Vikan - 17.10.2000, Blaðsíða 6

Þórunn Maggý
Guðmundsdóttir
miðill
Þórunn Maggý Guðmunds-
dóttir er einn okkar þekkt-
ustu og virtustu miðla. Frá
barnsaldri hefur hún séð
það sem flestum okkar
hinna er hulið en hún ætlaði
sér aldrei að starfa sem
miðill þótt örlögin högðuðu
því þannig til. Hún var sitjari
hjá Hafsteini miðli og vann
ýmis viðvik fyrir Sálarrann-
sóknarfélag Suðurnesja á
yngri árum. Þegar henni var
í fyrsta og eina skiptið vikið
úr starfi bauðst henni sam-
dægurs vinna hjá Sálar-
rannsóknarfélagi íslands og
þar hefur hún starfað meira
og minna síðan.
Andleg vinna er erfiðari
„Við erum öll fædd með and-
lega hæfileika en mismunandi
mikla," segir hún. „Þetta er
bara mannlegi þátturinn í okk-
ur.“
Þórunn fellurekki ítransþeg-
ar hún vinnur heldur er hún yf-
>- irskyggð, eins og það er kallað.
r Hún skynjar sterkt bæði það
= sem er í kringum hana og einnig
““ þaðsem kemurað handan. „Ég
« = fór sálförum sem barn og hélt í
n “ fyrstu að þetta kæmi fyrir alla,"
x = segir hún. „Ég gat setið tímun-
= | um saman með dúkkuna mína
~~ í fanginu ogflogið um herberg-
ið en séð sjálfa mig sitjandi á
cj .. rúminu. Ég vissi strax á barns-
- ~ aldri að ég hafði lifað áður. Ég
x = átti minningar um fyrri æviskeið
“s og þurfti oft ekki mikið til að
vekja þær upp. Ef ég heyrði
bjölluhljóm mundi ég eftir mér
þar sem ég sat á sleða ásamt
manni sem breiddi yfir mig loð-
feld því ískuldi var úti. Ég fékk
staðfestingu á þessu síðar og
var sagt að ég hefði búið í Rúss-
landi," segir hún. „í öðru lífi var
ég tatarastúlka sem var brennd
á báli fyrir galdra en ég náðist
þegar ég var nýbúin að tína grös
og jurtir fyrir móður mína sem
notaði þau til lyfjagerðar.
Andleg vinna er afar krefj-
andi," segir Þórunn Maggý.
„Það er nóg að sofa vel til að
hvíla sig eftir líkamlegt erfiði en
andlegu hliðina þarf að byggja
upp aftur og það getur tekið
tíma. Éghef allaævi unniðeins
og hestur, verið svokallaður
vinnualki eins og svo margir fs-
lendingar. Eftir að pabbi minn
drukknaði, en þá var ég aðeins
12 ára gömul, fór ég að bera
út póst og símskeyti þegar
skóladeginum lauk. Þegar börn-
in mín voru yngri var ég að vinna
við skúringar uppi á Velli og var
alltaf með eitt eða tvö börn með
mér, fór beint þaðan í að skúra
í kaupfélaginu í Keflavfkog þeg-
ar börnin voru sofnuð um níu-
leytið á kvöldin fór ég að vinna
í íshúsinu langt fram á nótt.
Svona gekk þetta í ein þrjú ár
því við vorum að byggja hús og
þurftum á hverjum eyri að halda
í húsið. Ég man eftir því að eitt
aðfangadagskvöldið borðuðum
við reyktan fisk því við áttum
ekki peninga fyrir kjöti. Mér
fannst það f góðu lagi og var
ekkert að velta mér upp úr þvf.
Maður bara tók hlutunum eins
og þeir voru," segir hún hress (
bragði.
„Ég kynntist mörgum góðum
drengjum sem unnu á Vellinum.
Þeir sem borðuðu í matsalnum
voru stundum óánægðir og
söknuðu fjölskyldulífs. Það kom
stundum fyrir að ég leyfði þeim
að fara heim til mín svo þeir
fengju tilfinningu fyrir íslensku
heimilislífi. Þeirtefldu kannski
við börnin mín og borðuðu
stundum með okkur, segir hún
og brosir. „Margir þessara
stráka urðu góðir vinir mínir.
Einn þeirra trúði mérfyrir því að
hann væri ennþá mjög ástfang-
inn af fyrrverandi konunni sinni.
Þegar ég fór að spyrja hann nán-
ar út í það komst ég að því að
konan hafðí gifst öðrum manni
6
Vikan