Vikan


Vikan - 01.10.1992, Blaðsíða 40

Vikan - 01.10.1992, Blaðsíða 40
JÓNA RÚNA KVARAN Frh. af bls. 37 nám og aðra hagkvæma þekkingu til að leggja grunn að þeirri framtíð sem er eiguleg og getur aukið hamingju og öryggi þeirra, hvort sem er hiö innra eða hiö ytra. MYRKFÆLNI Vegna þess að þú óskar ráða við myrkfælni er rétt aö þetta komi fram: Hvað varðar möguleika á að við verðum fyrir óþægindum frá þeim sem farnir eru af jörðinni er eitt og annað sem bendir til að svo sé alls ekki alltaf þegar um verulega myrkfælni er aö ræða. Það er til í dæminu að jaröbundnar, látnar verur kunni með nærveru sinni að gera okkur af og til það sem er kallað myrkfælin. Minna er þó um þannig truflun frá þeim sem farnir eru en okkur grunar. Oftar en ekki er bara um margþættar aðrar og jafnvel ögn jarðbundnari skýringar að ræða. Ekki er óalgengt aö hvers kyns hugsanagervi, sem safnast iðulega upp í híbýlum manna, hafi í sér alls kyns áhrif útgeislunar og ólíkra áhrifa- strauma. Það eru því iðulega þessi uppsöfnuðu gervi hugsana sem valda því að við verðum eins og myrkfælin eða óttaslegin. Við getum nefnilega við vissar aðstæður fundið óþyrmilega fyrir áhrifum frá þessum leifum af hugsunum sem eru látnar - misgóðar auðvitað - fjúka ábyrgðarlaust frá fólki eins og þær gætu bara gufað upp í andrúmslofti húsa og í aðstæðum fólks. Málið er bara að þær lifa hvað sem hver heldur eða segir og hafa áhrif á þá sem eru nægilega næmir til að skynja áhrif þeirra og þau eru vissulega mismunandi, allt eftir því hvernig þessar hugsanir voru í upphafi. Sum hugsanagervi eru tilkomin vegna reiði eða annars angurs. Þau eru alltaf óþægileg, bæði á meðan þau fá líf og ekki síöur eftir aö þau hafa tek- ið sér bólfestu í uppsöfnuðum gervum hugsana sem enginn sér en margur finnur fyrir. Eins gerir of mikil neikvæð umhugsun um alls kyns strauma og áhrif okkur vissulega myrkfælin og jafnvel skelfingu lostin. KENNINGAR KRISTS MIKILVÆGAR Þegar þú finnur þessa tilfinningu ótta við eitthvað sem þú skynjar en skilur ekki eða sérð ekki er hentugt aö fara með Faðir vor og biðja góðan Guö um vernd. Ekki er verra að biöja Guð um að senda okkur engla sem ætið eru okkur mannfólkinu ná- lægir til að vernda okkur fyrir öllu sem kann mögu- lega að vera neikvætt eða varhugavert. Þaö er ekkert víst aö það sem kemur myrkfælninni við þurfi endilega aö vera bundið þeim látnu, eins og þú sérð á þessum upplýsingum. Ég myndi jafnframt hafa kross um hálsinn og ekki er verra að minna sjálfan sig á aö ef við erum jákvæð og treystum Guði gengur okkur flest vel. Rétt er að við biöjum um að fá aö eignast samfélag við Krist, jafnframt því sem við eflum trú okkar á kenningar hans innra með okkur og iðkum auk þess andlega það sem bersýnilega gerir okkur að börnum hans. Ef þannig er að málum staðiö hug- lægt er engin ástæða til að halda eða yfirleitt aö óttast að nokkuð þaö illt geti nálgast okkur sem komist getur í gegnum þá varnarmúra sem einlægri guðstrú tengjast og vissulega fylgja alltaf. VIÐ LIFUM LÍKAMSDAUDANN Vegna spurningar þinnar um hvort ég trúi því að við lifum líkamsdauðann er þetta að segja: Já, ég er algjörlega viss um að við lifum líkamsdauðann. Við erum búin til úr anda og efni. Efniö hrörnar og deyr. Eins getum við oröið fyrir slysum og líffæra- starfsemin skaðast þannig að líkaminn vinnur ekki og verður óstarfhæfur. Hann gefst upp. Andinn, sem inniheldur sálina, getur ekki dáiö því hann er orka sem er ekki efnisleg heldur andleg og þar gilda önnur lögmál sem eru alls ekki háö því efnis- lega. Andleg orka eyöist ekki. Hjá okkur er sálin í and- anum og hugurinn er þar jafnframt. í huganum er persónuleikinn og allt getur þetta auðveldlega starf- að fyrir utan líkamann. Þannig er ég vegna þessar- ar vitneskju fullkomlega viss um að við eigum líf eftir að líkaminn gefst upp. Jesús Kristur sagði líka eins og þú veist: Sá sem trúir á mig mun aldrei aö eilífu deyja. Þessu trúi ég líka og hann sagði jafn- framt: í húsi föður míns eru margar vistarverur. í eina af þeim munum við fara eftir að viö yfirgefum líkamann. Þessar vistarverur, sem verið er aö vísa til, eru „Guösríki" sem er ríki andans. VISTARVERUR ÓÞROSKAÐRA Þú spyrð hvert þeir fari sem augljóslega eru vondir. Það eru önnur lögmál í gangi hér á jörðinni en í ríki Guðs. Hér á jörðinni getur hver sem er, alveg sama hve slæmur hann er, villt um fyrir samferðafólki sínu. Þvi getur fundist viðkomandi heillandi. Viö- komandi getur virst hafa góðan dreng að geyma og haft áhrif sem eru aflöguð og slæm, án þess að upp um innrætið komist fyrr en seint og síðar meir. Margur hefur getað leynt neikvæðu atferli sínu og jafnvel skaðað aðra um tíma. Slæmur eða nei- kvæður einstaklingur hefur á jörðinni marga mögu- leika til að gefa illsku sinni líf. Peningar, titlar, þjóð- félagsaðstaða og eitt og annað getur verið slíkum einstaklingi nokkurs konar skálkaskjól til að hylma yfir óþverrahátt. Þegar við erum aftur á móti farin úr líkamanum getum við ekki lengur leynt innræti okkar. Við erum þá í þeirri aðstöðu að hugsanir okkar eru lifandi og sjáanlegar þeim sem andlegir eru líka. Eölilegt er að álykta sem svo að líkur sæki líkan heim. Við vistaskiptin hefur útgeislun sálar okkar allt að segja, ásamt þeim hugsunum sem hugur okkar hefur að geyma. Við getum því ekki lengur falið okkar innri mann. Hann sést og öllum sem á vegi okkar verða er hann Ijós samstundis. Við getum heldur ekki þrifist nema í samfélagi við okkar líka. Ef við erum neikvæð erum við í vistarverum með neikvæðum þangað til við kjósum sjálf breytingu á því og hún liggur í aö breyta huglægu atferli og óska stuðnings í huglægum, neikvæðum vanda. MYRKUR VANÞEKKINGAR OG ÞROSKALEYSIS Við getum í ríki Guðs fengið hjálp ef við óskum hennar. Við veröum samt að biöja um hana og jafnframt vinna fyrir henni með breyttu hugarfari og einlægum vilja til verksins. Ef viö erum neikvæö á jörðinni breytist þaö ekki þó við förum yfir um nema viö kjósum slíkt sjálf. Við lifum líkamsdauðann og í huganum, sem er andlegur og liggur I sálinni, er vilji okkar líka. Hann lifir áfram þrátt fyrir vistaskipt- in. Þess vegna veröum við að nota vilja okkar hin- um megin til aö biðja um hjálp úr myrkri vanþekk- ingar og þroskaleysis eins og á jörðinni. Þegar Kristur talar um margar vistarverur í húsi föðurins á hann sennilega jafnframt viö að við get- um ekki i byrjun öll verið þar sem birtan er mest í þessu guðlega ríki. Þaö yrði sumum, aö minnsta kosti tímabundið, nokkurs konar ofraun. Segja má að við séum með framkomu okkar og breytni fyrir vistaskiptin að velja fyrirfram þau heimkynni sem biða okkar hinum megin. Við erum þá ekki að tala um refsingu. Við erum að tala um að við höfum frjálsan vilja og getum notað hann til að efla þaö góða í eigin sál eins og þaö slæma. Þetta atferli velur enginn fyrir okkur. Við einfaldlega veljum það sjálf. Þannig trúi ég því ekki aö helvíti sé til, einung- is mismunandi vistarverur sem ákvarðast viö um- skiptin nákvæmlega eftir hugsunum okkar og innri gerð, þeirri sálnagerð sem viö erum. Það er engin refsing til nema sú eðlilega refsing sem liggur í því að kjósa að lifa lífi sínu neikvætt. GUÐ VANDAR UM EN REFSAR EKKI Neikvæð erum við á valdi þess sem er óþægilegt og óhentugt og veldur okkur fyrr eða síðar kvöl og ama. Við verðum að gera okkur grein fyrir því hér og nú að það getur enginn gert okkur að ööru en því sem við kjósum sjálf að vera hið innra, einfald- lega vegna þess að viö fengum þennan frjálsa vilja í vöggugjöf. Það er enginn vandi að vera jákvæður ef allt gengur okkur í haginn. Aftur á móti er vandi að vera jákvæöur ef allir hlutir eru okkur þungir í skauti. Þess vegna má segja aö fyrst reyni á upp- lagið þegar við förum aö takast á við misþægilega atburðarás. Af því Guð elskar okkur öll jafnt gaf hann öllum mönnum þetta val og jafnframt sitt eigið eðli þegar hann skapaði okkur andlega í sinni göf- ugu mynd. Það þýðir að ef viö kjósum að af- skræma það sem er guðlegt í fari okkar eigum við ekki samleið meö þeim sem kjósa að efla það guð- lega í sér og öðrum. Við veljum vitanlega sjálf það ástand bæði hér og í væntanlegum vistarverum handan grafar. Guð er algóður og ástundar ekki refsingar á börnum sínum. Hann umber en vandar líka um. Hann setti okkur i þessa aðstööu þegar á jörðinni; að velja sjálf það líf sem við huglægt kjósum að lifa. Jafnvel þó ytri aðstæður okkar séu mismun- andi mikiö á valdi okkar þýðir það ekki að viö þurf- um þrátt fyrir ytri annmarka endilega að velja að vera vond eöa öörum til kvalar eða armæðu. Vonandi gengur þér vel að nýta þér eitthvað úr þessum vangaveltum mínum. Það fer ekki á milli mála að þú ert dulrænn. Eða eins og góði strákur- inn sagöi eitt sinn í góðra vina hópi: „Elskurnar mínar, auövitaö er ég spenntur. Ég finn aö ég er rosalega dulrænn. Máliö er bara aö ég er viss um aö það borgar sig aö leggja hægfara upp- byggingu í þetta og þá náttúrlega kemur meö tímanum í Ijós hvort ég er kórtækur dulrænt eöa hvort ég á eftir aö syngja einhverjar þær dulrænar arfur einsöngs sem gagn og einhvert vit veröur f. Ég verö auövitaö, ef ég ætla mér dulrænan einsöng, aö ætia mér langvinna þjálf- un og jafnframt taka alvarlega og ihuga góöa leiösögn þeirra sem reynsluna hafa." Gangi þér vel, bæði á dularvegum sem og öðr- um vegum væntanlegrar framtíðar þinnar. Guö verndi þig. Með vinsemd, Jóna Rúna LAUSN SÍÐUSTU GÁTU + + + + + + + + F + S + I + RF + + + + + + + + + BARNIÐ + ER + D + + + + + + + ÚT + ÖNN + FÝSA + + + + + + + HASS + + ÁSJÓN + + + + + + + OFT + MÁ + KALI + + + + + + + REIKA + SÁ + AR + + + + + + BULLA + MAKAR + BETA + KARLLJURT + UGG PRETTAR + ATAR + TÓMEY + + NA + M + A + UK + Þ + L+ IL + GÓÐGERÐIR+ARKA + SL MERI + SAFN + FLEYGALI + I + + S + MAN+REYR+SIR + SKEINUR + MÁIKRÁIN + + LEIÐARA+E + GUTTINN + ILM+U + OSTRUR + T + + Ö + NA + STERKRA + + LAG1S ENSKA + ÐÐEINUGI + A + K + + MÁSKI + M+ DREGILL + SLÆM + J + BANATIGNLlK + ALURÖRA + Í2ANJAFFA STIG + LÁRUS + T + A + RIS LÍNUR+KANKVÍS + FlNT ANGRAÐI + DRAUMUR + UA + .A I..+._F_U N A D I R + A M Ó T A L B A R N A L Æ R D 0 M U Rl+ M Á N I 40 VIKAN 20.TBL. 1992
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.