Vikan - 01.10.1992, Blaðsíða 14

SVO A JORÐU SEM A HIMNI
VALDIAMR ÖRN:
FÆSVIMA-
TILFINNINGU
ÞEGAR EG
HUGSA UM
ÞETTA ATRIÐI
- Hvernig stóð á því að þú
iékst í þessari mynd?
„Kristín talaði við mig fljót-
lega eftir að hún var búin að
skrifa handritið og þá var ég
að vinna með manninum
hennar, Sigurði Pálssyni, að
sjónvarpsleikritinu Nóttin, já
nóttin og þar lékum við Tinna
Gunnlaugsdóttir saman. Ég
var kallaður á fund þeirra
hjóna, við lásum handritið yfir
saman og mér leist strax mjög
vel á það, fannst það spenn-
andi. Svo liðu tvö ár þar til
hún var búin að fá peninga til
að gera þetta."
- Hvað fannst þér um
handritið eftir að þú varst bú-
inn að lesa það í fyrsta sinn?
„Mér fannst þetta flókin
saga og ég skynjaði að það
þurfti meira en almenna skyn-
semi til að koma þessu til
skila en þessi saga gekk upp.
Það var gríðarlega mikil á-
skorun í þessu hlutverki og þá
sérstaklega í því að leika
þessar tvær persónur.
Kannski gera sér ekki allir
grein fyrir þvf, þar sem þetta
er ekki aðalhlutverk og er að
mínu mati aðeins stuðnings-
hlutverk á báðum tímabilun-
um, að þetta er í rauninni
sama persónan. Annars veg-
ar er þessi maður árið 1936
sem er svolítið kúgaður, nið-
urbeygður í kreppunni. Það er
farið dálítið illa með hann og
það er einhvern veginn nokk-
urs konar skipbrot. Hins vegar
er það nákvæmlega sami
maðurinn, með nákvæmlega
sama orkuflæðið í líkamanum
en situr bara við annað borð
og því verða hans örlög önnur
og það er það sem mér fannst
áhugavert að glíma við. Þeir
eru í rauninn eins og spegil-
mynd hvor af öðrum og snú-
ast í kringum nákvæmlega
sama ásinn.
Stundum er verið að tala
um að það sé ekki neinn
munur á þeim og það er held-
ur enginn munur á þeim.
Þetta er sami maðurinn sem
lendir í mismunandi aðstæð-
um. Að koma því til skila er
mjög flókið og í rauninni gerir
maður það ekki. Myndin
gengur heldur ekkert endilega
út á það. Það er bara eins og
aukavinna hjá manni sjálfum.
Mér finnst ég ekki geta rétt-
lætt að ég sé í tveimur hlut-
verkum nema ég geti fundið
einhvern flöt á því og hvaða
tilgangi það þjóni. Það er ekki
bara verið að tvöfalda eins og
í leikhúsi þar sem einhver
leikari fær að leika tvö hlut-
verk bara að gamni sínu. í
svona tilfellum er einhver á-
stæða að baki. í þessu tilfelli
er verið að segja þann sann-
leika um manneskjuna að ég
gæti verið þú og þú gætir ver-
ið ég - ef við værum hvor í
Valdimar ásamt Hjalta Rögn-
valdssyni á sviöi Borgarleik-
hússins.
annars aðstæðum.
Þetta fannst mér ofsalega
spennandi - þennan flöt sá
ég ekki strax. Svo þegar ég
fór að gera mór grein fyrir að
það var af einhverju sem
Kristín vildi fá mig og hin til að
leika bæði þessi hlutverk þá
fannst mér mjög spennandi
að finna út af hverju það var
og reyna að koma því til
skila.“
RÍÐA-BÚIÐ-BLESS
HLUTVERK
„Ég hef heyrt að það sé ekki
nógu mikill kraftur í þessum
elskhuga, en af hverju horfir
gagnrýnandinn ekki á þetta í
samhengi? Sagt er að ég noti
ekki þann kraft sem ég hef yfir
að ráða, en af hverju nota ég
ekki þann kraft? Þó ég leggi
það ekki í vana minn að svara
gagnrýni get ég ekki stillt mig
um það í þessu tilfelli.
Svarið er einfalt. Ég get að
sjálfsögðu notað þennan kraft
ef ég vil en mér fannst það
ekki passa því ég vil hafa
þessar persónur svipaðar.
Aðalathyglin er í sjálfu sér
ekkert á þessari persónu og
svipuðum persónum í mynd-
inni, þær eru aðeins til stuðn-
ings. Þessi elskhugi, sem ég
leik á fjórtándu öld, hefur að
mörgu leyti ekki mikið vægi í
frásögninni og því er mjög
fljótt farið yfir sögu. í mínum
huga er kannski of fljótt farið
yfir sögu þar sem mér finnst
ég jafnvel ekki fá nógu mikið
svigrúm til að koma samsvör-
un hans við hina persónuna til
skila. Því virkar þetta kannski
eins og eitthvert ríða-búið-
bless hlutverk. Ef maður ætlar
að fá að leika sinn hluta til
enda verður tónverkið að vera
svolítið lengra. Maður getur
ekki leikið heilt tónverk aðeins
með fáeinum stefjum. Mér
fannst þrátt fyrir allt þetta vera
mikil áskorun fyrir mig.“
- Hvers konar mynd finnst
þérþetta vera?
„Mér finnst þetta vera mjög
persónuleg túlkun á því
hvernig örlög eru áfram örlög.
Þetta er svona dýpri skilning-
ur á því hvað snýr örlög
mannanna saman. Þetta er
ekki einfaldlega viðbragð og
svar heldur hefur þetta við-
bragð áhrif langt fram í fram-
tíðina. Það er ekki bara tilvilj-
un sem ræður hlutunum og
mér finnst þessi mynd fjalla
mikið um það. Mér finnst hún
( heild taka á hinu innra sam-
hengi hlutanna og vera óður
til dýptarinnar."
- Hvað finnst þér standa
upp úr í sambandi við gerð
þessarar myndar?
„Fyrir utan hversu frábært
var að vinna með Kristínu
finnst mér það standa upp úr
hversu sérkennilega persónu-
leg myndin er. Það sem mér
finnst vera mikilvægast í ís-
lenskri kvikmyndagerð er hve
leikstjórinn þorir að vera per-
sónulegur í túlkun sinni á sög-
unni. Það heillaði mig hvað
mest við þessa rnynd."
- Hvað um tæknilegu hlið-
ina?
14VIKAN 20.TBL. 1992