Vikan - 13.07.1999, Síða 55

á seinni hluta meðgöngunn-
ar kaus Arnar frekar að fara
út að skemmta sér með vin-
um sínum en að sitja heima
yfir mér kasóléttri.
Eg var farin að gera mér
grein fyrir að líklega hefði
ákvörðun mín um að eignast
barn sautján ára gömul ver-
ið fljótfærnisleg og illa til
fundin. Ég sá nú að skyn-
samlegra hefði verið að bíta
á jaxlinn og búa við erfiðar
aðstæður heima hjá fjöl-
skyldu minni nokkur ár í
viðbót, mennta mig og búa
mig undir framtíðina. En nú
var of seint að iðrast.
Það var snemma morguns
einn fallegan sumardag sem
dóttir mín kom í heiminn.
Hún var ógnarsmá og und-
urfalleg. Um leið og ég fékk
hana í fangið fuku allar efa-
semdir út í buskann. Ekkert
skipti mig meira máli en
þessi litla mannvera. Arnar
var viðstaddur fæðinguna en
ég fann að honum leið illa
undir góðlátlegu gríni lækn-
isins og ljósmóðurinnar um
börn sem eignuðust börn.
Það verður að viðurkenn-
ast að mér gekk ekki vel til
að byrja með í móðurhlut-
verkinu. Dóttir mín fæddist
með líkamlegan galla sem
ekki var hægt að lagfæra
fyrr en hún var nokkurra
mánaða gömul. Hún var
mjög óvær, svaf illa á nótt-
unni og mér gekk illa að fá
hana til þess að drekka af
brjósti. Arnar var í sumar-
vinnu og þurfti að vakna
eldsnemma á morgnana og
var vægast sagt ekki hrifinn
af því að mæta til vinnu dag
eftir dag illa sofinn og dauð-
þreyttur. Samband okkar
varð verra með hverjum
deginum. Það var svo end-
anleg kaldhæðni örlaganna
að ég flutti aftur til foreldra
minna með litla barnið sem
átti að vera vegabréf mitt til
lífs utan þeirra veggja.
En hún litla dóttir mín átti
verð að viðurkenna að
stundum öfundaði ég hann
af því að geta lifað lífinu
óbreyttu meðan ég sat
Hvernig skyldi barnabarnið
mitt verða? Verður það
stelpa eða strákur? Eitt er
víst að ég mun taka þessu
Mynd: Gísli
Egill Hrafsson
Myndin er
sviösett af
Hugleik.
eftir að breyta heilmiklu í
heiminum þrátt fyrir veik-
indi og óværð. Það kom í
ljós að hann pabbi minn féll
alveg kylliflatur fyrir þessari
litlu mannveru og sífellt leið
lengri tími á milli drykkju-
túranna. Hann gekk með
hana um gólf nótt eftir nótt
og huggaði hana og skipaði
mér að sofa og hvíla mig.
Þegar kom að uppskurðin-
um sem gerður var á dóttur
minni heimtaði hann að fá
að koma með okkur á
sjúkrahúsið og gekk um gólf
allan tímann sem hún var á
skurðarborðinu. Ég hef
sjaldan séð eins fallegt sam-
band á milli tveggja persóna
eins og á milli þeirra
tveggja.
Arnar kom við og við í
heimsókn fyrstu mánuðina.
En smám saman rann sam-
band okkar út í sandinn.
Hann hélt áfram að fara út
með vinum sínum og ég
bundin heima yfir litlu
barni. En í fyrsta sinn sem
ég fór út að skemmta mér
með vinum mínum eftir að
ég varð mamma fannst mér
ég vera stödd á annarri
plánetu og fannst lítið til
skemmtunarinnar koma. Ég
hlakkaði til að komast heim
til dóttur minnar.
Ég fór aftur í skólann og
komst í gegnum námið með
góðri aðstoð foreldra minna.
Við mæðgurnar bjuggum
heima hjá þeim allan tímann
meðan ég var í námi. Þegar
ég var tuttugu og fimm ára
kynntist ég öðrum manni
sem nú er eiginmaður minn.
I kvöld ætla ég að heim-
sækja foreldra mína og láta
þau vita að bráðum verði
fjölgun í fjölskyldunni. Ég er
spennt yfir að vita hvernig
þau taka fréttunum. Meðan
ég sat og sagði þér þessa
sögu tók spenningurinn
smám saman yfirhöndina.
ömmubarni opnum örnum
og það verður svo sannar-
lega velkomið í heiminn.
Dóttir mín hefur alist upp
við aðrar aðstæður en ég
gerði og ég veit að hún hef-
ur ekki þurft ekki að rugla
saman ást og öryggi. Ég veit
líka að foreldrar mínir eiga
eftir að reynast henni jafn
vel og þau reyndust mér. Ef
þau sýna ófædda barninu þó
ekki væri nema brot af ást-
inni sem þau sýndu mér og
dóttur minni, verður þessi
nýi samborgari á grænni
grein.
lesandi segir
Þórunni
Stefánsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni
meö okkur? Er eitthvaö
sem hefur haft mikil áhrif
á þig, jafnvel breytt lífi
þínu? Þér er velkomið aö
skrifa eöa hringja til okk-
ar. Viö gætum fyllstu
nafnleyndar.
Hciiuilisfaiigiö cr: Yikan
- ..l ilsn'l iislusaya". Scljavcgiir 2.
101 Rcykjavík.
Nctláng: vikan@rniili.is