Vikan - 01.10.1992, Blaðsíða 33

VIÐTAL
VIÐ
HÖRÐ
ARNARSON
BRUÐKAUPSFERÐ
Eg kynntist honum fyrst þar sem hann
kom gangandi upp þröngan stigann í
húsakynnunum sem Bylgjan var í aö
Snorrabraut 54 fyrir fimm árum. Ég var ung
og hann eitthvað eldri en aldrei haföi ég séð
annan eins töffara í svo támjóum skóm á svo
skemmtilegum staö sem Bylgjan var á fyrstu
árunum. Hann gekk fram hjá án þess aö
heilsa og ég horfði en hann leit ekki einu sinni
viö, ekki fyrr en seinna þegar ég komst aö því
að drengurinn haföi hugrekki brjálæöings og
húmorinn á réttum staö og viö urðum sam-
starfsmenn þetta sumar í útvarpinu í lit.
Höröur Arnarson er maður sem ekki fer
troðnar slóöir. Svo ungur sem hann er hefur
hann komiö víöa viö og látið marga drauma
rætast. Enn á hann eftir aö rata í ævintýrin.
Eftir stúdentspróf frá Menntaskólanum viö
Hamrahlíö hélt hann til Frakklands aö læra
frönsku, varð módel í frístundum til þess að
hafa ofan í sig og á, garöyrkjumaður, blaða-
maður og nemi í fjölmiðlafræöum, sjónvarps-
maöur og útvarpsmaður, brjálæðingur og nú
fjármagnsfýr í frumskógi peningamannanna
þar sem allt er leyfilegt og allir einir á báti.
Hann er sölumaöur aö selja fólki hugmyndir
sem geta borið góöan ávöxt fyrir fólk sem á
peninga og þorir.
AÐ FREISTA GÆFUNNAR
„Viö hjónin fluttum hingaö til Los Angeles frá
Phoenix í mars sl. til þess aö freista gæfunn-
ar, láta á það reyna hvort við gætum ekki gert
eitthvað spennandi í borg tækifæranna, hún
sem leikkona og ég aö gera eitthvaö í kvik-
myndabransanum. Ég haföi veriö aö vinna
sem myndatökumaður og klippari í auglýsing-
um og ööru eftir aö ég lauk námi.
Þegar ég kom hingaö fór ég aö tala viö fólk
sem ég þekkti ekki neitt og enginn vissi hver
ég var svo þaö var erfitt aö byrja. Þessi heim-
ur hér gengur út á að maður þekkir mann sem
þekkir mann. Til að koma sér áfram þarf mað-
Höröur og Helen nýgift og ástfangin í L.A.
ur að vera á réttum staö á réttum tíma og þeir
sem fara í að vinna sem klipparar veröa oft aö
byrja sem aöstpöarmenn aðstoðarmanna eöa
eitthvað álíka. Ég tók því þá ákvöröun aö fara
út í fjárfestingageirann í staö þess aö fara í
klippivinnu og sé ekki eftir því. Menn eru að
vinna kauplaust hérna fyrst og þaö er fínt en
ég haföi hreinlega ekki efni á því. Ég vinn því
núna sem tengiliður (broker) í fjárfestinga-
bransanum.
Ég starfa hjá fyrirtæki sem fjármagnar sjón-
varpsstöðvar. Við höfum nokkrir saman verið
að sérhæfa okkur í aö byggja upp kerfi sem
eru svipuð og kapalkerfin nema þetta fer allt í
gegnum loftiö og er því áskriftarsjónvarp sem
færir þrjátíu stöðvar til áskrifenda. Ég er aö
selja einstaklingum hlut í þessu, senda upp-
lýsingar til þeirra og sé svo um aö koma pen-
ingunum inn. Þetta er púsluspil í alvarlegri
kantinum því veriö er aö taka svolitla áhættu
meö mikla peninga. Þaö er góöur hagnaður I
boði og á þrem árum á fólk að geta fengið sex
sinnum þaö sem sett var í þetta. Ég hef gam-
an af þessu og reynslan nýtist mér betur fyrir
framtíöina en nokkuö annað, held ég, nema
ef vera skyldi ef ég hefði byrjað strax hjá
framleiöanda.
í gegnum fjárfestingabraskiö hef ég náö
samböndum viö fólk í kvikmyndabransanum.
Ég er búinn aö læra mikiö í peningamálum og
hvernig ríkt fólk hugsar. Þegar ég hef lært
hvaö þarf til aö fá mann til þess að skrifa ávís-
un upp á tíu þúsund dollara eöa fimm milljónir
get ég gert þessa hluti í kvikmyndabransan-
um, annars væri engin ástæða fyrir mig aö
vera hér.
Þetta er enginn leikur og ef ég hefði haft val
um þaö hvaö ég ætlaði aö gera heföi ég aö
20. TBL. 1992 VIKAN 33
TEXTI: MARGRÉT HRAFNS