Vikan - 25.02.1993, Qupperneq 46

DULARÖFL
TILVERUNNAR
Mér hafa borist mörg bréf þar sem verið er að
halda fram sambandi fólks við svokallaðar
hulduverur í tilveru manna. Það er ekki verið í
þessu sambandi að tala um hlut látinna í til-
veru lifenda heldur þátt öðruvísi og leyndar-
dómsfullra einstaklinga í okkar veröld, þeirra
sem eiga sér, að því er virðist, heimkynni á
annarri tíðni, í heimi sem óneitanlega telst
bæði dulrænn og sérkennilegur. Þaö er því
sjálfsagt að gefa þeim fyrirspurnum lesenda
JÓNA RÚNA KVARAN
MIÐILL SKRIFAR UM
SÁLRÆN SJÓNARMIÐ
sem hlaðist hafa upp og varða einmitt huldu-
fólksheima dálítinn gaum hér í umfjölluninni á
eftir. Við skoðum lítillega hvað rétt liðlega tví-
tugur sveitapiltur, sem kýs að kalla sig Stein,
hefur um þessi sérstöku og vissulega leyndar-
dómsfullu mál að segja.
Steinn byrjar bréf sitt á þessum orðum:
„Kæra Jóna Rúna! Vonandi sérð þú þér
fært að fjalla einhvern tíma á síðum blaðs-
ins um huldufólk og heimkynni þess.
Þannig er nefnilega aö ég hef frá því að ég
var lítill drengur séð huldufólk og finnst
eins og ég sitji frekar einn með þessa
reynslu mína. Það má segja að ég sé það
sem kallað er heldur einrænn og dulur. “
SKYGGNI INN
Í DULARHEIMA
Steinn virðist, eftir því sem hann segir, lifa
jöfnum höndum í þessum tveim víddum eða
veröldum sem verið er að tala um, sem sagt í
venjulegum mannlegum veruleika, ásamt því
að hafa þessa sérstöku sjón eöa kannski öllu
heldur skyggni á heim í sérstakri vídd sem í
búa hinar ýmsu verur eða öfl. Hann tiltekur
sérstaklega huldufólk sem staðreynd um líf
sem honum hefur hlotnast að taka óbeinan
þátt í með sérstakri skyggnigáfu sem ekki er
tiltölulega fáum gefin. Til er fólk sem virðist
aftur á móti einungis skynja eða sjá þessar
hulduverur við viss skilyrði eða af einhverju
sérstöku tilefni. Mjög margar slíkar frásagnir
fólks af samskiptum við huldufólk virðast til
dæmis einungis tengjast draumlífi þess. Við
vitum auk þessa flest að skyggnigáfa getur
beinst að lífi að loknu þessu eða inn í heim
látinna þar sem allt annar og ööruvísi dulinn
veruleiki er til staðar, veruleiki sem skyggnt
fólk hefur oftar en ekki upplýst lifendur um.
HJÁLPLEGAR HULDUVERUR OG
DULRÆNN ÁHUGI
Steinn bendir á að þessar verur hafi iðulega
hjálpað sér. Þannig samskipti viö huldufólk
kann hann augljóslega að meta. Hann tínir til
ýmis atvik í því sambandi, eins og til dæmis
að hafi hross eöa kind tapast hafi hann að
minnsta kosti fimm sinnum á stuttum tíma
getað upplýst um aðstæður dýrsins fyrir til-
stuðlan og góðar ábendingar vina sinna í hópi
huldufólksins. Hann hvetur mig til að fjalla
eins mikið og hægt er um þessi dularfullu mál
tilverunnar eins og hann kallar þetta. Hann vill
meina að áhugi íslendinga á því dulræna í til-
verunni sé óumdeilanlegur.
Vonandi fær Steinn einhverja viömiðun að
46 VIKAN 4. TBL. 1993