Vikan - 17.10.2000, Qupperneq 11

Brosið er á sínum stað
og hún notarallan lík-
amann þegar hún lýs-
ir nýjasta afkvæmi
ótæmandi hugmyndaflugssíns,
söngskólanum Domus Vox.
,,Ég verð að byrja á því að
^ segja þér draum sem mig
dreymdi um verslunarmanna-
helgina," segir Magga um leið
og hún hellir í bollana. ,,Mig
dreymdi að ég væri stödd í stóru
húsi þar sem hátt var til lofts
og vítt til veggja, dálítið dimmt,
en ekki drungalegt. Það er
bankað á dyrnar, ég geng fram
til þessaðopna þærogátta mig
þá á þvi að ég held á litlu barni
á handleggnum, sem er nú ekki
óvenjulegt, þar sem ég er búin
að eiga fimm börn,“ segir hún
og skellihlær. ,,En áfram með
drauminn. I vinstri hendinni
held ég á risastórum bala sem
er fullur af maríneringarlegi, ed-
iki, lauk og stórum gulrótum.
Fyrir utan dyrnar stendur fjöld-
inn allur af frábærum lista-
mönnum, hljóðfæraleikurum og
söngvurum, sem ganga í bæ-
x inn og upphefja söng og hljóð-
færaslátt. Ég stend með barnið
í fanginu og dauðlangar að
demba mér í fjörið. Ég fer með
balann inn á baðherbergið og
skelli barninu ofan í hann. Eft-
ir dágóða stund í fjörinu man ég
allt í einu eftir blessuðu barn-
inu, hleyp inn á bað, tek barn-
ið upp úr balanum og sé að það
hefur skroppið saman og lítur út
eins og fóstur eða fyrirburður.
Ein gulrótin situr föst í hálsi
barnsins og ég sting tveimur
fingrum ofan í kok þess og
kræki fyrir gulrótina.
Égvaknaði hágrátandi uppaf
draumnum og í miklu uppnámi.
í gegnum árin hefur mig dreymt
um sönghús fyrir börn og full-
orðna sem elska kórsöng, þar
sem hægt væri að koma saman,
spinna leiklist, dansa ogsyngja.
Ég réð drauminn þannig að nú
væri ekki eftir neinu að bíða,
hugmyndirnar köfnuðu ef mað-
ur maríneraði þær of lengi."
Harðneskjuleg uppsögn
Drauminn dreymdi Möggu
eftir að henni hafði verið sagt
UPP störfum eftir tíu ára starf
með Kvennakór Reykjavíkur.
Uppsögnin, sem barst í sím-
skeyti á heimili hennar, kom
henni ekki á óvart. ,,Ég held að
ég hafi séð þessa þróun fyrir
þegar núverandi formaður
Kvennakórs Reykjavíkur, sem
þá var óbreyttur I iðsmaður kórs-
ins, boðaði mig á sinn fund á
kaffihúsi til þess að ræða við
mig um alla mína galla. Það átti
að reyna að breyta Möggu
Pálma, þessari erfiðu, stóru,
freku konu, fá hana til þess að
falla betur að mynstrinu. Þeg-
ar það gekk ekki var ég bara
látin flakka. Auðvitað voru þær
í fullum rétti til þess, eina
manneskjan sem hugsanlega
hefði getað orðið spæld var ég
og ég get alveg fúslega viður-
kennt að ég varð spæld. En
svona atburðir eru oft vísbend-
ingar um eitthvað nýtt. Ég er
alltaf að fá hugmyndir sem eru
frá upphafi mjög skýrar, ég á að-
eins eftir að teikna þær upp og
láta þær verða að veruleika. Ég
upplifði þann draum á sínum
tíma að koma upp litlu söng-
batteríi sem þróaðist úr þrjátíu
kvenna kórskóla í Kramhúsinu í
fjögur hundruð kvenna- og
barnabatterí sem fékk nafnið
Kvennakór Reykjavíkur. Stjórn
kórsins, sem alltaf hefur verið
rekinn eins og áhugamannafé-
lag, ákvað allt í einu að ég ætti
enga hlutdeild í því félagi og
voru ýmsar ástæður fyrir því.
Ein þeirra varfélagaskráin. Þeg-
ar stofnað er félag þarf fimm
stofnfélaga og ég var ekki ein
af þeim. Því var mér tilkynnt á
einhverjum tímapunkti að ég
væri ekki félagi í Kvennakór
Reykjavíkur vegna þess að ég
hefði aldrei borgað félagsgjöld.
En ég vil nú meina að ég hafi
gert það, til dæmis með því að
vera tiltölulega ódýr starfskraft-
ur fyrstu árin og vinna í barns-
eignarleyfum. Auðvitað upplif-
ir maður sársauka við svona
uppgjör. Ég get vel skilið að oft
sé nauðsynlegt að gera skipu-
lagsbreytingar en ég get ekki
skilið hvers vegna enginn sam-
starfsvilji var fyrir hendi. Það
má líkja þessu við það að
kærastinn segi þér upp á ein-
hverjum forsendum sem þú
ekki áttar þig á. Fullorðið fólk
segir ekki hvert öðru upp á ein-
hverjum hallærislegum for-
sendum, það reynir að vinna úr
erfiðleikunum. En ég er samt
ekki reiðubúin til þess að taka
undir goðsögnina um að konur
séu konum verstar því ég hef
aldrei lært meira en það sem
ég lærði á þessu upphafi og
þessum skilnaði. Þannig
að ég fór í góðu og upp-
lifði í rauninni enga höfn-
un.“
Frá ítalíu til Sand-
gerðis
Þetta eru ekki fyrstu
vatnaskilin í lífi Möggu.
,,Ég hafði verið í söng-
námi í fjögur ár við Tón-
listarháskólann í Vínar-
borgog var búin aðstand-
ast inntökupróf inn í
framhaldsdeild. Prófið
var erfitt og komust miklu
færri að en vildu. En af
óviðráðanlegum orsökum
neyddist ég til að hætta
skyndilega námi í desem-
ber árið 1980. Fyrr en
varði var ég komin heim
til íslands, einstæð móð-
irtveggja lítilla stráka, og
farin að vinna við það að
raða í hillur I Hagkaupi.
Ástæður þess að ég hætti
námi finnast mér lítilvægar í
dagen afleiðingarnar voru mikl-
ar. Þegar maður er á krossgöt-
um vonast maðurtil aðgeta far-
ið sínar leiðir og haldið upp-
teknum hætti. En ég skildi við
manninn minn og lenti í krísu
sem á því augnabliki var ótrú-
lega erfið. En krísan sú átti eft-
ir að þróast á jákvæðan hátt;
ég gerðist skólastjóri suður með
sjó, endurvakti tónlistarskóla í
Miðneshreppi f Sandgerði. Sá
skóli starfar ennþá, honum
stjórna tvær stúlkur, fyrrum
nemendur mínir. Önnur stjórn-
ar skólanum, hin fór f fram-
haldsnám til Boston og er einn
aðalsöngkennari Suðurnesja.
Ég er mjög stolt af þeim. Fólk
heldur gjarnan að lítill tónlist-
arskóli úti á landi geti ekki
blandað sér í heimsmenning-
una en það er bara alls ekki rétt.
Það er aldrei hægt að vita nema
barn, sem spilar á blokkflautu
sjö ára gamalt, standi á óperu-
sviði ( útlöndum eftir tuttugu
ár.“
Fjölbreytt hlutuerk söng-
konunnar
Önnur vatnaskil urðu í lífi
Möggu þegar fósturmóðir henn-
ar dó árið 1985. ,,Ég varð að
brjóta eitthvað upp til þess að
skilja fráfall góðrar móður minn-
ar og tveggja vinkvenna, sem
allar dóu úr krabbameini á
tveimurárum. Fósturmóðir mín
hafði verið númer eitt, tvö og
þrjú í lífi mínu, ég var búin að
vera með henni frá tveggja ára
aldri. Hún hafði líka tekiðaðsér
það hlutverk að ala drengina
mína upp með mér þannig að
þetta var mikill missir fyrir þá
líka. Á svona tímamótum end-
urskoðar maður líf sitt. Ég var
búin að kenna stanslaust í fimm
ár og ákvað nú að drífa mig með
strákana mína til Ítalíu. Þeir
voru hjá mér um sumarið og ég
tók þátt í upptöku á óperunni La
Boheme f óperustúdíói kenn-
arans míns. Strákarnir fóru
heim um haustið en ég varð eft-
ir og dvaldi á Ítalíu allan vetur-
inn. Þaðerógleymanlegurtími.
Ég tók þátt í jólatónleikum, var
Magga slær á létta strengi með
Stefáni.
Vikan
11