Vikan - 20.03.1995, Qupperneq 18

VIKAN fékk þær Mörtu og
Valgerði til að segja frá
West Side Story.
Marta: Ég sá kvikmynd-
ina West Side Story síðast-
liðið vor og fannst hún ynd-
isleg. Natalie Wood túikar
Maríu á mjög einlægan
hátt. Hún er líka svo falleg.
Ég gæti mín þó á því að
bera mig ekki saman við
verksins. Hún þroskast þó
þegar líða tekur á það.
Marta: María er mikill ör-
lagavaldur. Hún sendirTóní
óafvitandi út í dauðann því
hún trúir því að hann geti
stöðvað óeirðir sem geisa
milli innflytjendagengjanna.
Þau María og Tóní eru bit-
bein ósættanlegra hópa
sem eru fullir af fordómum
„Þótt söngleíkurinn sé byggður á harmleiknum um Rómeó og Júlíu er
hann samt fallegur og skemmtilegur," segir Valgerður sem hér sést í
föröun.
Marta og Randver Þorláksson aöstoöarleikstjóri ræóa saman.
hana til að fá ekki óþarfa
áhyggjur. Þess í stað geri
ég mitt besta til að túlka
Maríu eins og mér finnst
hún eigi að vera.
Valgerður: María er mjög
saklaus og óreynd í upphafi
og illindum sem fylgt hafa
mannkyninu alla tíð. Það
góða við West Side Story er
aftur á móti það að þar er
sýnt að enn er til fólk sem
trúir því að heimurinn geti
orðið betri. Þess vegna
vona ég að allir hafi litla
Maríu í sér.
Er hægt að herma West
Side Story upp á íslenskan
veruleika?
Marta: Mér finnst engin
ástæða til þess því fólk er
svo líkt hvar sem það er í
heiminum. Allir þekkja for-
dóma og þröngsýni á borð
við þá sem birtist í West
Side Story.
Dansið þið mikið í sýning-
unni?
Marta: Við þurfum aðeins
að dansa einn cha cha cha.
Ég dáist að því hvað leikar-
arnir í sýningunni eru góðir
dansarar. Þeir hafa greini-
lega mikla reynslu að baki
og ekki veitir af þegar kemur
að viðamikilli sýningu á borð
við West Side Story.
Hvernig kunnið þið við
ykkur á Stóra sviði Þjóðleik-
hússins?
Marta: Það er mjög gott
að syngja í Þjóðleikhúsinu.
Mér finnst ég ná vel utan um
salinn. Ég átti von á að hann
yrði meira hyldýpi.
Valgerður: Mér líður mjög
vel á sviðinu. Ég hef alltaf
haft gaman af því að leika
og finnst leiklistin ekki síður
spennandi en söngurinn. Ég
gæti því vel hugsað mér að
læra leiklist í framtíðinni.
Sem betur fer hika hinir leik-
ararnir ekki við að gefa mér
góðar ábendingar sem mér
veitir ekki af. Mjög góður
andi ríkir í hópnum. Við fór-
um einu sinni nokkur saman
á hestbak í Mosfellsdalnum.
Baltasar Kormákur, sem
leikur í sýningunni, gat út-
vegað okkur nokkur hross
en hann á sjálfur hesta. Við
fengum gott veður og þetta
var mjög skemmtilegur dag-
ur. Reiðtúrinn þjappaði
hópnum enn betur saman.
Finnst ykkur þið hafa lært
að þekkja sjálfar ykkur betur
með því að vinna við West
Side Story?
Marta: Mér finnst ég
skynja betur hvar takmörk
mín eru og þá helst hvað
leikinn varðar. En ef til vill er
það besta leiðin til að bæta
sig og læra.
Valgerður: Mér finnst
þægilegt að leika stúlku á
mínum aldri. Mér þætti erfið-
ara að þurfa að leika eldri
manneskju.
Marta: Þegar ég sé ykkur
Garðar Thor Cortes, sem
leikur Tóní á móti þér, finnst
mér ég sjá unga parið sem
höfundarnir höfðu í huga
þegar þeir sömdu söngleik-
inn.
Hvað óttist þið mest að
gerist meðan á sýningu
stendur?
Marta: Þegar ég og mót-
leikari minn, Felix Bergsson,
hittumst i fyrsta sinn í dans-
inum er aðeins lýst á okkur.
Að öðru leyti er sviðið al-
myrkt. Þá dettur mér stund-
um í hug að ég geti dottið of-
an í hljómsveitargryfjuna.
Setja strangar æfingar
ekki fjölskyldulífið úr skorð-
um?
Marta: Sem betur fer á ég
góða að. Maðurinn minn,
Örn Magnússon píanóleik-
ari, gaf nær allar æfingar
sínar upp á bátinn meðan
æfingar á West Side Story
stóðu yfir til að geta séð um
son okkar, Halldór, sem er
tveggja ára.
Valgerður: Við kærastinn
minn, Þorsteinn Freyr Bend-
er, hittumst aðeins á kvöldin.
Við erum reyndar vön því
vegna þess að ég hef alltaf
haft mikið að gera þann tíma
sem við höfum verið saman.
Hvað er það sem ætti að
fá fólk til að fara að sjá West
Side Story?
Valgerður: Þótt söngleik-
urinn sé byggður á harm-
leiknum um Rómeó og Júlíu
er hann samt fallegur og
skemmtilegur. Ungir sem
aldnir ættu því að geta átt
góða kvöldstund saman á
West Side Story.
Marta: Tónlistin er að-
gengileg þótt hún sé ekki
einföld. Ég get oft ekki sofn-
að á kvöldin því tónlistin
dynur í höfðinu á mér. Ég
þekkti eitt sinn stelpu sem
vann undir stjórn Leonards
Bernstein, höfundar tónlist-
arinnar. Hann mætti oft of
seint eftir að hafa verið að
skemmta sér kvöldið áður
en þegar hann loksins
mætti gekk vinnan eins og
smurð vél. Hann kunni að
vinna með fólki og allir vildu
allt fyrir hann gera. Bern-
stein kunni Ifka þá list að
sameina dægurtónlist hvers
tíma og gera úr henni sí-
gilda tónlist. Þar með sam-
einaði hann líka hlustendur
dægurtónlistar annars veg-
ar og sígildrar tónlistar hins
vegar. Þótt gengin í West
Side Story verði ekki sam-
einuð verða unnendur fal-
legrar tónlistar svo sannar-
lega sameinaðir. □
1 8 VIKAN 3. TBL, 1995