Vikan - 01.10.1992, Blaðsíða 24

TEXTI: JÓHANN GUÐNIREYNISSON \ UÓSMBRAGIÞÓR JÓSEFSSON
MÆ yndiklefinn hans Óskars er ekki kyndi-
klefi. Hann er fyrrverandi trésmiðja.
Og í þessu sem aldrei var kyndiklefi
býr Óskar. Hann er Jónasson - listamaður.
Við erum staddir inni í þessum frumlega inn-
réttuðu híbýlum, þar er málningin eins og
stödd fyrir tilviljun hér og þar, engin teppi en
nokkrar mottur, óheflað mótatimbur umlykur
salernisaðstöðuna og bak við skrítilegt skil-
rúm húkir þreyttur Ijósabekkur. „Stundum...“
segir Óskar og lítur á húðina á sér þegar
hann er spurður hvort hann fari þarna í Ijós.
„En hann er voðalega þreyttur," bætir hann
síðan við, glottandi enda er skinnið á Óskari
með bjartara móti. Veggurinn milli stofu og
eldhúss nær ofan úr tveggja metra hæð niður
í fimmtíu sentímetra - hann er gulur, síðar
nærbuxur. Hreinn þvottur á snúrunni. Og það
eru engar lappir undir sófanum.
Óskar er vinsamlegur náungi. Kvikmynda-
gerðarmaður og leikstjóri, málari og handrita-
höfundur. Listamaður. Hann er fyrrverandi
pönkari og við komum að því, einu sinni spil-
aði hann á saxófón en hætti og saxinn dó,
saddur lífdaga á frumlegan hátt, við komum
líka að þvf síðar. Og það virðist vera hægt að
spyrja Óskar að öllu sem manni kemur í hug
um hann sjálfan og hvað sem er án þess að
koma honum úr jafnvægi. Hann veit að tré-
smiðjan hans fyrrverandi hlýtur að koma
mönnum spánskt fyrir sjónir. Og fyrsta spurn-
ingin er svona: Býrðu svona af fúsum og
frjálsum vilja?
„Já. En þegar ég flutti hingað þá hélt ég að
ég myndi nú ekki halda þetta lengi út en gerði
samt tveggja ára leigusamning. Mér hefur
hvergi liðið betur." Ha? „Mér hefur hvergi liðið
betur af því að það sést svo lítið að það er
ekkert búið að taka til, skilurðu, ekkert búið að
þrífa - það þarf mikið að ganga á þangað til
maður fer að sjá einhver óhreinindi hérna,“
segir Óskar sposkur og fjarlægir ryksuguna
frá fótum skrásetjarans eins og hún eyðileggi
ímyndina á einhvern hátt.
ALLT Í SAGI
Glært gólflakk og glært tréakrýl á veggjum.
„Hér var allt í sagi þannig að það varð að ryk-
binda vel,“ segir Óskar en hann flutti inn í
október í fyrra þegar spýturnar og hamrarnir
fluttu upp á Höfða. „Inni á klói var gat inn í
jarðveginn til að hafa langa planka, nú er búið
að múra í það.“ Engar mýs? „Nei, en köng-
ullær. Þegar ég sé köngulló hleyp ég hana
uppi með ryksugunni. Ég er viss um að það er
komin heil borg inn í ryksuguna.“ Ljósalamp-
inn? „Það gaf mér hann gömul kona sem
hætti með snyrtistofu. En ég á ekkert sjón-
varp. Bara sólarlampa." Ekkert sjónvarp? Þarf
kvikmyndagerðarmaður ekki að eiga sjón-
varp? „Nei, maður fer bara að líta niður á
þennan miðil ef maður horfir mikið á hann.“
Óskar Jónasson er tuttugu og níu ára gam-
all og hefur komið víða við. Hann er útlærður
úr myndlistarskólanum sem málari úr nýlista-
og málaradeild. I nýlistadeildinni kviknaöi
kvikmyndaáhuginn. Síðan fór hann til London,
líkaði stórilla við borgina en kláraði kvik-
myndagerðarnám. Samtals hefur hann því tíu
ára nám í þessum listgreinum á bakinu. En
24VIKAN 20.TBL. 1992