Vikan - 05.03.1994, Page 45

er bæði villuráfandi og til-
gangslaus.
TILTAL OG KERTALJÓS
Best væri að einsetja sér
að tala við hann eins og
hann væri lifandi og segja
honum að hann sé í vanda
og látinn og þurfi hjálp til að
komast til botns í sínum mál-
um á annarri og ögn andlegri
forsendu en áður. Simbi
gæti reynt þessa aðferð með
þvf að kveikja kertaljós, t.d. í
því herbergi þar sem maður-
inn er hvað fyrirferðarmestur
og þegar Simbi yrði hans var
gæti hann beint hugsunum
sínum og orðalagi til hans og
óskað eftir því við hann að
hann léti sér segjast. Simbi
gæti sagt honum það að
hann væri í vanda sem lægi
í því að hann væri að hanga
án ásættanlegs tilgangs
óvelkominn niðri við jörðina
öllum til ama og sjálfum sér
til armæðu með því að
neyða aðra og ókunnuga til
samneytis við sig með
óheppilegri nærveru sinni
eins og hann hefði gert í
seinni tíð, sumum og þá
skyggnum sjáanlegur. Það
er alltaf erfitt að vera ósáttur
og ekkert síður þegar við er-
um komin hinum megin.
ÞJÓNUSTA ENGLA
KÆRLEIKSRÍK
Þessi maður á kost á hjálp
hinum megin frá, frá englum
sem eru í þjónustu forsjónar-
innar og eru líklegir til að
bera birtu og skilning inn í líf
hans og annarra ef kærleiks-
hvetjandi nærveru þeirra er
óskað. Best er því, jafnframt
því að tala viðkomandi til, að
biðja fyrir honum á jákvæð-
an og kærleiksríkan hátt
með tilliti til þess að hann sé
verulega ósáttur og nei-
kvæður. Hans heimkynni
eiga að vera við þessar að-
stæður í náðarríki Drottins
en alls ekki á jörðinni þar
sem tilveru hans er vitanlega
lokið. Þetta þarf hann að
gera sér grein fyrir og ekkert
er óeðlilegt við það að láta
sér detta í hug að honum
takist það með heppilegri
leiðsögn Simba eða ann-
arra.
ENGIN ÁSTÆDA TIL AD
HRÆDAST LÁTNA
Ekki er óalgengt að svipir
þessara einstaklinga sjáist
og torkennileg hljóð heyrist
frá þeim þegar þeir gera sig
heimakomna þar sem þeim
þykir henta eftir atvikum.
Venjulegast eru þeir óvel-
komnir af því að þeim fylgir
eitt og annað sem gerir lif-
endur óörugga og skelkaða
kannski vegna ókunnugleika
þeirra á svona fyrirbærum.
Ef við erum raunsæ þá eru
jafn miklar líkur á erfiðri við-
kynningu við látna eins og
lifendur og engin sérstök
ástæða er til að hræðast
látna fremur en lifendur sök-
um þess að manngerðir
fólks eru misjafnar og marg-
ræðar hvort sem viðkomandi
er látinn eða það sem við
köllum lifandi.
GÓÐAR EÐA SLÆMAR
MANNGERDIR
Vitanlega verður enginn
betri við það eitt að deyja.
Við verðum að vilja vera já-
kvæð eða neikvæð hvort
sem við erum hérna megin
eða hinum megin. Trúlegast
er að flestir þeir, sem látnir
eru og kjósa að hanga í
jarðneskum krafti, telji sig
hafa til þess ástæðu og það
ærna væntanlega, þótt ein-
hverjir geri það ekki. Góðar
eða slæmar manneskjur eru
til báðum megin grafar og
ekkert við því að gera annað
en að óska þess að neikvæð
manneskja ákveði að temja
sér eðlilegt jákvæði og verði
þannig betri. Það getur t.d.
verið ákveðið ósætti við
breyttar aðstæður sem veld-
ur því að við afneitum nýjum
heimkynum kröftuglega.
JÁKVÆÐ REYNSLA OG
MEINLAUS
Simbi kallar það, sem
hann er að upplifa, drauga-
gang og manninn sem látinn
er draug, enda er hann
býsna ókunnugur þeirri stað-
reynd yfirleitt að látnir lifa og
tilgangur þeirra með nær-
veru sinni er í undantekning-
artilvikum neikvæð. Fremur
er nærvera þeirra jákvæð og
skaðlaus þótt hún geti verið
sérkennileg og hugsanlega
óþægileg fyrir þá sem óska
ekki eftir neinu samneyti við
þá látnu. Þessir látnu, jarð-
bundnu einstaklingar eru
venjulegast meinlausir og
virðast ekki átta sig á því að
í augum eftirlifenda geta þeir
virkað ógnvekjandi vegna
þess að þeir tengjast því yf-
irskilvitlega í tilverunni og
eru því bæði leyndardóms-
fullir og stuðandi í senn,
enda ósýnilegir nema
skyggnum.
MIDLAR OG INNRI
FRIÐUR
Þeir koma því flestu fólki í
opna skjöldu sem er óþægi-
legt fyrir þá sem upplifa und-
irbúningslaust dulræna
reynslu, enda er þannig
reynsla mörgum ókunnug og
því leyndardómsfull. Það
væri ekki vitlaust ásamt áð-
urnefndum ráðum um fyrir-
bænir og samningaumleitan-
ir að kalla til góðan miðil
sem gæti mögulega náð
þeim skilaboðum, ef einhver
eru, frá látna manninum
þannig að hann geti þá fund-
ið þann innri frið sem nauð-
synlegur er öllum þeim sem
farnir eru af jörðinni og lifa
við breyttar aðstæður.
SIDFÁGUN OG
ÁHYGGJUR
Simbi spyr hvort þetta sé
eðlileg hegðun hjá látnum
einstaklingi. Það verður að
segjast eins og er að það er
enginn sérstök regla til um
það hvernig látnum ber að
hegða sér frekar en okkur
sem lifum hér. Hitt er svo
annað mál að allt siðfágað
fólk lifir eftir einhverri þeirri
siðfræði sem það setur sér i
hvers kyns samskiptum. Sá
látni er örugglega ekki með-
vitaður um þann ótta og þær
áhyggjur sem hann með
nærveru sinni hefur þegar
skapað eftirlifendum. Honum
hlýtur þó, eins og öllum öðr-
um, að lærast að taka tillit til
annarra þótt manni þyki full
seint að læra slíkt eftir lík-
amsdauðann.
Í HÚSI FÖÐUR MÍNS
Betra væri að við yfirleitt
reyndum að efla með okkur
aukinn lífsþroska og jákvæð-
ar lyndiseinkunnir áður en
að umskiptunum kemur.
Kristur sagði nefnilega: „i
húsi föður míns eru margar
vistarverur" og jafnframt: „Sá
sem túir á mig mun aldrei að
eilífu deyja.“ Eða eins og
skelkaði maðurinn sagði
spaklega: „Elskurnar mínar,
oft hef ég verið undrandi en
aldrei eins og núna vegna
þess að mér hefur tekist
með fyrirbænum að iosna
við allan dulrænan fyrirgang
héðan úr húsinu og enginn
draugur er sýnilegur á
svæðinu lengur."
Með vinsemd, Jóna Rúna □
2. TBL. 1994 VIKAN 45
SÁLRÆN SJÓNARMIÐ