Vikan - 01.10.1992, Blaðsíða 18

SVO A JORÐU SEM A HIMNI
sem var fremst á tökuplaninu,
átti að byrja á. Einhverra hluta
vegna var því breytt og henni
frestað aftur fyrir allt. Raunin
varð sú að við vorum að taka
þessa senu í byrjun október,
hitastig komið niður fyrir frost-
mark og jörðin hrímuð. Það
var til lítils að láta það trufla
sig. Við Valdimar Örn vorum
að veltast þarna í tvo daga í
nákulda í „eldheitri" ástar-
senu.
Blekkingarmáttur kvikmynd-
arinnar er mikill. Um leið og
linsan nemur smæstu smáat-
riði er hún ónæm á grundvall-
aratriði eins og hita og kulda,
jafnvel rigning sést ekki nema
í úrhelli.
Eitt af því sem er svo lær-
dómsríkt við að leika í kvik-
mynd er að maður getur séð
afraksturinn. Hægt er að sitja
úti í sal eins og hver annar á-
horfandi og gleyma sér við að
horfa á kvikmynd sem maður
hefur sjálfur tekið þátt í að
skapa, detta inn í atburðarás-
ina. Þetta er aldrei hægt í leik-
húsi. Stundum hvarflar að
manni að það væri gaman að
geta stokkið út í sal og horft á
eins og eina sýningu á leikriti
sem maður leikur í en það er
auðvitað aldrei hægt svo
maður „missir" ævinlega af
þeim sýningum sem maður
tekur sjálfur þátt í.“
FRUMSÝNING
ÓTRÚLEGA STRESSANDI
„Frumsýning á kvikmynd er ó-
trúlega stressandi. Halda
mætti að hægt væri að sitja
rólegur úti í sal eftir að hafa
lokið sínu verki af en það er
eins og hver taug sé þanin.
Sennilega er hver og einn
harðasti gagnrýnandinn á
sjálfan sig en maður á það
bara við sjálfan sig og reynir
stöðugt að læra af reynsl-
unni.“
- Nú hefur þú mjög mikla
reynslu bæði í kvikmyndum
og leikhúsi. í hvernig hlutföll-
um vildir þú hafa þessa vinnu
efþú mættirráða?
„Mér finnst ég hafa verið
óskaplega heppin að hafa
verið í þeirri aðstöðu að fá að
gera hvort tveggja. Það er
gaman að leika á sviði fyrir
framan áhorfendur. Hvert ein-
stakt augnablik er nýtt og ör-
lítið öðruvísi frá kvöldi til
kvölds.
Æfingatímabil ( leikhúsi er
oft mjög spennandi og
skemmtilegt flæði hugmynda
og tilrauna. Allt er margprófað
og síðan endanlega fest í á-
kveðinn farveg sem þá stend-
ur sem lærð leiksýning. Allt er
- Var erfitt að finna þessa
þætti í sjálfri þér?
„Þegar ég las handritið
fannst mér ég skilja bæði
Höllu og Ingibjörgu eins og
maður skilur og getur sett sig
inn í hugsanaferli söguper-
sóna í bók sem maður les -
en það er annað í orði en á
borði því skilningurinn verður
að koma innan frá, vera lifað-
urfrá innstu hjartarótum."
hún beðið og þjáðst af ástar-
þrá enda snúast vopnin f
höndunum á henni og hennar
bíður ekkert annað en að far-
ast. Halla er þjóðsagnaper-
sóna en engin venjuleg kona.“
- Varst þú sammála Höllu?
„Já, út frá hennar forsend-
um.“
- Fannst þér þetta réttlátar
kröfur?
„Auðvitað eru þetta ekki
▼ „Halla er
hamslaus
miöalda-
kona sem
sættir sig
ekki vió
annaó en
aó veröldin
lúti hennar
vilja."
ENGIN
VENJULEG
KONA
- Hvor fannst þér
vera nærþér?
„Þær eru mis-
jafnlega nálægt
mismunandi þátt-
um í mínum per-
sónuleika. Þar
sem sama leik-
konan leikur þær
báðar er að sjálf-
sögðu sett mjög
sterkt samasem-
merki á milli
þeirra. Fyrir mig
var viðfangsefnið
að gera þær ólíkar
þannig að áhorf-
endur fengju mis-
munandi tilfinn-
ingu fyrir þeim.
Ingibjörg hlýtur
að vera ásættan-
legri. Við skiljum
hana og getum auðveldlega
sett okkur í hennar spor. Halla
er aftur á móti aftan úr grárri
forneskju og það er erfiðara
að samþykkja að svona hagi
nokkur manneskja sér. Halla
er fórnarlamb ástríðna sinna,
hún fórnar öllu fyrir ástina.
Heift hennar er slík að hún vill
heldur sjá ástmann sinn
dauðan en að hann yfirgefi
. hana aftur. Halla er líka
aumkunarverð. í átta ár hefur
réttlátar kröfur. Það getur
enginn farið fram á að veröld-
in svo að segja lúti hans vilja.
Samt er hægt að dást að því
fólki sem hefur þann karakter
til að bera að trúa á það.“
- Hvað stendur eftir í hug-
anum að þessu verki loknu?
^„Spennandi og mjög
skemmtilegt samstarf við leik-
stjórann og handritshöfund-
inn, Kristínu Jóhannesdóttur,
samstarf sem mér fannst all-
„Þeim hefur tekist að vera
með mjög gott fagfólk á öllum
póstum. Mig langar sérstak-
lega til að minnast á kvik-
myndatökuna sem er gullfal-
leg, tónlistin frábær og tækni-
vinnan öll með ágætum.“
- Hvaða senur finnst þér
eftirminnilegastar?
„Það er ef til vill helst senan
milli ástmannsins og Höllu á
bjargbrúninni og þá fyrir þær
sakir að þetta var sú sena
an tímann byggjast á gagn-
kvæmu trausti. Kristín hafði
mjög ákveðna og nákvæma
mynd af þessum konum í
huganum og hún treysti mér
til þess að líkamna þá mynd.
Ég er mjög þakklát fyrir að
hafa fengið tækifæri til að
taka þátt í þessu ævintýri."
- Hvað finnst þér um tækni-
legt umfang þessarar mynd-
ar?
4 í hlut-
verki Ingi-
bjargar í
„Svo á jöröu
sem á
himni."
18VIKAN 20.TBL. 1992