Vikan - 17.10.2000, Side 59

imx\ i í I i.'i'ríi 11 j
hefði verið svo
sterkt að hún hefði
rokið á fætur og
hlaupið alla leiðina
heim. Hún var viss
um að eitthvað
hefði komið fyrir
börnin og léttirinn
þegar hún sá að
allt var í lagi var
meiri en orð fá lýst.
Hún hló og gerði
grín að sjálfri sér
og ætlaði að fara af
stað upp í safnað-
arheimili aftur
þegar dyrabjöll-
unni var hringt.
Fyrir utan stóð
presturinn og hann
hafði slæmarfrétt-
ir að færa. Slys
hafði orðið um
borð í skipinu þar
sem maður Dísu
vann. Honum
hafði skolað fyrir
borð og þeir gátu
ekki fundið hann.
Skipstjórinn
hringdi í prestinn
og bað hann að tilkynna Rósu
þetta því honum þótti það betra
en að hún þyrfti að frétta þetta
gegnum síma. Rósa kom ekki
upp hljóði þegar hann sagði
þetta og mér fannst eins og ég
sæi alla gleðina og sjálfstraust-
ið sem hafði skinið úr andliti
hennar stuttu áður slokkna. Ég
hljóp upp í safnaðarheimili og
sótti mömmu. Á leiðinni til baka
sagði ég henni frá öllu sem gerst
hafði þetta kvöld og hún bað
mig að segja Rósu ekki strax
frá því sem við Dísa höfðum
skynjað heima hjá henni þetta
kvöld.
Næstu mánuðir og ár voru
Rósu erfið. Hversu mjög reyndi
á hana veit ég ekki vel því
mamma varð eftir þetta miklu
frekartrúnaðarvinkona Rósu en
ég. Ef satt skal segja leið mér
ekki virkilega vel gagnvart Rósu
eftir þetta. Ég var feimin og átti
erfitt með að tala við hana
vegna þess að ég vissi að hún
var mjögsorgmædd. Mérfannst
ég ekki vita hvað ég ætti að
segja og sú staðreynd að við
Dísa höfðum ekki sagt henni
hvað kom fyrir okkur þetta kvöld
fannst mér vandræðalegt og
erfitt. f hvert skipti sem ég tal-
aði við Rósu fannst mér eins
og ég væri að tala við einhvern
sem ég hefði logið að og var því
undirleit og vandræðaleg og ég
átti erfitt með að horfast í augu
við hana. Nokkrum sinnum
ræddi ég það við mömmu hvort
við Dísa ættum ekki að segja
Rósu frá kvöldinu góða en
mamma bannaði það alltaf.
Annar maður kemur í spil-
ið
Þremur árum eftir að Bjarni
dó kom í þorpið okkar maður
til að vinna að sérstöku verkefni.
Rósa hafði unnið í frystihúsinu
allan daginn frá þvf að Bjarni dó
og þannig vildi til að hún var
beðin að vera manninum inn-
an handar og aðstoða hann við
verk sín. Rósa varð ástfangin
af þessum manni og hann af
henni. Þegar hann hafði lokið
vinnu sinni vildi hann halda aft-
urtil höfuðborgarinnaren hann
vildi taka Rósu með sér. Daginn
sem ég kom heim i jólafrí úr
menntaskólanum kom Rósa og
settist í eldhúsið með mömmu
til að þiggja hennar ráð um
Hugboð Rósu
hafði verið
svo sterkt að
hún hefði rok-
ið á fætur og
hlaupið alla
leiðina heim.
hvort hún ætti að fara eða ekki.
Rósa var svolítið hrædd við að
fara í burtu frá öllum sem hún
þekkti og byrja nýtt líf. ( stað
þess að tala um að menn yrðu
að taka áhættu í lífinu kallaði
mamma á mig og bað mig að
segja Rósu frá því sem við Dísa
fundum fyrir þetta kvöld. Þeg-
ar ég var búin að segja söguna
sagði mamma: „Bjarni kom og
kvaddi þetta kvöld og lét bæði
þig og börnin vita hvað komið
hafði fyrir svo ég held að þér
sé óhætt að kveðja líka.“
Rósa fór með manninum og
þau hafa það mjög gott sam-
an. Ég hef aldrei upplifað neitt
dularfullt eða yf irski Ivitlegt síð-
an og er satt að segja mjög feg-
in því en hins vegar trúi ég vel
þeim sögum sem aðrir segja
mér af svipaðri reynslu því ég
hef sjálf reynt að dulrænir at-
burðir eiga sér stað.
Lesandi segir
Steingerði
Steinarsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni meö
okkur? Er eitthvaö sem hefur
haft mikil áhrif á þig, jafnvel
breytt lífi þínu? Pér er vel-
komiö að skrifa eða hringja til
okkar. Við gætum fyllstu
nafnleyndar.
1 IfimilÍNÍimoiit er: Vikun
- ..l.íisrer nsliisu^;l“, Seljnvej’ur 2,
101 Reykjavík,
Nctlant;: vikaii@t'rodi.is