Vikan - 08.08.2000, Síða 12

Kassagerðinni var myndin
þrykkt á pappahulstur sem ég
notaði svo utan um fyrsta
diskinn. Grafíkina við vordiskinn
gaf vinur minn, Helgi Sigurðsson,
en ég vildi ekki misnota góðvild
hans og lét því fyrirtækið sem sér
um masteringu sjá um grafíkina
á síðustu tveimur."
Hún semur, tekur upp og eyð-
ir orku í það að framleiða efni á
hljómdiska sem sjaldan heyrast á
öldum ljósvakans. Er þá til ein-
hvers unnið?
„Ég er að þessu vegna þess að
ég hef þörf fyrir það að skila
þessu efni frá mér. Ég vissi fyrir-
fram um hvað þessi bransi snýst.
Þeir sem ekki eiga peninga eru
einfaldlega úti í kuldanum. Þar
sem ég gef út sjálf en er ekki á
vegum plötufyrirtækis er róður-
inn enn þyngri. Ég þekki engan
á útvarpsstöðvunum en hef alltaf
lagt mínar plötur inn hjá öllum
þeirra.
Það er svo í valdi þáttargerðar-
manna hvort þeir spila þær eða
ekki. Það er vitað að alls konar
dflar eru í gangi um auglýsingar
eða kostun fyrir það að spila tón-
list frá útgáfufyrirtækjunum. Ég
er ekki haldin neinni gremju
vegna þess að væntingar mínar
hafa alltaf verið í lágmarki. Mér
finnst meira um vert að þeir sem
kaupa diskana hafi ánægju af
þeim. Kannski er ég líka að þessu
brölti til þess að skilja eitthvað
eftir mig tii afkomendanna og
þjóðar minnar,“ segir Osk Osk-
arsdóttir tónlistarmaður sem nú
segist vera að fara með börnin á
ættarmót í Suðursveitina. Hver
veit nema að einhver snúi sér til
barnabarnanna í framtíðinni til
þess að fá leyfi fyrir tónlist henn-
ar eins og raunin varð á um Jak-
obínu Johnson sem heldur lét
ekki deigan síga.
markaðssetja sjálfa mig. Ég á líka
mjög erfitt með að selja diskana
mína sjálf en sá sem hefur verið
duglegastur við að selja þá fyrir
mig er eitt ljóðskáldið sem á ljóð
á öllum diskunum. Hann heitir
Óskar er seið-
) og í mörgu
m Patti Smith.
launakröfum sínum mjög í hóf
eða látið sér nægja að fá nokkr-
ar plötur að launum. Með því að
vinna plöturnar að mestu sjálf
hef ég ekkert tapað stórum fúlg-
um á þessu. Það kostar mig um
350 þúsund að gefa út disk ef ég
hef ljóðabækling með en ef ég
væri að kaupa vinnu í atvinnu-
stúdíói væri kostnaðurinn marg-
falt hærri,“ segir hún. Þegar upp-
tökum og hljóðblöndun er lokið
sendir Ósk efnið til Bandaríkj-
anna þar sem lokafrágangur fer
fram, það er svokölluð mastering
og pressun á plötunni.
Upptökutækið, átta rása Adat
tæki, eignaðist hún fyrir
nokkrum árum en síðan hefur
hún verið að bæta við einstaka
græjum til að bæta „sándið".
„Mamma hjálpaði mér að
kaupa upptökutækið þegar hún
sá að ég myndi ekki losna við tón-
listardelluna," segir hún sposk.
„Hún var reyndar alltaf á móti
því að ég færi í tónlistarbransann
og vildi að ég lærði eitthvað hag-
nýtt. Ég hætti í skóla eftir gagn-
fræðaprófið og fjögurra vetra
tónlistarnám og fór þá að af-
greiða í plötubúðum og vann við
það næstu fjögur árin. Þá
lifði ég og hrærðist í tón-
listinni og fátt annað
komst að í fjölda ára en
hljómplötur einhverra popp-
stjarna úti í heimi. Ég var einnig
dugleg að sækja poppkonserta
stórstjarnanna meðan ég var er-
lendis. Ég hef ekki lengur þörf
fyrir poppstjörnur en hef haldið
áfram að spila og semja í róleg-
heitunum í stofunni heima.“
Sakna fúlu stybbunnar á
æfingum
„Ræflarokkararnir í pönk-
hljómsveitinni Örkuml voru að
biðja mig um að spila á þverflaut-
una með sér á næstu pönk-
skemmtun. Ég fór á fyrstu æfing-
una með þeim í gærkveldi og
fann þessa fúlu svitastybbu sem
fylgir svona æfingaplássum. Þá
fann ég að ég hafði saknað þessa
andrúmslofts þar sem fjórir til
fimm eru samankomnir í nafni
tónlistar til að finna samkennd í
smá tryllingi og svo vantar ekki
húmorinn í strákana," segir Ósk
og meinar hvert orð. Hún hugs-
ar sig aðeins um og heldur svo
áfram.
„Ég vildi samt gjarnan að eft-
irspurnin væri kannski örlítið
meiri eftir mér sem skemmti-
krafti. Ég hef talsverða löngun til
að spila og syngja fyrir fólk. Það
hafa helst verið ljóðskáld sem
hafa verið með uppákomur sem
hafa boðið mér að taka nokkur
lög og það hefur glatt mig mik-
ið.
Ég er léleg að koma sjálfri mér
á framfæri, er hálffeimin við að
Bjarni Marinó Þorsteinsson og
býr á Siglufirði. Hann er frábær
sölumaður og einstaklega
skemmtilegur maður og gott
ljóðskáld. Ljóðabókina hans,
Aftanskin, fékk ég fyrir algjöra
tilviljun á tombólu sem krakkar
héldu hérna við næstu búð.
Hún kostaði
mig bara litlar
tuttugu og fimm
krónur en það
má segja að þann pening hafi ég
svo sannarlega fengið tugþús-
undfalt til baka hjá honum
Bjarna, fyrir utan ánægjuna sem
ég hef haft af ljóðabókinni hans.
Sjálfur hefur hann gefið út þrjár
ljóðabækur sem eru allar upp-
seldar. Bjarni sagði mér fyrir
stuttu að Vorboðinn, kór eldri
borgara á Siglufirði, væri búinn
að útsetja eitt laga okkar af jóla-
disknum. Þetta eru bestu fréttir
sem ég hef fengið lengi. Talandi
um ljóðskáld þá hafði ég líka
mjög gaman af því að kynnast
frænda mínum, Einari Braga, í
gegnum þessa vinnu mína en
hann ljáði mér ljóð á jóladiskinn
sem heitir „Jólanótt“. Hann er
mjög fróður urn ættina okkar og
ég varð margs vísari eftir þá
heimsókn."
Væntingar í lágmarki
En hljómdiskur er ekki bara
lag og ljóð heldur þarf ytra útlit
hans að vera í samræmi við inni-
haldið. Ósk reynir að stilla kostn-
aðinum við grafíkina líka í hóf.
„Steingrímur Eyfjörð listmál-
ari gaf mér málverk af Grýlu að
elta börn sem hann málaði eftir
innblæstri frá jóladisknum. í
íslenska búninginn keypti Ósk af vinkon
sinni fyrir ntörgum árum. A fyrstu þremi
plötum sínum notar Ósk eingöngu íslenk
12 Vikan