Vikan - 05.12.2000, Page 29

mínum þóknaðist að fara heim.
Teddi gaf mér símanúmerið sitt
og spurði hvort ég væri til í að
hitta hann seinna. Ég svaraði
með því að gefa honum síma-
númerið mitt og sagði að hon-
um væri velkomið að hafa sam-
band ef hann vildi.
Daginn eftir var ég með smá-
samviskubit en huggaði mig við
það að þetta skipti ekki máli,
Teddi myndi örugglega aldrei
hafa samband. Nokkrir dagar
liðu og ég var hálft í hvoru að
vona að hann hringdi. Það gerði
hann svo einn daginn. Við fór-
um að hittast á laun og það var
eins og ég vaknaði upp af löng-
umsvefni. Égfór í megrun, létt-
ist um mörg kíló og keypti mér
ný föt. Teddi er tólf árum yngri
en ég og bjó einn þannig að það
var ekkert vandamál fyrir okk-
ur að hittast heima hjá honum.
Ég vissi að ég var komin á
hættulega braut þegar við fór-
um að sofa saman. Ég var orð-
in mjög hrifin af honum og ald-
ursmunurinn á okkur virtist ekki
skipta nokkru máli. Viðtöluðum
saman, hlógum saman, horfð-
um saman á sjónvarpið og kel-
uðum. Mér leið eins og ég væri
orðin táningur í annað sinn.
Maðurinn minn tók eftir breyt-
ingunni á mér og fór að gruna
mig um framhjáhald. Einhvern
veginn tókst mér að sannfæra
hann um að ég væri saklaus af
þvf, mér liði bara betur. Lengi
vel trúði hann mér en svo kom
að því að ég játaði allt fyrir hon-
um. Maðurinn minn varð reið-
ur ogsár en loksins var hann til-
búinn til þess að hlusta á mig.
Ég sagði honum hvernig mér
væri búið að líða í hjónaband-
inu og hann sagðist reiðubúinn
að gera allt sem í hans valdi
stæði til þess að bæta hjóna-
bandið ef ég lofaði að hitta
þennan mann aldrei aftur. Ég
lofaði því.
En það var erfitt að standa við
það loforð því hjónabandið
batnaði ekki hætishót. Eitt
kvöldið fórum við hjónin sam-
an í veislu og þar hélt maður-
inn minn fram hjá mér nánast
fyrir framan nefið á mér. Eftir
það kvöld fór ég beint til Tedda
því mér fannst tilgangslaust að
reyna að bjarga svona hjóna-
bandi. Við hjónin reyndum að
ræða málin en ég hélt því
leyndu fyrir honum að ég væri
aftur farin að vera með Tedda
sem hringdi í mig nánast dag-
lega. Við hjónin ákváðum að
reyna að komast hjá hjónaskiln-
aði, þess í stað ætluðum við að
reyna að verja meiri tíma sam-
an. Við fórum tvö saman í sum-
arfrítil útlanda og ég var ákveð-
in í því að slíta öllu sambandi
við Tedda. Ég vildi, þrátt fyrir
allt, reyna að bjarga hjónaband-
inu. Við hjónin höfðum það gott
saman í fríinu og ég var sann-
færð um að við gætum byrjað
nýtt líf saman.
Samuiskubit
En Adam var ekki lengi í
Paradís. Þrátt fyrir góðan ásetn-
ing gekk okkur ekki vel að
höndla daglegt líf og fljótlega
fór allt í sama, gamla farið. Ég
fór ekki lengur út með honum
til þess að hitta vinnufélagana,
hann fór oft einn til útlanda og
áfundi úti á landi og varoftfjar-
verandi dögum saman. Teddi
hafði samband við mig um leið
ogégkom heim úrfríinu ogvildi
halda sambandi okkar áfram.
Ég vissi að það var rangt en
löngunin til þess að hitta hann
var svo sterk að ég ákvað að
hitta hann einu sinni enn áður
en ég sliti sambandinu fyrir fullt
og allt.
Strax og ég sá Tedda fann ég
hvað ég hafði saknað hans mik-
ið og öll fögur fyrirheit um sam-
bandsslit fóru út um þúfur.
Hann átti í fjárhagsörðugleikum
og þar sem ég átti varasjóð, sem
enginn vissi af, lánaði ég hon-
um peninga nánast (hvert skipti
sem við hittumst. Þegar ég var
búin að borga fyrir hann þriggja
mánaða húsaleigu og kaupa
handa honum mat af og til fór
ég að sjá mynstrið hjá honum.
Hann var einungis að nota mig.
Hann leitgremi-
lega á mig sem
ríka, vanrækta
kerlingu úti í bæ
sem þyrfti á
honum að
halda. Hann var
alltaf tilbúinn að
hitta mig þegar
ég vildi og að
sjálfsögðu var
hann alltaf
blankur. Ég varð
fyrir miklu áfalli
þegar ég áttaði
mig á því hvað
var að gerast og
var ákveðin í því
að honum skyldi
ekki verða káp-
an úr því klæð-
inu að misnota
mig. Um tíma
hætti égað hitta
hann en ein-
hvern veginn
tókst honum
alltaf að lokka
mig til sín aftur.
Jafnvel þótt ég
væri ákveðin í því að lána hon-
um ekki oftar peninga gat ég
ekki neitað honum um að vera
ábyrgðarmaður á láni sem hann
varð að taka og einnig keypti
ég á hann föt. Ég hef ekki séð
hann eftir að hann fékk lánið,
hann er hættur að hringja í mig
og bjóða mér í heimsókn. Ég
sakna hans og hef hringt í hann
en alltaf þegar ég hef tækifæri
til þess að hitta hann segir hann
að sá tími henti honum ekki.
Ég segi þessa sögu öðrum
konum til viðvörunar. Konur
ættu að hugsa sig vel um áður
en þær láta undan lönguninni
að halda fram hjá manninum
sínum. Ég sit uppi með sára
höfnunartilfinningu ogfinnstég
hafa verið algjör hálfviti að sjá
ekki í gegnum Tedda. Ég get
ekki skilið hvernig ég leyfði hon-
um að notfæra sér góðmennsku
mína svo gróflega. Það er ein-
læg ósk mín að einhvern tíma
öðlist ég kjark til þess að segja
manninum mínum allan sann-
leikann en mér finnst ég ekki
eiga fyrirgefningu hansskiliðog
verð að vera reiðubúin að taka
afleiðingum gerða minna þeg-
ar að því kemur. Ég er ákveðin
í því að krefja Tedda skýringa og
gæta þess að falla ekki í þá
gryfju að trúa einhverri fárán-
legri lygasögu. Ég ætla ekki að
falla fyrir honum eina ferðina
enn og hann skal ekki halda að
hann geti haldið leiknum áfram.
Það mun svo vonandi koma í
Ijós hvort mér tekst einhvern
tíma að sættast við sjálfa mig.
Lesandi segir
Þórunni
Stefánsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni
meö okkur? Er eitthvað
sem hefur haft mikil áhrif á
þig, Jafnvel breytt lífi þinu?
Þér er velkomið að skrifa
eða hringja til okkar. Við
gætum fyllstu nafnleyndar.
Hcimilisfangið er: Vikan
- „Lífsreynslusaga", Seljavegur 2,
101 Reykjavík,
Nctfang: vikan@frodi.is