Menntamál - 01.03.1935, Qupperneq 29

MENNTAMÁL
27
3. 1 skrift:
Nemandinn verÖur a'Ö geta skrifað læsilega og hreinlega
snarhönd me‘Ö sæmilegum skriftarhraða.
4. í reikningi:
Nemandinn skal kunna rækilega fjórar höfuðgreinar reikn-
ings með heilum tölum og brotum (almennum brotum og
tugabrotum) og hafa leikni í að nota þær.
5. í dönsku:
Nemandinn skal hafa lesið til prófsins eigi minna en 150
bls. i 8 bl. broti, og geta lesið ]>a'Ö með sæmilegum fram-
burði og snúið því á íslenzku. Ennfremur á hann að geta
snúið auðveldum setningum úr íslenzku á dönsku.
6. Nemandinn skal hafa numið stutt ágrip af sögu íslendinga
og vita deili á höfuðatburðum mannkynssögunnar.
7. Nemandinn á að hafa numið lýsingu íslands og stutt ágrip
af almennri landafræði og vera leikinn i að nota landabréf.
8. Nemandinn á að þekkja og kunna að lýsa algengustu nytja-
dýrurn og nytjaplöntum, fyrst og fremst íslenzkum.
8. gr. Við inntökupróf ber að taka langmest tillit til íslenzku
og reiknings, enda skal prófið vera tvöfalt, bæði munnlegt og
skriflegt, i þessum greinum. Auk þess má hafa tvöfalt próf í
dönsku, en eigi skal reikna nema eina einkunn í þeirri grein.
1 öðrum greinum er prófið aðeins einfalt, annaðhvort munnlegt
eða skriflegt. Auk prófa i þeim greinum, sem hér hafa nefndar
verið, má einnig hafa sérstakt próf, er sýni þroska og athyglis-
gáfu nemenda, og getur þá skólastjórn fellt niður í þess stað
próf í mannkynssögu, almennri landafræði og náttúrufræði.
í fljótu bragði virðist hreytingin lítil írá því, sem áður var;
námsgreinafjöldinn sami og tilhögun lík, en við nánari athugun
kemur þó i ljós, að nokkur breyting er á orðin. í fyrsta
lagi er megináherzla lögð á íslenzku og reikning og tekið upp
próf i hljóðlestri. Og í öðru lagi er heimild til að taka upp
gáfnapróf, en fella niður til móts við það próf í sögu, landa-