungur mað-
ur, sennilega. Síðan sagði ég honum sitthvað fleira
og jafnframt að eigandinn virtist vera dáinn. Vinur
minn varð klumsa og sagði siðan að þetta væri allt
rétt hjá mér og krossinn hefði átt frændi hans sem
hefði tekið líf sitt sjálfur.
Síöan þetta gerðist hef ég af og til gert þetta
sama og alltaf haft rétt fyrir mér. Ég hef, eins og i
fyrsta skipti sem þetta gerðist, aldrei vitað neitt um
viökomandi eiganda fyrirfram. Hvað er i gangi
þarna, Jóna Rúna? Heldurðu að þetta sé kannski
hæfileiki sem mætti rækta? Ég verö að játa að ég
er írekar spenntur fyrir þessu. Ég hugsa töiuvert
um þetta og gef þessu mikinn tima. Ég er náttúr-
lega i skóla og hef ýmis áhugamál en þetta grípur
mig mest af öllu sem ég geri. Þaö hefur komið fyrir
að ég sjái og skynji svona nálægt húsgögnum sem
ég sé þar sem ég kem i hús, til dæmis vina minna
eöa oara ættingja.
Er hættulegt að hugsa
svona mikið um þessa
hluti sem eru dulrænir?
Enginn hérna heima
hugsar um slikt nema
ég. Foreldrar mínir eru
mjög jarðbundnir og hafa
náttúrlega engan áhuga
á þessum málum. Ég er
frekar myrkfælinn. Getur
þú gefið mér ráð við því?
Heldur þú aö við lifum
eftir dauöann ? Hvert fara
þeir sem eru vondir?
Heldur þú að helviti sé til? Er þeim refsað sem lifað
hafa neikvæðu lífi? Kæra Jóna Rúna, ég vona að
þú svarir mér og það sem fyrst. Ég treysti því að
bréfið mitt lendi ekki í ruslaköríunni. Ég yrði þá
meira en spældur.
Bestu kveðjur,
Tumi
Kæri Tumi!
Þakka þér innilega fyrir bæði elskulegt og frekar ó-
venjulegt bréf. Það er gaman að heyra að þú fylgist
með því sem ég er að bauka. Auðvitað dettur mér
ekki í hug að láta hvorki þitt bréf né annarra les-
enda í rusliö. Ég verð bara að biðja ykkur um aö
sýna mér þolinmæði því aö bréfin eru mörg. Eins
og flestum er kunnugt kemur blaðiö bara út tvisvar
í mánuði. Ég skal reyna að svara einhverjum
spurninga þinna. Eins og flestum er að veröa Ijóst
er þekking mín reynsluþekking og svo nota ég nátt-
úrlega jafnframt innsæi mitt og hyggjuvit til svara.
Spurningar þínar eru margar og ólíkar innbyrðis en
vonandi get ég brugðist við sem flestum þeirra.
HLUTSKYGGNI
Fyrirbæri þaö sem þú virðist vera að upplifa upp á
síökastið nefna dulvísindamenn oftast hlutskyggni.
Þetta er ekki mjög algengt fyrirbæri en vissulega
mjög sérstakt og venjulega er þetta meðfædd dul-
ræn sérgáfa, sem alls ekki þarf að koma fram hjá
sálrænum einstaklingi. Þó kann sá sem hana hefur
að búa yfir öðrum og ekkert síður fjölþættum dul-
rænum hæfileikum. Það eru, eins og allir vita, engir
tveir sálrænir aðilar með nákvæmlega sömu hæfi-
leika þó náskyldir geti verið.
Þessi dulargáfa lýsir sér þannig aö hlutskyggnir-
inn fær í hendur annaðhvort ákveðinn hlut sem
hann sér hver er, eins og penna, hálsmen, nælu
eða úr, eða hann fær til handfjötlunar lokað umslag
með einhverjum skilaboöum eða Ijósmynd og reyn-
ir að geta sér til um eöa öllu heldur skynja það sem
í umslaginu er.
í sumum tilvikum er um að ræða skynjun sem
mætti fella undir fjarhrif eða hugsanalestur þar sem
skynjandinn nær upplýsingum úr huga þess sem
hlutinn á eða til hans þekkir. í öðrum bréfum mun
ég síðar bæði fjalla um fjarhrif og svo aftur mögu-
legan hugsanalestur þeirra sem túlka áhrif sem
þeir upplifa og ekki eru endilega svo dulræn. Frem-
ur er þá kannski um að ræöa áhrifastrauma sem
hinn venjulegi Jón gæti jafnframt náð að grípa án
þess aö ætla það fyrirfram og getur þess vegna
túlkað þá jafnframt.
HVAÐ ER RAUNVERULEGA i GANGI?
Best er náttúrlega að reyna að tryggja, þegar
svona tilraunir eru gerðar, að rétt sé að þeim stað-
iö, það er að segja aö ekki sé um hugsanaflutning
að ræða þar sem hlutskyggnirinn hreinlega les á-
kveðnar upplýsingar, jafnvel án þess að gera sér
grein fyrir því, úr huga þess sem hjá honum stend-
ur á meðan hann heldur á hlutnum frá viðkomandi
og telur sig vera aö skynja einhver áhrif frá gripn-
um. Eins getur verið um að ræða áöur gefnar
36 VIKAN 20.TBL.1992